Με το σκεπτικό ότι «κάθε παιδί πρέπει να έχει μια κούκλα που να του μοιάζει», η Εϊμι Τζαντρισεβέτις κατασκευάζει ξεχωριστές κούκλες που μοιράζουν χαμογέλα και αισιοδοξία σε παιδιά που έχουν προβλήματα υγείας, σε παιδιά με αναπηρία, αλλά και σε παιδιά που απλώς θέλουν να έχουν την κούκλα που τους μοιάζει. Έχοντας δουλέψει σε μονάδα παιδιατρικής ογκολογίας ως κοινωνική λειτουργός, η Τζαντρισεβέτις γνωρίζει πολύ καλά πόσο εύθραυστη είναι η ψυχολογία ενός παιδιού με προβλήματα υγείας και αναπηρίας. Έτσι, απογοητευμένη από την έλλειψη ποικιλομορφίας στις κούκλες και πεπεισμένη για τη θεραπευτική δύναμη του παιχνιδιού, άρχισε να δημιουργεί πάνινες κούκλες, οι οποίες μοιάζουν με τα παιδιά για τα οποία προορίζονται. Στόχος της ήταν να μπορούν να αναγνωρίσουν τα παιδιά σε ένα αγαπημένο τους παιχνίδι, όπως είναι η κούκλα, δικά τους χαρακτηριστικά, ώστε να καταφέρουν να προσαρμοστούν στη δύσκολη κατάσταση την οποία αντιμετωπίζουν και να αποδεχτούν και να αγαπήσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Κάθε κούκλα είναι μοναδική, εξατομικευμένη σύμφωνα με το παιδί στο οποίο προορίζεται. Την εθνικότητα, τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του και άλλες ιδιαιτερότητες, όπως ένα σκουρόχρωμο σημάδι στην επιδερμίδα του ή ένα δύσμορφο άκρο. Η κατασκευή κάθε παιχνιδιού μπορεί να της πάρει ακόμα και επτά ώρες, καθώς προηγείται προσεκτική σκέψη για το πώς θα το διαμορφώσει: «Κάθε μία κούκλα αφηγείται μια ιστορία, κάποιες από τις οποίες είναι σκληρές και θλιβερές και συγκινητικές. Είναι τιμή μου που γίνομαι κομμάτι της ιστορίας αυτών των παιδιών, που ρίχνω μια ματιά στον κόσμο τους. Δεν το αντιμετωπίζω ελαφρά τη καρδία». Κάθε κούκλα κοστίζει γύρω στα 100 δολάρια, μαζί με τα έξοδα αποστολής, ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις οικογενειών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό το κόστος: «Σε αυτή την περίπτωση, αναζητώ τρόπο να το καλύψω εγώ. Ό,τι κι αν γίνει, εκείνα τα παιδιά θα αποκτήσουν τη δική τους κούκλα. Δεν είναι θέμα δουλειάς. Είναι το σωστό».
0 Comments
XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ Η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ από τη Νέα Υόρκη, η Αγιάνα Πρέσλεϊ από τη Μασαχουσέτη, η Ρασίντα Τλάιμπ από το Μίσιγκαν και η Ιλχάν Ομάρ από τη Μινεσότα, που κινούνται στα αριστερά του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ, γνωστές και ως «το απόσπασμα»-The Squad-, κατάφεραν να επανεκλεγούν στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου στην Βουλή των Αντιπροσώπων. Εκλέχτηκαν πρώτη φορά το 2018 στις ενδιάμεσες εκλογές και ήδη υπηρετούν σε επιτροπές με «βαριά» θέματα, περιλαμβανομένων εκείνων που εποπτεύουν τον χρηματοπιστωτικό τομέα, των εξωτερικών υποθέσεων και του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού. Τα μέλη του «The Squad», όνομα που προέκυψε από μια selfie που έβγαλαν μαζί πριν από δυο χρόνια, ανήκουν σε μειονότητες με τις 3 από τις 4 να έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ. Μόνο η Ομάρ είναι πρόσφυγας του εμφυλίου πολέμου στη Σομαλία, που ζήτησε και πήρε άσυλο μαζί με την οικογένειά της το 1995, σε ηλικία 13 ετών. Μαζί με την Πρέσλεϊ έγιναν οι πρώτες μουσουλμάνες γυναίκες που εκλέχτηκαν στο Κογκρέσο. Επικεντρώνονται στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην κλιματική αλλαγή και στην οικονομική ανισότητα. Η καθεμιά τους έχει το ρόλο τους σε αυτή την «αδελφότητα» όπως την λένε, και όπως φαίνεται το κίνημα τους, που υποστηρίζεται