Ένα κορίτσι προσπαθεί να βελτιώσει τον κόσμο

Αν Μακοσίνσκι: «ένα φυσιολογικό κορίτσι που απλώς χρησιμοποίησε το χρόνο της διαφορετικά μετά το σχολείο για να βελτιώσει τον κόσμο».

Photo by Vladimir Tsokalo on Unsplash

---

Σε μια απομακρυσμένη κοινότητα του Βόρειου Καναδά, δίπλα στον Αρκτικό Ωκεανό, υπάρχει μια παραλία καλυμμένη με καμένα σκουπίδια - πλαστικό, γυαλί, μπαταρίες, λίπασμα και γυαλιά. Εκεί βρέθηκε σε μία εκδρομή της, η 22χρονη εφευρέτης Αν Μακοσίνσκι η οποία έφριξε από το θέαμα το οποίο ωστόσο την ώθησε να κάνει για την προστασία του περιβάλλοντος. 
​
Επιστρέφοντας στο εργαστήριο της στη Βικτώρια, στη νότια άκρη του νησιού του Βανκούβερ, είχε μια ιδέα.

Άρχισε να εργάζεται σε μια σειρά παιχνιδιών για να διδάξει στα παιδιά την ανανεώσιμη ενέργεια. Οι χαριτωμένοι, έντονα χρωματισμένοι χαρακτήρες κάνουν ήχους, περιστρέφονται ή αναβοσβήνουν όταν κινούνται υποβρύχια, τοποθετούνται στον ήλιο ή περιελίσσονται, για να επιδείξουν διαφορετικούς τρόπους παραγωγής ενέργειας.

«Θέλω απλά, ειδικά τα μικρά παιδιά, να αισθάνονται σαν να μπορούν να εφεύρουν τις δικές τους λύσεις και να μην περιμένουν άλλους να τις βρουν», λέει. «Θέλω να εμπνεύσω τους ανθρώπους να είναι πιο δημιουργικοί με τους πόρους που έχουν γύρω τους», τονίζει σε συνέντευξη της στο CNN. 
Ελπίζει ότι τα παιχνίδια θα κυκλοφορήσουν στην αγορά τον επόμενο χρόνο.

Η Μακοσίνσκι ήταν ένα ασυνήθιστο παιδί. Δεν έβλεπε τηλεόραση, δεν έπαιζε βιντεοπαιχνίδια, ούτε είχε κινητό. Αντιθέτως, άκουγε όπερα, έβλεπε ταινίες του βωβού κινηματογράφου και έμαθε πιάνο και βιολί. Το πρώτο της παιχνίδι ήταν ένα κουτί με τρανζίστορ.

«Δεν μου δόθηκαν πολλά παιχνίδια, οπότε έπρεπε να κάνω τα δικά μου», λέει. «Έπαιρνα τα σκουπίδια ό,τι έβρισκα χρήσιμο και με το όπλο σιλικόνης μου συνένωνα όλα αυτά τα ετερόκλητα πράγματα σε εφευρέσεις που προφανώς δεν λειτουργούσα, αλλά μου άρεσε να χρησιμοποιώ ό,τι έβρισκα τριγύρω μου».  

Και στο τέλος, δημιούργησε κάτι που δούλεψε. Στα 15 της συμμετείχε στο διαγωνισμό Science Fairτης Google κα κέρδισε παρουσιάζοντας ένα κενό εσωτερικά θερμοηλεκτρικό φακό, ο οποίος ανάβει αποκλειστικά τροφοδοτούμενος από την θερμότητα του ανθρώπινου χεριού.
Το εμπνεύστηκε  από μία φίλη της που ζει στις Φιλιππίνες η οποία έχανε τα μαθήματά της επειδή η οικογένεια της δεν είχε λεφτά για ηλεκτρικό ρεύμα.  

Πλέον, κι αφού ταλαιπωρήθηκε αρκετά για να κατοχυρώσει πατέντες της, σχεδιάζει να προσλάβει μια ομάδα μεταλλουργών και μηχανικών για να εργαστεί  πάνω στην παραγωγή αυτού του φακού ώστε να το λανσάρει στην αγορά σε προσιτή τιμή. 
​
«Αυτός ήταν πάντα ο στόχος μου, να μπορώ να το διανείμω ή να συνεργάζομαι με μια ΜΚΟ, ώστε όποιος αγόραζε ένα φακό εδώ στην Αμερική θα μπορούσε να δώσει ένα σε κάποιον που χρειαζόταν ηλεκτρική ενέργεια».