|
ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΟΥ • ΚΕΙΜΕΝA - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ // DISTAFF • ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ Ουδέν κακόν αμιγές καλού... κι εμείς δεν έχουμε λόγο να το αμφισβητήσουμε! Όχι, που θα αμπαρωθούμε και θα χαθούμε μέσα σε πανικούς υστερίες και υπερβολές! Επανάσταση εδώ και τώρα! Πάμε κόντρα στο ρεύμα, ενημερωνόμαστε ψύχραιμα, μένουμε σπίτι και ανακαλύπτουμε όλα όσα μας κάνουν να χαμογελάμε και να απολαμβάνουμε! Μοιραστείτε κι εσείς μαζί μας ό,τι σας αρέσει και σας φτιάχνει τη διάθεση τις μέρες της καραντίνας. Και να θυμάστε: αυτή η λίστα όταν «σκοτεινιάζει» το μυαλό μας θα ανοίγει τα παράθυρα στις σκέψεις μας εδώ και τώρα!  Αγαπημένο μου ημερολόγιο... Κατά ένα παράξενο τρόπο αυτές τις μέρες αισθάνομαι ότι τα πάντα γύρω μου έχουν έναν συμβολισμό... Μπορεί η καραντίνα να έχει επηρεάσει την ψυχολογία μου με ένα τρόπο (δεν ξέρω πως γίνεται) μάλλον θετικό, γιατί εγώ αγαπώ τους συμβολισμούς. Το γεγονός ότι εκεί έξω μπήκε η άνοιξη (την Κυριακή αλλάζει και η ώρα), το γεγονός ότι κατά ένα παράξενο τρόπο δε νιώθω καμία μοναξιά παρ' ότι δεν βλέπω, δεν αγκαλιάζω και δεν φιλώ κανέναν με βάζει σε πολλές σκέψεις... θετικές πάλι! Το βέβαιο είναι ότι όλο αυτό που ζούμε θα αλλάξει τον κόσμο και ο νέος κόσμος σίγουρα θα απέχει από τον κόσμο που ήδη ξέρουμε και βιώναμε μέχρι πριν από λίγες μέρες. Ειλικρινά δεν ξέρω αν ήταν, αν είναι ή πως θα είναι καλύτερα. Όπως και να 'χει, εκεί έξω, όπως προανέφερα, μπήκε η Άνοιξη, η ζωή συνεχίζεται, όλα εξακολουθούν να συμβαίνουν και ταυτόχρονα συμβαίνει ένα παγκόσμιο restart... και συνήθως όταν πατάμε το κουμπί της επανεκκίνησης τις περισσότερες φορές το κάνουμε για να ξαναμπούν τα πράγματα στη θέση τους ή αν είχαμε πατήσει πολλά λάθος κουμπιά ο υπολογιστής ή το κινητό δεν ανοίγουν κι όταν μετά την τεχνική υποστήριξη ανοίξουν είναι όλα καινούρια. Στην αρχή μας ξενίζουν αλλά σε μια μέρα το πολύ έχουμε συνηθίσει τα πάντα... Αυτό που σκεφτόμουν τις προηγούμενες μέρες που είχα πέσει σε σκοτεινιές, ήταν ότι το μόνο που θέλω είναι ν' ανοίξει ένα παραθυράκι από κάπου, να έρθει μια καλή είδηση... ότι κάπου μας πάει όλο αυτό, ότι κάτι ανακάλυψαν, ότι κοιμάμαι κι ονειρεύομαι... και τσουπ θα ξυπνήσω και όλα θα είναι στη θέση τους... ποια θέση τους; Εδώ που τα λέμε, αν το καλοσκεφτούμε τίποτα δεν ήταν στη θέση του... μοναξιά, αποξένωση, θυμός, απομόνωση, τεχνολογία της μοναξιάς, αγώνας για επιβίωση, πατημένα δικαιώματα, αδικίες, ανεργία, κατάθλιψη, άγχος κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. και ξαφνικά κάνει εμφάνιση ο Κορωνοϊός. Δεν είχαμε ιδέα τι είναι, πως είναι, από που έρχεται ούτε καν πως προφέρεται και πως γράφεται... αλλά μάθαμε, μη σας πω γίναμε και ειδικοί (το ‘χουμε αυτό όλοι εμείς οι φωτεινοί παντογνώστες)! Τον κοιτάξαμε κατάματα γιατί ξαφνικά μας κοίταξε κι αυτός. Και μπορεί ακόμη να μην είμαστε σίγουροι ούτε αν τον γράφουμε ούτε αν τον προφέρουμε σωστά, αλλά μικρή σημασία έχει γιατί η ύπαρξή μας συνάντησε τη δική του ύπαρξη. Εκεί λοιπόν που είχα τα σκοτάδια μου ξαφνικά ένα φως άναψε