Δημοσιογράφοι, ομάδες μαθητών και από αύριο το κοινό, θα διασχίσουν τις πόρτες του πολύπαθου Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, ΕΜΣΤ, το οποίο ανοίγει «κανονικά» μετά από περιπέτειες δέκα χρόνων στη διάρκεια των οποίων ως άλλο… γιοφύρι της Άρτας, ολημερίς άνοιγε και όλο κλειστό έμενε. Φωτογραφικό υλικό από: www.facebook.com/pg/EMST.NationalMuseumofContemporaryArt.Athens & www.emst.gr Χρειάστηκαν δέκα χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας του, η «θυσία» δύο διευθυντριών, η σταδιακή ενεργοποίηση των χώρων των περιοδικών εκθέσεων το 2016 και η αναστολή της λειτουργίας του πριν από ένα χρόνο, προκειμένου να εγκατασταθεί η μόνιμη συλλογή των έργων του και να σταματήσει η Αθήνα να είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δε διαθέτει ανάλογο μουσείο. Το άνοιγμα του ΕΜΣΤ, που θα έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό από τις 28 Φεβρουαρίου και για όλο τον Μάρτιο, έρχεται να καλύψει, όπως σημειώνει το υπουργείο Πολιτισμού, ένα κενό που αφορά πρωτίστως στην εκπαίδευση και τη μύηση των νέων ανθρώπων στα μηνύματα της σύγχρονης τέχνης. Φιλοδοξία του Υπουργείου Πολιτισμού είναι να δημιουργήσει ένα ανοιχτό μουσείο στη Σύγχρονη Τέχνη, ανοιχτό στα νέα εικαστικά ρεύματα, ανοιχτό στους καλλιτέχνες που δημιουργούν νέους κόσμους. Μέχρι όμως να φτάσουμε στο πολυπόθητο άνοιγμα για το κοινό, το Μουσείο έζησε πολλές περιπέτειες. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2000. Μόνιμη στέγη του μουσείου είναι το πρώην εργοστάσιο ζυθοποιίας Φιξ στη Λεωφόρο Συγγρού, η ανακατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2014. Το κτήριο καταλαμβάνει 18.142 τμ. σε οικόπεδο επιφανείας 3.123 τμ. Παρότι πολλές φορές εξαγγέλθηκαν τα εγκαίνιά του, αναβάλλονταν διαρκώς, με αποτέλεσμα να παραμένει κλειστό. Το Υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης έχει διαθέσει περισσότερα από 40 εκατομμύρια ευρώ για το έργο, ενώ 3 εκατομμύρια πρόσφερε ως δωρεά το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος τον Ιούλιο 2018 για τον εξοπλισμό του και την εφαρμογή εγκεκριμένων μελετών για τη λειτουργία της μόνιμης συλλογής. Η δωρεά αυτή είχε ανασταλεί τον Νοέμβριο του 2015, λόγω καθυστερήσεων στην έγκριση της νέας μουσειολογικής και μουσειογραφικής μελέτης. Η συλλογή του μουσείου συγκροτείται γύρω από έναν σημαντικό πυρήνα έργων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, όπως ο Στήβεν Αντωνάκος, o Μπιλ Βιόλα, ο Ντίκος Βυζάντιος, η Έμιλυ Ζασίρ, o Ίλια και η Εμίλια Καμπακόφ, ο Βλάσης Κανιάρης, ο Νίκος Κεσσανλής, ο Γιάννης Κουνέλλης, η Σιρίν Νεσάτ, ο Λουκάς Σαμαράς, ο Κώστας Τσόκλης, η Μόνα Χατούμ, ο Γκάρυ Χιλλ, η Χρύσα, κ.ά., και συνεχώς εμπλουτίζεται. Ιδρυτική του διευθύντρια υπήρξε η Άννα Καφέτση (2000-2014) η οποία όπως και η διάδοχος της, Κατερίνα Κοσκινά (2014-2018), είδε την πόρτα της εξόδου, με τρόπο τουλάχιστον άκομψο, από ισάριθμους υπουργούς Πολιτισμού. Η μόνιμη συλλογή που θα εκτεθεί έχει, στο μεγαλύτερο μέρος της, τη σφραγίδα της Καφέτση, η οποία έστησε από το μηδέν το μουσείο στο κομμένο (για να γίνει ο σταθμός του μετρό) κουφάρι του πρώην εργοστασίου του Φιξ, επέλεξε τα έργα με διορατική ματιά, το κράτησε εν λειτουργία παρ’ όλες τις αντιξοότητες, με εκθέσεις στο Μέγαρο Μουσικής, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών αλλά και στους υπόγειους χώρους του Ωδείου Αθηνών. Είδε την πόρτα της εξόδου τον Νοέμβριο του 2014 με απόφαση του τότε υπουργού Πολιτισμού Κώστα Τασούλα, ο οποίος είχε ζητήσει και τις παραιτήσεις των μελών του Δ.