Ένα ποίημα για θεραπεία!

Ένα «φαρμακείο» που δεν πουλάει φάρμακα αλλά… ποιήματα λειτουργεί στην μικρή αγγλική πόλη Bishops Castle

Photo by www.poetrypharmacy.co.uk

---

Ακολουθώντας τα βήματα του Μίλτον, ο οποίος έγραψε το 1671 ότι «τα λόγια έχουν τη δύναμη να κάμπτουν / Τους όγκους  ενός ταραγμένου μυαλού / Και είναι σαν βάλσαμο  στις κακοφορμισμένες πληγές», η Ντέμπορα Άλμα άνοιξε το πρώτο φαρμακείο ποίησης του Ηνωμένου Βασιλείου. Εδώ, αντί των υπνωτικών χαπιών και των πολυβιταμινών, οι πελάτες θα έχουν στη διάθεσή τους συνταγές ποιητών.

Η ιδιοκτήτρια του ταξινομεί τα βιβλία στα ράφια σύμφωνα με τη «διάθεση» που προκαλούν, καθώς πιστεύει ακράδαντα πως η ποίηση μπορεί να ανακουφίσει από ένα τεράστιο εύρος προβλημάτων, από την εξάντληση και το στρες μέχρι τη θλίψη.

Παράλληλα, οργανώνει εργαστήρια ποίησης και συμβουλευτικές συνεδρίες: Προσκαλεί τους «ασθενείς» σε μια αίθουσα όπου αφού τους κάνει μια σειρά από ερωτήσεις, στη συνέχεια «συνταγογραφεί» ένα ποίημα που έχει επιλέξει με προσοχή.

Photo by www.poetrypharmacy.co.uk

---

Εξάλλου, μελέτες που ερευνούν τα συμβαίνει όταν ένας άνθρωπος διαβάζει ή γράφει ποίηση, έχουν αποδείξει ότι  αυτή η δραστηριότητα έχει ομοιότητες με την ύπνωση καθώς ηρεμεί το μυαλό αλλά ταυτόχρονα αγγίζει υψηλά επίπεδα δημιουργικότητας και διεγείρει την παραγωγή ενδορφινών του σώματος, που μοιάζουν με οπιούχα στα αναλγητικά και ευφορικά τους αποτελέσματα .

Το «φαρμακείο» της Άλμα αποτελεί την συνέχεια της προηγούμενης δραστηριότητας της: είχε ένα ασθενοφόρο το οποίο είχε μετατρέψει σε «κέντρο ποίησης πρώτων βοηθειών», ταξιδεύοντας σε όλη τη Βρετανία με αυτό. Η εμπειρία της εργασίας σε νοσοκομεία και θεραπευτήρια  με ανθρώπους που πάσχουν από άνοια και μαθησιακές δυσκολίες, ενίσχυσε την εμπιστοσύνη της στην ικανότητα της ποίησης ως όργανο θεραπείας και επανένταξης.

Κι αν η Άλμα, που έχει εκδώσει ποιητικές της συλλογές, είναι απρόθυμη να «συνταγογραφήσει» ποίηση χωρίς να έχει μιλήσει με τον ενδιαφερόμενο, θεωρεί πως το ποίημα που μπορεί να ηρεμήσει μία ραγισμένη καρδιά, είναι το «Έρωτας κι Έρωτας ξανά» του Ντέρεκ Γουόλκοτ. 

«Θα ‘ρθει καιρός
που μ’ έξαρση
θα καλωσορίζεις τον εαυτό σου
σαν θα φτάνεις στη δική σου πόρτα, στον δικό σου καθρέφτη,
κι ο ένας χαμογελώντας θα καλωσορίζει τον άλλο

και κάτσ’ εδώ θα λέει. Τρώγε.
Θ’ αγαπήσεις ξανά τον ξένο που ήταν ο εαυτός σου.
Δώσε κρασί. Δώσε ψωμί. Δώσε πίσω την καρδιά σου
στον εαυτό της, στον άγνωστο που σ’ αγάπησε

όλη σου τη ζωή, που εσύ αγνόησες
για κάποιον άλλο, που σ’ έχει αποστηθίσει.
Κατέβασε τα ερωτικά γράμματα απ’ το ράφι,
​
τις φωτογραφίες, τα απελπισμένα σημειώματα,
ξεφλούδισε από τον καθρέφτη την εικόνα σου.
Κάθισε. Απόλαυσε τη ζωή σου»