Σήμερα, στην Χιλή του Πινέιρα, είναι οι «γυναίκες του πένθους», εκατοντάδες γυναίκες, ντυμένες στα μαύρα που βρέθηκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας και ζητώντας «δικαιοσύνη, αλήθεια, όχι στην ατιμωρησία» για τους 20 τουλάχιστον νεκρούς των κινητοποιήσεων των τελευταίων βδομάδων στη χώρα.
Χτες, στην Χιλή του Πινοσέτ ήταν οι γυναίκες που έφτιαχναν τα Arpilleras (κέντημα σε λινάτσα), χειροτεχνήματα που όχι μόνο κατάφεραν να διατηρήσουν τη μνήμη των «los desaparecidos» (εξαφανισθέντων) από το καθεστώς και ανέδειξαν τη βιαιότητα της δικτατορίας, την ανεργία, την έλλειψη τροφίμων, αλλά και βοήθησαν πολλές απ’ αυτές τις γυναίκες να χειραφετηθούν και να συμμετάσχουν σε άλλες διαμαρτυρίες κατά του καθεστώτος. Βρήκαν την φωνή τους σε μία φιμωμένη κοινωνία, σε μία πατριαρχική κοινωνία που τις ήθελε περιορισμένες στο νοικοκυριό τους, σε μία κοινωνία που τις είχε καταστήσει θύματά της. Το 1974, μία ομάδα γυναικών, πολλές απ’ αυτές μητέρες εξαφανισμένων από το καθεστώς, συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν και να απαιτήσουν την επιστροφή των αγαπημένων τους προσώπων. Κρατούσαν παπλώματα που «έλεγαν» τις φρικιαστικές ιστορίες των εξαφανισμένων. Ήταν τα arpilleras. Ένα τυπικό arpillera παρουσίαζε ανθρώπους να βασανίζονται ή θάλασσες με τάφους με τίτλο, άλλα απεικονίζουν νέους άνδρες που δέχονται επίθεση από τέσσερις μαύρους γύπες (συμβόλιζαν τους ηγέτες της στρατιωτικής χούντας). Υπήρχαν και έργα τέχνης που παρουσίαζαν τις κακουχίες της καθημερινής ζωής, την έλλειψη τροφίμων, τα κλειστά εργοστάσια και τις απεργίες πείνας. Τα κατασκεύαζαν σε εργαστήρια, κάθε ένα από τα οποία αποτελούνταν συνήθως από είκοσι γυναίκες που βρίσκονταν αρκετές φορές την εβδομάδα. Οι συμμετέχουσες ήταν αποκλειστικά γυναίκες. Στην πλειοψηφία τους ήταν φτωχές εργάτριες, ενώ οι υπόλοιπες προέρχονταν από τη μεσαία τάξη. Σχεδόν όλες είχαν συζύγους που ήταν άνεργοι ή συγγενείς που είχαν «εξαφανιστεί». Έτσι, η αναζήτηση των αγαπημένων προσώπων συνδέθηκε με την αναζήτηση της ομορφιάς σε ένα αποκτηνωμένο κόσμο, η ζωή τους έγινε τέχνη.
0 Comments
Από την εμφάνισή τους στα τέλη του 19ου αιώνα, τα παιχνίδια στρατιωτάκια έχουν αλλάξει ελάχιστα. Είναι σχετικά μικρά, τόσο όσο να χωράνε σε μια παιδική χούφτα, είναι κατασκευασμένα από μέταλλο και στις μέρες μας από πλαστικό, κρατούν θανατηφόρα όπλα, και όλα, είναι σχεδόν χωρίς εξαίρεση, άνδρες. Αλλά αυτό πρόκειται να αλλάξει, εν μέρει χάρη σε έναν αγανακτισμένο 6χρονο κορίτσι από το Λιτλ Ροκ του Αρκάνσας, την Βίβιαν Λόρντ. Το επόμενο έτος, μια εταιρεία παιχνιδιών θα λανσάρει στην αγορά για πρώτη φορά τους στρατιώτες -γυναίκες του αμερικανικού στρατού, αφού οι καταγγελίες της Βίβιαν έτυχαν μεγάλης ημοσιότητας από τα μέσα ενημέρωσης. «Υπάρχουν κορίτσια στο στρατό, αλλά δεν υπάρχει καμία γυναίκα στρατιώτης σε παιχνίδι», είχε δηλώσει σε μία από τις συνέντευξεις της η Βίβιαν, «κι αναρωτήθηκα γιατί συμβαίνει αυτό». Η Βίβιαν έκανε την ανακάλυψή