Σ., με αιτιολογία τον πόλεμο μεταξύ διευθύντριας και Δ.Σ., την αδυναμία συνεννόησης των δύο πλευρών, που κατά την άποψή του καθυστερούσε τη μετεγκατάσταση του μουσείου στο κτίριο του Φιξ. Παρά τις 500 και πλέον υπογραφές διαμαρτυρίας των ανθρώπων των τεχνών και των επιστημών όπως και τις επιστολές σπουδαίων ξένων καλλιτεχνών, με απαίτηση την επιστροφή της Α. Καφέτση και το άνοιγμα του μουσείου, η πόρτα είχε κλείσει οριστικά για την Καφέτση. Επόμενη διευθύντρια η Κατερίνα Κοσκινά η οποία και εκπόνησε τη μουσειογραφική μελέτη για την εγκατάσταση της μόνιμης συλλογής του ΕΜΣΤ. Έδωσε έμφαση στη διεθνοποίηση του μουσείου με συνεργασίες και ανταλλαγές εκθέσεων, όπως με το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αμβέρσας, την Εθνική Πινακοθήκη Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης της Ρώμης Galleria Nazionale d’Arte Moderna e Contemporanea, αλλά και με το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Κίνας (NAMOC). Αποκορύφωμα της εξωστρέφειας, η documenta 14 το 2017 έδωσε την ευκαιρία το ΕΜΣΤ να γίνει δημοφιλές στο ευρύτερο κοινό, στην Αθήνα, και μέρος της πολύτιμης συλλογής του να κάνει διεθνές ντεμπούτο στο Μουσείο Fridericianum στο Κάσελ. Ωστόσο, η θητεία της έληξε άδοξα: ενώ παρουσίαζε το «success story» του ΕΜΣΤ σε απολογιστική συνέντευξη, Νοέμβριο του 2018, η τότε υπουργός Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά την «άδειαζε» με σκληρή ανακοίνωση αναφέροντας πως «δεν είχε λάβει επιχειρησιακό σχέδιο της πλήρους λειτουργίας του ΕΜΣΤ, χρονοδιάγραμμα για την έκθεση της μόνιμης συλλογής του μουσείου και εγκεκριμένο από το Δ.Σ. απολογισμό. Photo by Dimitris Bloukas (www.emst.gr) Το 2019, ο διαγωνισμός για την επιλογή νέας διεύθυνσης του ΕΜΣΤ κηρύσσεται άγονος καθώς κανένας και καμία από τους υποψηφίους δεν βρέθηκε να πληροί τα τυπικά προσόντα για τη θέση…
Την ίδια χρονιά αναστέλλεται η εκθεσιακή δραστηριότητα του μουσείου, προκειμένου να προχωρήσουν οι εργασίες τοποθέτησης της μόνιμης συλλογής, μετά την επανέγκριση της δωρεάς του ΙΣΝ. Τον Μάρτιο ορίζεται μεταβατικός διευθυντής ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Αντωνακάκης, με τη συνδρομή της Συραγώς Τσιάρα, αναπληρώτρια διευθύντρια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του Πειραματικού Κέντρου Τεχνών – ΜΟΜus. Ήταν μία αναγκαστική κίνηση για την Μυρσίνη Ζορμπά, καθώς σε αντίθετη περίπτωση, η περιπέτεια του μουσείου θα ξανάρχιζε από την αρχή (νέος διευθυντής, νέα μουσειολογική μελέτη, νέες εγκρίσεις κ.λπ.) και τα εγκαίνιά του θα παραπέμπονταν, για άλλη μια φορά, στις καλένδες. Τον Ιούνιο προκηρύσσεται νέος, διεθνής διαγωνισμός, που αναστέλλεται λόγω των εκλογών. Η νυν υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, δεσμεύτηκε ότι μέχρι τα εγκαίνια, «που δεν θα αργήσουν», θα έχει ανακοινωθεί και το όνομα του διευθυντή- «γενικού διευθυντή και όχι μόνο εκτελεστικού» -που θα έχει διετή θητεία. Σε εξέλιξη είναι τέλος ο διαγωνισμός για το καφέ και το εστιατόριο του μουσείου και οι χώροι αυτοί αναμένεται να είναι σε λειτουργία μέσα στον Μάρτιο.
