Ποιος Ράβει Τα Ρούχα μας;

Μία τραγωδία, αυτή της κατάρρευσης εργοστασίου κατασκευής ρούχων στο συγκρότημα της  Rana Plaza στην Ντάκα του Μπαγκλαντές στις 24 Απριλίου 2013, όπου σκοτώθηκαν 1.134 και πάνω από 2.500 τραυματίστηκαν, προκάλεσε την Επανάσταση της Μόδας (Fashion Revolution) που θέτει ένα απλό ερώτημα στους καταναλωτές: #WhoMadeMyCLothes- Ποιος Έφτιαξε τα Ρούχα Μου;

Το κίνημα του Fashion Revolution δημιουργήθηκε με τη συμμετοχή σχεδιαστών, brands, ακαδημαϊκών, συγγραφέων, επιχειρηματιών και κυβερνητικών από όλο τον κόσμο, με σκοπό τη διαφάνεια και τη μεταρρύθμιση της αλυσίδας παραγωγής της μόδας.

Στις 24 Απριλίου 2014, στην πρώτη επέτειο της καταστροφής του Rana Plaza, πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκδήλωση του κινήματος  με στόχο την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση όσο περισσότερου κόσμου ήταν δυνατό. 

Τέθηκε μια απλή ερώτηση: Ποιος έφτιαξε τα ρούχα σου; Ζητήθηκε από κάθε άτομο που συμμετείχε στην Fashion Revolution Day να συνεισφέρει, φορώντας ένα ρούχο από μέσα προς τα έξω, και μετά να το φωτογραφίσει και να το μοιραστεί στα social media με hashtag #insideout.

Το αντίκτυπο αυτής της εκστρατείας ήταν σημαντικό, με συμμετοχή 62 χωρών,  6.6 εκατομμύρια χτυπήματα στο google και το #insideout να γίνεται #1 trending topic παγκοσμίως στο twitter. Η πρωτοπόρος του Upcyling, Ορσόλα ντε Κάστρο δήλωνε τότε: «Με μια απλή χειρονομία #insideout θέλουμε να ρωτήσετε, «Ποιος έφτιαξε τα ρούχα σας;». Αυτή η ενέργεια θα ενθαρρύνει τους ανθρώπους να φανταστούν την «κλωστή» από ένα ρούχο που συνδέει αυτόν που το έραψε με τον αγρότη που καλλιέργησε το βαμβάκι από όπου φτιάχτηκε”.

Έναν χρόνο αργότερα, προβλήθηκε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο, «The true Cost», βοηθώντας ένα μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού να πληροφορηθεί τις απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες που ευδοκιμούν πίσω από την αστραφτερή βιομηχανία, αλλά και τις ατελείωτες περιβαλλοντικές επιπτώσεις που φέρουν*-+ οι παραγωγικές της μέθοδοι.
Πράγματι, πίσω από τους προβολείς στις πασαρέλες, τις εν
​τυπωσιακές σελίδες των περιοδικών και τις άψογες φωτογραφίες των μοντέλων κρύβονται πολλές άσχημες αλήθειες:

Εκατομμύρια αναγκάζονται να εργάζονται, με πολύ μικρή ή καθόλου αμοιβή, υπό την απειλή της βίας- 21 εκατομμύρια άνθρωποι υποχρεούνται παγκοσμίως σε καταναγκαστική εργασία, κυρίως γυναίκες και παιδιά. 

Επίσης, το 90% των συνολικά 75 εκατ. ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται στο χώρο της ένδυσης παγκοσμίως «δεν έχουν καμία δυνατότητα να διαπραγματευθούν τους μισθούς τους ή τις συνθήκες εργασίας τους» σύμφωνα με τη διεθνή ένωση IndustriALL Global Union.

Παράλληλα, η λεγόμενη «γρήγορη μόδα», η μόδα δηλαδή που προσφέρεται σε χαμηλή τιμή, είναι η δεύτερη, κατά σειρά υπαίτιος, στην κλιματική, αλλά και κοινωνική αποδυνάμωση του πλανήτη μας. Για παράδειγμα, κάθε χρόνο παράγονται παγκοσμίως 2 δισεκατομμύρια παντελόνια τζιν. Η κατασκευή ενός και μόνο από αυτά απαιτεί 7.000 λίτρα νερού.

Η παραγωγή ενός t-shirt προϋποθέτει τη χρήση 2.700 λίτρων νερού.

Αθροιστικά, προκύπτει το σύνολο του νερού που πίνει ο μέσος άνθρωπος σε 900 ημέρες! Επίσης, το 34,8% των μορίων πλαστικού στους ωκεανούς προέρχεται από τη βιομηχανία της μόδας. Η μόδα εκκρίνει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από ότι οι αερομεταφορές και η ναυτιλία μαζί, ενώ το 20% της βιομηχανικής μόλυνσης του νερού προέρχεται από τη μόδα.
​
Η μακρά αλυσίδα παραγωγής των ρούχων καθιστά αρκετά δύσκολο το σαφή προσδιορισμό της μόλυνσης που προκαλεί η διαδικασία στο σύνολό της, στο περιβάλλον. Τα όσα δεδομένα όμως συγκεντρώνονται για κάθε ένα από τα στάδια της διαδικασίας ξεχωριστά, είναι απογοητευτικά.
Σταδιακά, ωστόσο, δημιουργούνται όλο κα πιο συνειδητοποιημένοι καταναλωτές , ενώ το +2019 συμμετείχαν στις ενέργειές του κινήματος πάνω από 2 εκατ. άνθρωποι σε 107 χώρες, ενώ μέσω των κοινωνικών δικτύων αλληλεπίδρασαν εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Χαρακτηριστικά, έγιναν 170.000 ποστ με χρήση του #fashionrevolution.