της τον Ιούλιο, όταν, κατά τη διάρκεια των διακοπών της στην Αλαμπάμα, αγόρασε μια ντουζίνα στρατιωτάκια. Ήταν συνηθισμένη να παίζει με τους στρατιώτες του μεγαλύτερου αδελφού της, αλλά αυτά ήταν τώρα δικά της. Και καθώς τα έβαζε επάνω σε ένα τραπέζι, οι καλοί απέναντι στους κακούς, συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε καμία γυναίκα ανάμεσά τους. Η διαπίστωση αυτή ενόχλησε την Βίβιαν και όταν ρώτησε σχετικά τους γονείς της εκείνοι την συμβούλευσαν να γράψει στις εταιρείες που κατασκευάζουν αυτού του είδους τα παιχνίδια και να τους ρωτήσει γιατί δεν υπάρχουν γυναίκες-στρατιώτες. Κι αυτό έκανε ρωτώντας: «Γιατί δεν κατασκευάζετε και κορίτσια-στρατιώτες; Η μαμά της καλύτερης φίλης μου είναι στο στρατό»! Εγραψε επίσης πως στο παρελθόν είχε βρει στρατιωτάκια- άνδρες βαμμένα ροζ (προφανώς για να έχουν απήχηση μεταξύ των κοριτσιών), αλλά όπως επισήμανε στο γράμμα της, «δεν είναι καθόλου το ίδιο άνδρες, βαμμένοι ροζ, με τις γυναίκες». Η μαμά της Βίβιαν έστειλε το οργισμένο γράμμα σε τρεις εταιρείες μεταξύ των οποίων και την Imel, που κατασκευάζει 80 διφορετικά προϊόντα, μία από τις ελάχιστες εταιρείες που έχουν μείνει στις ΗΠΑ, αφού τα περισσότερα στρατιωτάκια είναι πλέον made in China. Κι όπως αποδείχτηκε, το γράμμα της Βίβιαν δεν ήταν το μόνο τέτοιου είδους που είχε λάβει η εταιρεία. Τον περασμένο Ιούνιο, μία από αυτές τις καταγγελίες προήλθε από μία συνταξιούχο ναύαρχο του Πολεμικού Ναυτικού, που πιστεύει ότι οι γυναίκες στρατιώτες παιχνιδιών θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις γυναίκες στο στρατό να θεωρηθούν ίσες με τους άνδρες. «Μεγάλωσα παίζοντας με τους πλαστικούς πράσινους στρατιώτες του αδελφού μου», δήλωσε η Τζο Αν Ορλόφ σε email στην Imel. «Οι τρεις εγγονές μου είναι μικρές. Θέλω να τις μάθω να παίζουν με στρατιωτάκια αλλά να υπάρχουν και γυναικείες φιγούρες». Η Imel δεν ήταν αρνητική στην ιδέα, ιδίως αφότου ανακάλυψαν ότι στην Ιαπωνία κυκλοφορούσαν φιγούρες γυναικών- στρατιωτών με τακούνια και υποσχέθηκαν να το «σκεφτούν κάποια στιγμή». Κι ύστερα ήρθαν τα μίντια. Εγινε τόσο ντόρος με τα δύο γραμμάτα κι η εταιρία συνειδητοποίησε ότι έκανε τεράστιο λάθος που σχεδόν αγνόησε τις προτάσεις. Ετσι, δημιούργησε 24 φιγούρες σε πέντε διαφορετικές στάσεις οι οποίες και θα κυκλοφορήσουν ως το επόμενο Οκτώβριο. Photo by Kaique Rocha from Pexels
Ο φόβος όσων απομακρύνονται από τις ηλικίες των -άντα ότι αποκλείονται σιγά- σιγά από τις επαγγελματικές ευκαιρίες, ιδίως αν πρόκειται για γυναίκες, είναι πολύ έντονος μεταξύ των γυναικών ηθοποιών του Χόλιγουντ, που όσο μεγαλώνουν βλέπουν τους ρόλους τους να μικραίνουν, εκτός βέβαια αν είναι η …Μέριλ Στριπ. Όμως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη και ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς για να εξαλειφθούν τα στερεότυπα της νέας, αρυτίδωτης λαμπερής γυναίκας, ώστε και οι μεγαλύτερες σε ηλικίες γυναίκες να βρίσκουν αξιόλογους ρόλους. Ο ρατσισμός έναντι των