Λίντα Τιράντο, μία αντι-ήρωας

H Λίντα Τιράντο, δημοσιογράφος, συγγραφέας, φωτογράφος και συνεργάτιδα του Guardian, πυροβολήθηκε με πλαστική σφαίρα από την αστυνομία στη Μινεάπολη, ενώ κάλυπτε τις διαμαρτυρίες που ξέσπασαν μετά την δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς. Μπήκε χειρουργείο για να σωθεί το αριστερό της μάτι, όμως δεν πρόκειται να δει ξανά απ’ αυτό το μάτι. 

photo from twitter.com/KillerMartinis

---

 «Ετοιμαζόμουν να πάρω την επόμενη φωτογραφία μου, κατέβασα για ένα δευτερόλεπτο την μηχανή μου και το πρόσωπο μου ανατινάχτηκε», είπε σε τηλεφωνική της συνέντευξη, μόλις βγήκε από το νοσοκομείο. «Αισθάνθηκα αμέσως το αίμα να τρέχει κι άρχισα να φωνάζω, “είμαι δημοσιογράφος, είμαι δημοσιογράφος”». 

Οι διαδηλωτές την μετέφεραν στο νοσοκομείο κι ενώ μπήκε αμέσως χειρουργείο, οι γιατροί δεν κατάφεραν να σώσουν το μάτι της. Όπως όμως είπε, φωτογραφίζει με το δεξί. 
 
Δήλωσε επίσης ότι έπεσε στην αντίληψη της ότι μερικοί χρησιμοποιούν τον τραυματισμό της για να υποστηρίξουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να διαμαρτύρονται. «Όχι, μείνετε στους δρόμους και για μένα, γιατί εγώ δεν μπορώ. Ήταν η αστυνομία που με πυροβόλησε, όχι διαδηλωτές», είπε. «Ήταν διαδηλωτές που με πήγαν στο νοσοκομείο, που μου έδωσαν ιατρικά εφόδια και ενήργησαν ως τα μάτια μου όταν δεν μπορούσα να δω από το αίμα και το πρήξιμο. Δεν είμαι το επιχείρημα σας. Και χαίρομαι να σας το πω τόσο άμεσα».
 
Απάντησε και στους χαρακτηρισμούς «ηρωίδα» που της απέδωσαν λέγοντας πως ότι ηρωίδα είναι αυτή που δουλεύει τριπλοβάρδια με υποκατώτατο μισθό στη δεύτερη δουλειά κι όχι αυτή. 
 
Η ζωή της Λίντα Τιράντο άλλαξε το 2023 όταν έγραψε ένα μικρό κείμενο με τίτλο, «Γιατί Παίρνω Κακές Αποφάσεις, ή σκέψεις φτώχιας» στο Διαδίκτυο. Το κείμενο έγινε viral και κατόρθωσε να εκδώσει το βιβλίο, «Hand to Mouth: Living in Bootstrap America» συγκεντρώνοντας  περισσότερα από 60 χιλιάδες δολάρια. 
 
Στο βιβλίο αφηγείται τι σημαίνει να είσαι φτωχός στην Αμερική, ωστόσο πολλοί αμφισβήτησαν τότε ότι ήταν όντως φτωχή. Μεταξύ άλλων, είχε γράψει ότι τα δόντια της είχαν σαπίσει επειδή δεν είχε λεφτά για οδοντίατρο κι αυτό δεν της επέτρεπε να εργαστεί στην υποδοχή εστιατορίων ή γραφείων, δουλειές πιο καλοπληρωμένες. Πολλοί το αμφισβήτησαν κι αναγκάστηκε να δημοσιοποιήσει βίντεο με τα κενά στην οδοντοστοιχία της, λίγο προτού καταφέρει να την φτιάξει, μετά την επιτυχία του βιβλίου.
 
Απόσπασμα από το κείμενο που της άλλαξε τη ζωή
«Το φθινόπωρο του 2013 ήταν η πρώτη μου σχολική χρονιά μετά από δέκα χρόνια. Είχα δύο δουλειές. Ο σύζυγός μου, ο Τομ, ήταν πλήρως απασχολούμενος. Και μεγαλώναμε τα δυο μικρά μας κορίτσια. Ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που ένιωσα πως ίσως τα πράγματα πήγαιναν καλά για λίγο.

Μετά από μια εξαντλητική βάρδια, χαλάρωνα στο διαδίκτυο όταν είδα μια ερώτηση σε ένα forum που παρακολουθούσα: γιατί οι φτωχοί άνθρωποι κάνουν τόσο αυτοκαταστροφικά πράγματα; Σκέφτηκα πως μπορούσα τουλάχιστον να εξηγήσω τι είδα και πώς αντιδρούσα στις πιέσεις της φτώχειας. 
Γιατί παίρνω τρομερές αποφάσεις ή κάνω σκέψεις φτώχειας

Δεν υπάρχει τρόπος να  το θέσω αυτό σωστά. Είναι τυχαίες παρατηρήσεις. (...) 

Η ξεκούραση είναι μια πολυτέλεια για τους πλούσιους. Ξυπνάω στις 6πμ, πάω στο σχολείο, μετά στη δουλειά, μετά παίρνω τα παιδιά, τον άντρα μου κι έχω μετά μισή ώρα να αλλάξω για να πάω στη δεύτερη δουλειά. Γυρίζω σπίτι στις 12.30 μετά τα μεσάνυχτα κι έχω να κάνω τα μαθήματά μου και τις υπόλοιπες δουλειές. Κοιμάμαι στις 3 τα ξημερώματα. Δεν είναι έτσι κάθε μέρα, έχω δύο ρεπό την εβδομάδα από τις δουλειές και από το σχολείο. Εκείνες τις μέρες καθαρίζω το σπίτι, βλέπω τον άντρα μου και τα παιδιά μου και μελετάω για το σχολείο.
​
Αυτές τις μέρες κοιμάμαι περίπου τα μεσάνυχτα γιατί αν κοιμηθώ πιο νωρίς δεν θα μπορώ να μένω ξύπνια τόσο αργά τις υπόλοιπες μέρες και επειδή οδηγώ για να γυρίσω αργά το βράδυ από τη δουλειά θα είναι επικίνδυνο. Δεν μπορώ να πάρω κι άλλο ρεπό εκτός αν είμαι πολύ άρρωστη. Όλο αυτό δεν σου αφήνει πολύ χρόνο να σκεφτείς τι κάνεις, μόνο κάνεις το ένα πράγμα μετά το άλλο. Δεν έχεις χρόνο για σχέδια».