την προοδευτική ομάδα «Justice Democrats», θα ενισχυθεί από ακόμα τρεις γυναίκες, που επίσης εξελέγησαν στις 3 Νοεμβρίου, τις Τζαμάλ Μπόουμαν από τη Νέα Υόρκη, τη Μαρί Νιούμαν από το Ιλινόις και Κόρι Μπους από το Μιζούρι. Η Μπους, προοδευτική ακτιβίστρια του κινήματος Black Lives Matter, έγινε η πρώτη μαύρη αντιπρόσωπος που εξέλεξε το Μιζούρι. Στα δύο αυτά χρόνια έχουν δεχτεί πάμπολλες επιθέσεις από τους Ρεπουμπλικάνους και φυσικά τον ίδιο τον Τραμπ που τις έχει στοχοποιήσει ουκ ολίγες φορές. Πέρσι, για παράδειγμα, με tweet του τις κάλεσε να «επιστρέψουν από εκεί που ήρθαν». Έχουν όμως στοχοποιηθεί και από μέλη του κόμματος τους καθώς μιλούν ανοιχτά για τα κακώς κείμενα των Δημοκρατικών. Συγκεκριμένα η Οκάζιο-Κορτέζ στηλίτευσε την βραδιά των φετινών εκλογών, σε tweet της, την πενιχρή προσπάθεια που έχει γίνει από το Δημοκρατικό κόμμα να πλησιάσει την λάτιν κοινότητα της χώρας, κάτι που έγινε εμφανές μετά την νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στην πολιτεία της Φλόριντα (οι ισπανόφωνοι αποτελούν κάτι λιγότερο από το 1/4 του πληθυσμού της). The Squad H Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτέζ, για πολλούς αρχηγός της Squad κι εκείνη με το μεγαλύτερο πολιτικό ρεύμα, γεννήθηκε στο Μπρονξ και πριν εκλεγεί δούλευε ως μπαργούμαν, ενώ στην πρώτη της προεκλογική εκστρατεία πήγε κυριολεκτικά από πόρτα σε πόρτα για να μιλήσει με τους ψηφοφόρους. Kατάφερε μάλιστα, να εκθρονίσει τον Τζο Κράουλι, που κρατούσε την θέση από το 1999. «Δεν μπορείς να κερδίσεις τα πολλά λεφτά με περισσότερα λεφτά», είχε δηλώσει το 2018 κι αρνήθηκε να την χρηματοδοτήσουν μεγάλες εταιρείες. Αντιθέτως, στην εκστρατεία την βοήθησαν οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιφέρειάς της. Υποστήριξε τον Μπέρνι Σάντερς στην κούρσα των υποψηφίων για το χρίσμα του κόμματος χωρίς να υπαναχωρήσει ακόμα κι όταν ο παραδοσιακός μηχανισμός αύξησε την πίεση υπέρ του Μπάιντεν. Η AOC όπως την αποκαλούν όλοι, είναι μαζί με την Ιλχάν Ομάρ, εκείνες που έχουν ίσως, δεχθεί τα περισσότερα πυρά από τους Ρεπουμπλικανούς. Πρόσφατα ο Ρεπουμπλικανός Τεντ Γιόχο, την αποκάλεσε «σκύλα». Για να του απαντήσει μεταξύ άλλων ότι «ο κ. Γιόχο ανέφερε ότι έχει μια σύζυγο και δύο κόρες. Είμαι δύο χρόνια νεότερη από τη μικρότερη κόρη του κ. Γιόχο. Είμαι κι εγώ η κόρη κάποιου», είπε. «Ο πατέρας μου, ευτυχώς, δεν είναι ζωντανός για να δει πώς ο κ. Γιόχο αντιμετώπισε την κόρη του», απάντηση που εκτόξευσε την δημοτικότητα της ακόμα ψηλότερα. Η Ιλχάν Ομάρ είναι η πρώτη μαύρη γυναίκα που εκπροσωπεί την πολιτεία της Μινεσότα στο Κογκρέσο, αλλά και το πρώτο μέλος του Κογκρέσου που έχει γεννηθεί στην Αφρική. Πριν φτάσεις στις ΗΠΑ, έζησε μαζί με τον πατέρα και τα αδέρφια της, τέσσερα χρόνια σε στρατόπεδο προσφύγων στην Κένυα. Έχει αποκαλέσει τα όνειρα του Τραμπ για έναν τοίχο ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Μεξικό, «ρατσιστικά και αμαρτωλά», ενώ ανάμεσα στα άλλα που έχει ζητήσει, είναι και οι μειώσεις στις σταρτιωτικές δαπάνες. Το 2019 είχε απαγορευτεί σε εκείνη και την Τλάιμπ να επισκεφτούν το Ισραήλ, καθώς και οι δυο δηλώνουν ανοιχτά την υποστήριξη τους στον παλαιστινακό αγώνα, αλλά και το κίνημα BDS (μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων, κυρώσεις), που προωθεί το μποϋκοτάζ έναντι του κράτους του Ισραήλ. Μάλιστα, την απαγόρευση αυτή είχε στηρίξει και ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ. Η Αγιάννα Πρέσλι έγινε το 2018 η πρώτη μαύρη γυναίκα αντιπρόσωπος της Μασαχουσέτης