0 Comments
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΡΑΓΑΤΣΗ // DISTAFF • ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Ο εξαιρετικός κύριος Ισούρ Ντανιέλοβιτς, o "Γιος του Ρακοσυλλέκτη", όπως ήταν ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του, μας αποχαιρέτησε σήμερα στα 104 του χρόνια. Χρηματοδότησε και πρωταγωνίστησε στον "Σπάρτακο" του Κιούμπρικ, απαιτώντας να μπει το όνομα του προγραμμένου από τον Μακάρθυ σεναριογράφου Ντάλτον Τράμπο στους τίτλους, έπαιξε σε σπουδαίες ταινίες από τις "Αμαρτωλές Γυναίκες" (The strange love of Martha Ivers) με την Μπάρμπαρα Στάνγουικ μέχρι σε γουέστερν και τις "Επτά Ημέρες του Μαίου". Και βέβαια στη σπουδαία, αντιπολεμική ταινία - ορόσημο του Κιούμπρικ "Σταυροί στο Μέτωπο" (Paths of Glory)... Έμαθε γαλλικά στα 40 του και όταν εμφανίστηκε τη δεκαετία του '90 στην εκπομπή του Pivot για να παρουσιάσει το βιβλίο του είχε άγχος αν μιλάει σωστά ("Εδώ χρειάζεται Υποτακτική, έτσι δεν είναι; Είστε διανοούμενοι εδώ πρέπει να προσέχω και να χρησιμοποιώ σωστά την Υποτακτική", είχε πει).
Άλλοτε πάλι μιλώντας για τη σχέση του με τον Μάικλ κι αν του έχει θυμώσει ποτέ, είχε πει, δήθεν τσαντισμένος και ξεκαρδισμένος στα γέλια: "Ναι, του θύμωσα πάρα πολύ γιατί στη Φωλιά του Κούκου, ενώ το είχα παίξει εγώ στο θέατρο, στην ταινία όπου ήταν παραγωγός μου είπε ότι θα προτιμήσει τον Νίκολσον, γιατί εγώ λέει ήμουν μεγάλος πια για τον ρόλο... Κι εδώ που τα λέμε καλά έκανε, γιατί ο Τζακ ήταν εξαιρετικός"... Και βέβαια η δήλωσή του για τον Τραμπ: "Γεννήθηκα από γονείς πρόσφυγες πάνω σε ένα πλοίο στο Άμστερνταμ, όταν έφευγαν κυνηγημένοι από τη Ρωσία, δεν θέλω τώρα που κλείνω τα 100 μου να δω έναν τέτοιο τύπο Πρόεδρο των ΗΠΑ"... Θα μπορούσε βέβαια να είχε παραμείνει ένας ακόμα ωραίος σταρ με θεληματικό πηγούνι, αμίλητος, με ασφαλείς επιλογές, τυποποιημένος και μαριονέτα των στούντιο... Αλλά ο καθένας επιλέγει πώς θέλει να είναι το πέρασμά του από τη ζωή κι από την Τέχνη... Τελικά ο γιος του ρακοσυλλέκτη τα κατάφερε περίφημα... |
Archives
January 2023
Categories
All
|