στο κεφάλι μου... και μετά από λίγο κι άλλο φως κι άλλο κι άλλο... έγινε η νύχτα μέρα ένα πράγμα! Θετικές σκέψεις άρχισαν να ρέουν στο μυαλό μου. Μέσα στον πανζουρλισμό της ενημέρωσης εγώ άρχισα να σκέφτομαι όσα απολαμβάνω και μου αρέσουν αυτές τις μέρες.... κάθισα τα έγραψα και ζήτησα και από τους φίλους όσο κι αν τους φαίνεται βλακεία να βρουν κι αυτοί μερικά «Μ' αρέσει»... και βρήκαν και η λίστα μεγάλωσε και να δεις που θα βρούμε κι άλλα κι άλλα και να δεις που στο τέλος θα μείνουμε στο φως και δεν θα μας καταπιεί το σκοτάδι. Και να δεις που η ελευθερία τελικά θα φωλιάσει στο μυαλό μας και δεν πρέπει να την αφήσουμε να φυλακιστεί σε καμία περίπτωση. Γιατί η Άνοιξη δεν αναστέλλεται και δεν αναβάλλεται (κάποιος το είπε αυτό δεν είναι δικό μου) παραμένουμε ελεύθεροι για όσο δεν αφηνόμαστε στα όσα μας προστάζουν και είναι γεμάτα πανικό, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, να γελάμε... πόσο χιούμορ μας έχει βγάλει αυτή η κατάσταση; Και η επικοινωνία μας; Είχα στο κινητό μου ένα σωρό συνομιλίες σε ομάδες και κάποιες φορές μ' ενοχλούσε το γκλουν, τώρα το γκλουν με φτιάχνει γιατί η επικοινωνία έγινε ουσιαστική. Το messenger, το viber, τα τσατ του κόσμου, όλα σα να έγιναν κάτι υπαρκτό που πριν για μένα δεν ήταν. Από τα μπαλκόνια ακούς καλημέρες και όταν βγαίνεις για περπάτημα ακούς μουσική στα σπίτια. Η βόλτα με τον σκύλο απέκτησε νόημα, τα online παιχνίδια με τους φίλους απέκτησαν κι αυτά νόημα. Το σπίτι λάμπει, εγώ πήρα καινούριες φανταχτερές παντόφλες κι ένα φόρεμα (μια μέρα πριν κλείσουν τα μαγαζιά, η πωλήτρια με κοιτούσε λίγο παράξενα) θα το φορέσω και θα βγω online με τους αγαπημένους μου ανθρώπους που με κάνουν να χαμογελώ.  Ακολουθεί η λίστα «Μ' αρέσει» και περιλαμβάνει όσα αγαπάμε αυτές τις δύσκολες αντικειμενικά μέρες την Καραντίνας. Μια λίστα που είμαι σίγουρη ότι κάθε μέρα θα μεγαλώνει γιατί θα επιμείνουμε να κάνουμε focusστο φως και όχι στο σκοτάδι. Αρνούμαι τον σκοταδισμό, την βλακεία, τον πανικό και την ξερολίαση. Μ' αρέσει που μπήκε η άνοιξη και μέσα μου ανυπομονώ να βγω ραντεβού, να πιω παρέα με τους φίλους και τους αγαπημένους μου, να δώσω φιλιά και να κάνω αγκαλιές... αλλά μέχρι τότε θα συνεχίσω να ζω με το όμορφο μυαλό μου και τους ωραίους ανθρώπους που επέλεξα να νιώθω και να έχω δίπλα μου αυτές τις μέρες. Ανθρώπους που με κάνουν να χαμογελώ, να σκέφτομαι με ανοιχτά παράθυρα και να ξεχνιέμαι μαζί τους. Η άνοιξη (όπως ανέφερα πολλές φορές) δεν αναβάλλεται, δεν αναστέλλεται, δεν ακυρώνεται και το restart θα γίνει και η νέα αρχή θα μας βρει υγιείς, όμορφους με μυαλά φωτισμένα και το χαμόγελο μας στη θέση του! Η μεγάλη μου λίστα... η δική μου, η δική σου, η δική μας είναι αφιερωμένη σε όλους εμάς τους «illuminati» όπως λέει μια φίλη αγαπημένη! Γιατί όσο κι αν ακούγεται παρωχημένο και ξεπερασμένο ίσως, μας αρέσει να σκεφτόμαστε και να δρούμε θετικά. Και όταν κοιτάζουμε ψηλά, ακόμη και τη νύχτα, δεν ψάχνουμε συνωμοσίες αλλά ξαστεριά. Κι αυτό δεν είναι θεωρία είναι πράξη, είναι άποψη, είναι τρόπος σκέψης και ζωής ακόμη κι αυτής που ξημερώνει... Αυτές τις μέρες λοιπόν, μου αρέσει που...
