Girlhood, φωνές κοριτσιών απ’ όλο τον κόσμο!

Τι μπορεί να ονειρεύεται μία έφηβη που ζει στη Νιγηρία, τη Συρία ή τις ΗΠΑ;  Πώς περνάει τις ημέρες της μία έφηβη που ζει στη Μογγολία, στη Μέση Ανατολή ή την Ευρώπη;  Τις απαντήσεις μας δίνει το βιβλίο της δημοσιογράφου Masuma Ahuja, "Girlhood: Teens Around the World in Their Own Voices," στο οποίο… ακούγονται ο φωνές 30 κοριτσιών από 27 χώρες. 

Masuma Ahuja // Photograph: Kassy Cho // www.theguardian.com

---

Σ’ όλον τον κόσμο, τα κορίτσια πηγαίνουν στο σχολείο, εργάζονται, ονειρεύονται ένα λαμπρό μέλλον, ασχολούνται με τον αθλητισμό ή με τις τέχνες. Κι όμως η καθημερινότητα τους μας είναι άγνωστη. Μπορεί να ξέρουμε για τις δυσκολίες ή τους πολέμους που βιώνουν, μπορεί να μαθαίνουμε για κάποια ξεχωριστά κορίτσια που αψηφούν τον τρόμο και την καταστροφή για να προσφέρουν, αλλά δεν ξέρουμε για τα όνειρά τους, τους έρωτες τους, τις φοβίες τους, δεν ξέρουμε για αυτά τα κορίτσια που ζουν πίσω από τους πηχυαίους τίτλους των ΜΜΕ. 
​
Το παράθυρο στον δικό τους κόσμο ανοίγει το βιβλίο της Ahuja κι από την Αμερική στην Ευρώπη, στην Αφρική και την Ασία, οι 30 έφηβες μοιράζονται τις ιστορίες τους μέσα από τα ημερολόγια τους και τις φωτογραφίες τους. 

Sattigul from Mongolia // Photograph: Courtesy of Masuma Ahuja // www.theguardian.com

---

Γνωρίζουμε την Κλόντι, μία 13χρονη σέρφερ από το Βανουάτου που ονειρεύεται να γίνει δικηγόρος. Την 17χρονη Χαλίμα από το Αφγανιστάν, που ακούει Σελίν Ντιόν κα βοηθάει τον πατέρα της να καθαρίσει πατάτες για το εστιατόριο τους πριν πάει στο σχολείο. Την 16χρονη Σατιγκούλ από οικογένεια νομάδων στη Μογγολία που αγπαά τον αετό που έχει για κατοικίδιο και που θέλει να γίνε μεταφράστρια αγγλικών. Κι άλλες πολλές, τα κορίτσια που θέλουν να ανοίξουν φτερά και να πετάξουν ψηλά.
​
Στην Αιτή, η 13χρονη Μερισένα αναρωτιέται πώς θα ήταν η ζωή της, αλλά κι αυτή των γονιών της και των οκτώ αδελφιών της, αν δεν ζούσαν σε μία κακόφημη γειτονιά, που μαστίζεται από τη βία. «Όταν ξεσπούν φασαρίες», γράφει, «αναρωτιέμαι γιατί δεν ζούμε σε άλλη χώρα, γιατί η οικογένεια μου δεν έχει χρήματα». Περιγράφει όμως και τις ωραίες στιγμές από τα τουρνουά σκακιού στα οποία συμμετέχει, από τις προπονήσεις βόλεϊ και ονειρεύεται την ημέρα που θα σπουδάσει για να γίνει νοσοκόμα.

Η 16χρονη Νάγια από την Δαμασκό, ζει εδώ και τρία χρόνια στο Βερολίνο. «Δεν ήθελα να αφήσω την πατρίδα μου, τους φίλους μου, το δωμάτιο μου και σχεδόν όλα τα υπάρχοντα μου», γράφει, ενώ περιγράφει το πάθος της για τον χορό αλλά τις ανησυχίες της για τις σχολικές εξετάσεις. 

Mandisa, from South African township // Photograph: Courtesy of Masuma Ahuja // www.theguardian.com

---

Η Μαντίσα, 18 ετών από το Ντέρμπαν την Νότιας Αφρικής, ζει με την μητέρα της, την αδελφή της και τα ανίψια της και θέλει να αγοράσει ένα ωραίο σπίτι στην μητέρα της, «Το μεγαλύτερο μου όνειρο», γράφει, «είναι να γίνω δικηγόρος, θέλω να είμαι μία ανεξάρτητη γυναίκα που θα βασίζεται στις δικές της δυνάμεις». 

Στο ημερολόγιο της γράφει επίσης και για μία συμμαθήτριά της που αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο επειδή έμεινε έγκυος. 

Η μόρφωση είναι από τα πιο κοινά θέματα ενδιαφέροντος στα κοριτσίστικα ημερολόγια- είτε απασχολεί κορίτσια στη Βρετανία ή τη Σουηδία, είτε είναι αποτέλεσμα θυσία γονιών στην Ινδία. Για την Ράκσα από την Καμπότζη  σημαίνει μοναξιά, επειδή αναγκάστηκε να αφήσει την οικογένεια της για να σπουδάσει στην πρωτεύουσα, ενώ η 19χρονη Εμιλυ από το Σάο Πάολο γράφει: «δεν έχω λεφτά να πάω στο πανεπιστήμιο και να γίνω η γυναίκα που ονειρεύομαι, ωστόσο, είμαι αποφασισμένη να τα καταφέρω». 
​
Η αποφασιστικότητα είναι επίσης διακριτή σε πολλά ημερολόγια, παρά τις ανισότητες. Η 17χρονη Χαλίμα γράφει: «θέλω να γίνω αυτάρκης και να μην είμαι θύμα μια κοινωνίας που κάνει διακρίσεις. Οι γυναίκες δεν είναι μόνο για να γίνονται νοικοκυρές, μπορούν να καταφέρουν πολλά».