|
400 γυναίκες φωτογράφοι απ’ όλον τον κόσμο ένωσαν τις δυνάμεις τους απαθανατίζοντας τις μονότονες και μικρές οικιακές τους στιγμές την εποχή της καραντίνας.  Photo from www.wpthejournal.com Τον Μάρτιο, καθώς οι χώρες άρχισαν να μπαίνουν σε καραντίνα, 400 γυναίκες φωτογράφοι αποφάσισαν να ενώσουν εικονικά τις δυνάμεις τους προκειμένου να δίνουν η μία στην άλλη υποστήριξη, έμπνευση και ευκαιρίες. Το έργο, ονομάστηκε «The Journal», (Ημερολόγιο) και ξεκίνησε ως μια συζήτηση μεταξύ των μελών του Women Photograph, ενός οργανισμού, που ιδρύθηκε από τη φωτορεπόρτερ Ντανιέλα Ζάλκμαν το 2017 για την καταπολέμηση της μειωμένης παρουσίας γυναικών φωτογράφων στις μεγάλες εκδόσεις. Με επικεφαλής τις φωτογράφους Χάνα Γιουν και Σαρλότ Σμιτς, το Ημερολόγιο γεννήθηκε όταν η Ζάλκμαν ζήτησε από την ομάδα να σκεφτεί τρόπους με τους οποίους ο οργανισμός θα μπορούσε να συνεργαστεί για να ανταποκριθεί στην πανδημία. Η Σμιτς πρότεινε να αναπτύξουν συνεργατικά έργα και η Γιουν προσφέρθηκε να βοηθήσει. Το έργο εξελίχθηκε γρήγορα σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια σειρά φωτογραφικών συνεργασιών. Από τότε που πρωτοεμφανίστηκε τον Μάρτιο, το Ημερολόγιο έχει πλέον γίνει ένα σύστημα υποστήριξης και κινήτρων για εκατοντάδες φωτογράφους που είναι διασκορπισμένες σε όλο τον κόσμο, που χάνουν εισόδημα, είναι απομονωμένες και χρειάζονται να ανακαλύψουν εκ νέου πώς να φωτογραφίζουν τον κόσμο. Photos from www.wpthejournal.com Η Σμιτς αρχικά περίμενε να ανταποκριθούν περίπου 50 φωτογράφοι στην ανοιχτή πρόσκληση του Ημερολογίου. Και τελικά έφτασαν τις 400 - ο μέγιστος αριθμός που μπορούσαν να χειριστούν. Οργανώθηκαν σε 45 ομάδες που η κάθε μία περιέχει 8–10 φωτογράφους. Η κάθε ομάδα λειτουργεί ανεξάρτητα από τις άλλες, αλλά όλες ανταποκρίνονται σε εβδομαδιαία θέματα που ορίζονται από τις επιμελήτριες. Οι υπεύθυνες του project οργάνωσαν αυτές τις ομάδες με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται η ποικιλομορφία και να «σπάνε» τα σύνορα. Έτσι, συνδυάστηκαν φωτογράφοι από την Ευρώπη και την Αφρική ή από τις ΗΠΑ και την Λατινική Αμερική. Στη συνέχεια, οι φωτογραφίες δημοσιεύονται στο Instagram της ομάδας, η οποία δημιουργήθηκε με τη βοήθεια του Friendzone Ο Studio, που σχεδίασε επίσης τον ιστότοπο του έργου Οι Σμιτς και Γιουν σκέφτηκαν πώς η πανδημία θα άλλαζε ριζικά τον τρόπο εργασίας των φωτογράφων. «Πώς λειτουργεί η φωτογραφία όταν δεν μπορούμε να πάμε στο σπίτι ενός άλλου ατόμου;» Πώς αυτό αλλάζει τον τρόπο που τραβάμε φωτογραφίες και σκεφτόμαστε τις φωτογραφίες», ήταν μερικά από τα ερωτήματα που τέθηκαν. Με τα θέματα των φωτογράφων να έχουν περιοριστεί στην εσωτερική τους ζωή, προέκυψαν μελέτες σχετικά με την ησυχία, το φως, τη σκιά, την ενδοσκόπηση και τις μικρές χειρονομίες. Οι φωτογράφοι γύρισαν συχνά την κάμερα στον εαυτό τους, όπως η Τζέσικα Πονς με έδρα το Λος Άντζελες, όταν έβγαλε μια αυτοπροσωπογραφία πίσω από υφάσματα. Άλλες φωτογράφοι τράβηξαν παιχνιδιάρικες εικόνες, όπως το πορτραίτο των ποδιών της Κάρολιν Κλούπελ με έδρα το Βερολίνο και ένα πεπόνι που αντικατοπτρίζεται σε μια σουρεαλιστική διπλή φόρμα. Το έργο είναι ακόμη στα σπάργανα, και οι επιμελητές ελπίζουν να δημοσιεύσουν τελικά ένα βιβλίο με όλες τις φωτογραφίες, να διοργανώσουν εκθέσεις καθώς τα μουσεία και οι γκαλερί ανοίγουν ξανά σιγά- σιγά τις πόρτες τους και να παρέχουν επιχορηγήσεις και αμειβόμενες δουλειές για φωτογράφους μέσω συνεργασιών. Θα ήθελαν επίσης να δουν τις φωτογράφους να προσλαμβάνονται βάσει της νέας δουλειάς που έχουν αναπτύξει ενώ βρίσκονται σε καραντίνα. «Ορισμένες φωτογράφοι δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ τις προσεγγίσεις που χρησιμοποιούν τώρα», δηλώνει η Σμιτς. «Και ίσως αυτό θα αλλάξει την καριέρα τους, ή να δημιουργηθεί μια διαφορετική γλώσσα στη φωτογραφία». Mπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο instagram @wpthejournal
ή στο https://www.wpthejournal.com
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2023
Categories |
RSS Feed