Oι δικές σας απαντήσειςΙωάννα Τσαμουρά Μου αρέσει να βοηθώ το σύνολο χωρίς αυτό να συνδέεται με χρηματική φιλανθρωπία Λιάνα Σπανού βλέπω σειρές... παρακολουθώ ταξιδιωτικές εκπομπές κι ονειρεύομαι... τραγουδώ δυνατά να τη σπάσω στο γείτονα... κάνω shopping on line (έχει προσφορές ) κάνω οικονομία... αναζητώ έναν ΕΡΩΤΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΩΙΟΥ Mania Tsolakidou Μου αρέσει που δεν νιώθω ενοχές για λίγο χουχούλιασμα παραπάνω. Μου αρέσει που το περπάτημα έχει γίνει μέρος της καθημερινής μου ρουτίνας και δεν το αναβάλλω ούτε υπό τη βροχή. Η παρέα με την ομάδα της γιογκα. Το ραντεβού το περιμένω με ανυπομονησία. Ούτε ερωτευμένη να ήμουν. Εγώ που βαριόμουν κάθε online γυμναστική, τώρα πετάω τη σκούφια μου. Μου αρέσει που επιβεβαίωσα ποσο δυνατή και ψύχραιμη μπορώ να είμαι σε δύσκολες φάσεις. Καμιά φορ;a, φοβάμαι, αλλά για λίγο. Μου αρέσει που βλέπω και χαζομάρες στην τηλεόραση και δεν νιώθω καθόλου ενοχές για το κουλτουριάρικο προφίλ μου. Μου αρέσει που οι αγαπημένοι μου άνθρωποι είναι εκεί να με ακούσουν και να τους ακούσω. Πόσο ανάγκη το έχουμε. Μου αρέσει που κάνω beaute και το απολαμβάνω. Μου αρέσει να διαβάζω και το distaff και να μπαίνω σε διαδικασία να γράψω τι μου αρέσει. Έτσι πέρασαν κάποια λεπτά ακονίζοντας το μυαλό μου. MYRTO LOUKIDI Επιλέγω τι άνθρωπος θέλω να είμαι , τι ζωή θέλω να ζω και ποιους ανθρώπους θα επιτρέπω ( μετά την καραντίνα) να έρθουν πολύ κοντά και σε ποιους θα διατηρήσω (μη σου πω θα αυξήσω ) την απόσταση . Επιτέλους ενεργοποιούμε όλοι (άλλος λίγος άλλος πολύ) τη Φαντασία μας που την είχαμε ξεχάσει για χρόνια κι ας είναι αυτή που κάνει τον κόσμο να εξελίσσεται ( και όχι απλά να προχωράει , έχει διαφορά) Ο 16άχρονος που αν και όλοι έλεγαν για τους εφήβους, αυτός έκανε graffiti στην ταράτσα του σπιτιού του Το χιούμορ !!!! Εξαιρετικό ,αστείρευτο ,λυτρωτικό !!! Η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά !! Το "ξεβράκωμα" των δήθεν, των υποκριτών, των καιροσκόπων, των φελλών, των ανάγωγων, των αναξιοπρεπών των κενών . Τους πετάει έξω το σύστημα κι αυτοί νομίζουν ότι ορίζουν τα πράγματα ! Οι βραδιές ποίησης , τα πάρτυ , τα ποτά, τα ταξίδια, το κρυφτό , οι καντάδες , το περπάτημα .... Το ότι δεν ακούγονται τα αυτοκίνητα , οι μηχανές του γκαζόν ή οι σκούπες οι μηχανοκίνητες των συνεργείων καθαρισμού στους κήπους Το ότι δεν τρακάρουν πια κάτω από το σπίτι μου που είναι ένα σταυροδρόμι που κάθε βδομάδα σχεδόν τρακάρουν Η μουσική από τα σπίτια , ακούγεται πιο καθαρά Ο ήχος του Ανθρώπου που επικρατεί και ουχί ο θόρυβος των μηχανών Ελένη Πετροπούλου Δεν φεύγει από το μυαλό μου ότι, η απομάκρυνσή μας αυτή, θα 'ρθει η στιγμή που θα δώσει το σύνθημα πως δεν υπάρχουν νέες σπίθες να λαμπαδιάσουν τις κορωνοπυρκαγιές και το μόνο που μπορεί να λαμπαδιάσει θα' ναι οι αγκαλιές μας, το συναίσθημά μας... Αυτές οι σκέψεις, το διάστημα της καραντίνας, ανάμεσα στην ησυχία και τη φασαρία, φωτίζουν τις μέρες μου και κάνουν τις νύχτες μου, πάντα, έναστρες... Comments are closed.
|
Archives
September 2023
Categories |
RSS Feed