στο Κογκρέσο. Έχει προωθήσει από την αρχή της πολιτικής της καριέρας την ανάγκη να γίνουν βαθιές μεταρρυθμίσεις στο σύστημα υγείας και πρόνοιας της χώρας, ενώ υποστηρίζει ανοιχτά τη νομιμοποίηση της σεξεργασίας σε όλη την χώρα, καθώς «για πολλές κοινωνικές ομάδες που έχουν περιθωριοποιηθεί, όπως για παράδειγμα τα μαύρα τρανς άτομα, η σεξεργασία είναι πολλές φορές η μοναδική δίοδος και, με την νομιμοποίηση, θα μπορούν να εργάζονται με λιγότερα ρίσκα». Μια από τις θέσεις της Πρέσλι είναι και η ολική μεταρρύθμιση στο σύστημα των φυλακών των ΗΠΑ για να μπορούν όσοι αποφυλακίζονται να έχουν καλύτερες ευκαιρίες επανένταξης στην κοινωνία. Τον Ιανουάριο του 2020, αποκάλυψε πως πάσχει από αλωπεκία, με αποτέλεσμα την απώλεια των μαλλιών της. Όταν σταμάτησε να φοράει πια περούκες δήλωσε: «Θέλω να ελευθερωθώ από αυτό το μυστικό και την ντροπή που αυτό κουβαλά μαζί του». Η τέταρτη της ομάδας, Ρασίντα Τλάιμπ, μπήκε για πρώτη φορά στο Κογκρέσο φορώντας παραδοσιακή φορεσιά της Παλαιστίνης, την οποία είχε ράψει η ίδια η μητέρα της, ενώ ορκίστηκε στο Κοράνι της οικογένειάς της λέγοντας πως, «ορκίστηκα στο Κοράνι γιατί ήθελα να δείξω πως ο λαός της Αμερικής είναι μια σύνθεση ανθρώπων με διαφορετικές ρίζες και πως όλοι μας αγαπάμε την δικαιοσύνη και την ελευθερία». Οι γονείς της Τλάιμπ γεννήθηκαν στην Παλαιστίνη και μετανάστευσαν στις ΗΠΑ σε νεαρή ηλικία, ενώ η γιαγιά της ζει ακόμα στην Δυτική Όχθη. Η 42χρονη Τλάιμπ, που είναι η μεγαλύτερη από τα 14 αδέρφια της, είναι ένα από τα λίγα μέλη του αμερικάνικου Κονγκρέσου που υποστηρίζει το κίνημα BDS κατά του Ισραήλ, το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων στα εδάφη που τους αφαιρέθηκαν με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, αλλά και μια λύση του παλαιστινιακού προβλήματος, που θα περιλαμβάνει ένα μόνο κράτος. Λέξη της χρονιάς για το 2020 όπως την ορίζει κάθε χρόνο από το λεξικό Collins δεν είναι παρά το lockdown-καραντίνα, καθόλου παράξενο για μια χρονιά που όλος ο πλανήτης κλείστηκε στα σπίτια του. Οι δε δέκα πιο δημοφιλείς λέξεις είναι:
Η λέξη που καταγράφηκε πάνω από 4,5 δισεκατομμύρια φορές σε ιστότοπους, βιβλία και εφημερίδες, καθώς και σε προφορικό υλικό από ραδιόφωνο, τηλεόραση και συνομιλίες, σημείωσε αύξηση 6.000% στη χρήση του. Το 2019, υπήρχαν 4.000 καταγεγραμμένες περιπτώσεις της λέξης που χρησιμοποιήθηκαν. «Η γλώσσα είναι μια αντανάκλαση του κόσμου γύρω μας και το 2020 κυριαρχείται από την παγκόσμια πανδημία», λέει η Ελεν Νιουστίντ, σύμβουλος περιεχομένου της γλώσσας στο Collins. «Επιλέξαμε το lockdown ως τη λέξη της χρονιάς, διότι ενσωματώνει την κοινή εμπειρία δισεκατομμυρίων ανθρώπων που έπρεπε να περιορίσουν την καθημερινή τους ζωή για να περιορίσουν τον ιό. Το lockdown έχει επηρεάσει τον τρόπο που εργαζόμαστε, μελετάμε, ψωνίζουμε και κοινωνικοποιούμαστε. Καθώς πολλές χώρες μπαίνουν σε ένα δεύτερο lockdown δεν είναι μια λέξη της χρονιάς για να τη γιορτάσουμε, αλλά, ίσως, αυτή που συνοψίζει το έτος για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου». Προηγούμενες λέξεις της χρονιάς για το Collins περιλαμβάνουν την απεργία για το κλίμα το 2019, εφάπαξ χρήση το 2018, ψεύτικες ειδήσεις το 2017 και Brexit το 2016. Φέτος οι 10 πρώτες περιλάμβαναν τη λέξη Megxit, που ορίστηκε ως «η απόσυρση του Δούκα και της Δούκισσας του Sussex από τα βασιλικά καθήκοντα, όπως ανακοινώθηκε τον Ιανουάριο του 2020. Η συντομογραφία BLM, για το Black Lives Matter, μπήκε επίσης στη λίστα. |
Archives
September 2023
Categories |