μεγαλυτέρων στο Χόλυγουντ είναι τέτοιος που συχνά αποκλείονται από πρωταγωνιστικούς ρόλους και ηθοποιοί που δεν έχουν φτάσει καν τα σαράντα τους: Ρις Γουίδερσπουν (Reese Witherspoon) Όταν προτάθηκε να πρωταγωνιστήσει στη βιογραφική ταινία για την τραγουδίστρια Στίβι Νικς, η Γουίδερσπουν ήταν ένα από τα φαβορί για τον ρόλο. Αργότερα όμως δεν ήταν πλέον η κατάλληλη επιλογή με τους παραγωγούς να λένε ότι «είναι σχεδόν παλιά». Τότε ήταν μόλις 37 χρονών. Ωστόσο, η απόρριψη αυτή, ώθησε την ηθοποιό να ιδρύσει τη δική της εταιρεία παραγωγής, την Hello Sunshine, με έμφαση σε ταινίες με γυναίκες πρωταγωνίστριες μακριά από τα στερεότυπα. Ελίζαμπεθ Μπανκς (Elizabeth Banks) Στα 28 της έχασε τον ρόλο της Μαίρη Τζιν στο Spider-Man το 2002. Οι παραγωγοί προσέλαβαν την 18χρονη Κίρστεν Ντανστ επειδή η Μαίρη στο κόμικ ήταν έφηβη. Η Λόρα Ζίσκιν παραγωγός της ταινίας, είχε δηλώσει, σύμφωνα με την Μπάνκς, ότι δεν θα έπειθε για έφηβος. «Οκέι, ήμουν αρκετά μεγαλύτερη από την Ντανστ αλλά όχι πολύ μεγαλύτερη από τον Μαγκουάιρ που υποδύθηκε τον Πίτερ Πάρκερ- Σπάιντερμαν», είχε δηλώσει αργότερα σε συνέντευξη της. Στην πραγματικότητα, εκείνος ήταν 27, οπότε δεν τον λες και έφηβο. Αν Χάθαγουεϊ (Anne Hathaway) Η Ανν Χαθαγουεϊ είναι 37 ετών, δήλωσε όμως πρόσφατα, ότι μετά την ηλικία των 30 ετών, οι προσφορές εργασίας περιορίζονταν στους ρόλους των χαρακτήρων της ίδιας ηλικίας. «Όταν ήμουν στα είκοσι, μου προσφέρονταν ρόλοι που ήταν γραμμένοι για 50αρες, όχι τώρα όμως. Τους δίνουν σε 24αρες κα 25αρες!». Ρενέ Ρούσο (Rene Rousso) Όταν, το 1995, οι παραγωγοί ενέκριναν την πρόταση να κάνουν την ταινία Batman Forever σε σκηνοθεσία του Τιμ Μπάρτον, όλοι πίστευαν ότι η Ρενέ Ρούσο θα έπαιζε την Δρ. Τσέις Μεριντιάν, δεδομένου ότι είχε παίξει αυτό το ρόλο στο prequel. Ωστόσο, όταν ο πρωταγωνιστής της προηγούμενης ταινίας απέρριψε τον ρόλο, οι παραγωγοί απέρριψαν και την Ρούσο που ήταν 41. Oι παραγωγοί θεωρούσαν ότι η Ρούσο είναι πολύ μεγάλη για το νέο Batman, τον Βαλ Κίλμερ, ο οποίος ήταν μόλις 5 χρόνια νεότερος από αυτήν. Ολίβια Γουάιλντ (Olivia Wilde) Η Ολίβια Γουάϊλντ, γνωστή από τη συμμετοχή της στην δημοφιλή τηλεοπτική σειρά «Dr.House (Ιατρικές Υποθέσεις)», απορρίφθηκε από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία, «Ο Λύκος της Γουόλ Στριτ», με την δικαιολογία ότι ήταν πολύ σοφιστικέ. Στην αρχή το πήρε χαλαρά και σκέφτηκε ότι ήταν καλό να την θεωρούν σοφιστικέ, ώσπου έμαθε ότι στην πραγματικότητα ήταν πολύ «μεγάλη»στα 29 της. Ο πρωταγωνιστής πάντως, Λεονάρντο ντι Κάπριο ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερος της. Κάθριν Ζέτα Τζόουνς (Catherine Zeta-Jones) Η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς θα μπορούσε να θεωρηθεί…πρωταθλήτρια σε αυτήν την κατηγορία καθώς της αρνήθηκαν ρόλο στα 20 (!) με την δικαιολογία ότι ήταν «μεγαλούτσικη» και «πολύ ωραία».
Όλα αυτά τα ωραία άκουσε όταν πήγε σε οντισιόν για την ταινία, Aspects of Love. |
Archives
September 2023
Categories |