Στις Κυκλάδες της εποχής του Χαλκού με συνοδοιπόρους τα Ειδώλια θα ταξιδέψουν online οι μικροί Αρχαιο-εξερευνητές αυτό το Σάββατο 30/1 από τις 19.00 - 20.30 με..ξεναγούς την ομάδα έκφρασης και παιχνιδοπλασίας Αερικό. Aπό τι υλικό κατασκευάζονταν τα ειδώλια; Ποιο ειδώλιο ονομάζεται “αρπιστής”; Ποιοι είναι οι πιο γνωστοί οικισμοί της εποχής αυτής; Tι είναι ο οψιανός και σε ποιο νησί των Κυκλάδων το βρίσκουμε; Γιατί ορισμένα ειδώλια ονομάζονται “βιολόσχημα”; Εσείς, εάν ήσασταν ειδώλιο, ποιο θα θέλατε να είστε και γιατί;
Αυτά κι άλλα πολλά θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τα παιδιά μέσα από βιωματικές δράσεις, όπως θεατρικά παιχνίδια, ηχοπαιχνιδίσματα και παιχνίδια ερωτήσεων. Θα μάθουν για τη ζωή των Κυκλαδιτών, τα έργα τέχνης και τις καθημερινές τους ασχολίες. Ακόμη, θα επιμεληθούν μια παιδική έκθεση ειδωλίων γράφοντας τις δικές τους λεζάντες. Και για το τέλος, θα γίνουν γλύπτες “πλάθοντας” το δικό τους ειδώλιο με κέφι και φαντασία! Η ομάδα του Αερικού απαρτίζεται από εκπαιδευτικούς και καλλιτέχνες κι ανακαλύπτει το παιχνίδι, πειραματίζεται και ανακαλύπτει το περιβάλλον, αγαπάει τη φύση και τα ζώα, παίζει μουσική, τραγουδάει, κατασκευάζει και ζωγραφίζει, αφηγείται και δημιουργεί μέσα από παραμύθια, εικόνες, στίχους, χώρες και πολιτισμούς. Δημιουργήθηκε με όραμα τη δημιουργική συνεργασία εκπαιδευτικών, καλλιτεχνών και διαφόρων άλλων εξειδικευμένων επαγγελματιών που αγαπούν τον εναλλακτικό τρόπο μάθησης και με κύριους στόχους:
Με γνώμονα τις σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους που δίνουν έμφαση στην παιδοκεντρική διάσταση της εκπαίδευσης, την ενεργητική μάθηση και την ενασχόληση με τις τέχνες, η ομάδα «Αερικό» στηρίζει πολύπλευρους, διαθεματικούς και ολιστικούς τρόπους που προωθούν την ενοποίηση της γνώσης, τη διαμόρφωση ενός προσωπικού συστήματος αξιών για το παιδί, την αυτενέργεια και την ανάπτυξη της πολλαπλής νοημοσύνης. https://www.aerikocreativehub.com/ https://www.facebook.com/OmadaAeriko
0 Comments
Η μαγειρική είναι τέχνη συμφωνεί και η πινακοθήκη Ουφίτσι, ένα από τα πιο διάσημα μουσεία του κόσμου, που με το πρόγραμμα η «Ουφίτσι στο πιάτο», Ιταλοί σεφ θα προσεγγίζουν διάσημους πίνακες ζωγραφικής γαστρονομικού ενδιαφέροντος μέσα από πρωτότυπες συνταγές. Με μία μίνι σειρά διαδικτυακών επεισοδίων, τα οποία θα προβάλλονται κάθε Κυριακή μέσα από την επίσημη σελίδα της πινακοθήκης στο Facebook, οι υπεύθυνοι του μουσείου μας συστήνουν το #uffizidamangiare, με άλλα λόγια το «uffici του φαγητού». Ένα πρόγραμμα αφιερωμένο σε μαγερικές συνταγές που θα μπορούσαν να προκύψουν από διάσημους πίνακες μαγειρικής.
Γνωστοί σεφ, αλλά και άλλες προσωπικότητες της ιταλικής εστίασης, πρόκειται να προτείνουν τις δικές τους συνταγές εμπνευσμένες από κάποια υλικά που αποτυπώνονται σε αριστουργηματικά έργα σπουδαίων ζωγράφων. Στο πρώτο επεισόδιο, ο σεφ Fabio Picchi μοιράστηκε με το κοινό μια απλή συνταγή μαγιονέζας, εμπνευσμένος από τον πίνακα «Αγόρι με το καλάθι θαλασσινών», που φιλοτέχνησε ο Giacomo Ceruti τον 18ο αιώνα. Όπως εξηγεί ο Picchi στον πίνακα βλέπουμε ένα καβούρι και όχι αστακό μέσα στο καλάθι και συζητά με το κοινό για τους τρόπους που μπορεί να ψηθεί το κρέας, ενώ προτείνει μια μαγιονέζα που θα μπορούσε να συνοδεύσει το γεύμα. Στο επόμενο επεισόδιο, ο διάστημος κρεοπώλης Dario Cecchini, παρουσίασε την δική του γευστική εκδοχή από το έργο «Κελάρι με βαρέλι, κυνήγι, κρέας και κεραμικά» του Jacopo Chimenti από το 1624. Η πρώτη διαδικτυακή φωτογραφική κοινότητα στην Ελλάδα αποκλειστικά αφιερωμένη στη δικτύωση και τη δημιουργική ενδυνάμωση των γυναικών και των μη-δυαδικών ατόμων που δραστηριοποιούνται στον χώρο της φωτογραφίας, η WOMENPHOTOGR ξεκίνησε μας αρχές Ιανουαρίου στο Instagram και ήδη δεκάδες νέα μέλη έχουν αγκαλιάσει τη νέα αυτή εναλλακτική πρωτοβουλία Απευθύνεται σε ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφους και μας λάτρεις του φωτογραφικού μέσου. Στόχος μας κοινότητας είναι να λειτουργήσει ως καταλύτης για τη δικτύωση, την ενδυνάμωση και την αφιλοκερδή προώθηση του φωτογραφικού έργου ατόμων που ανήκουν μας παραπάνω ομάδες και ζουν μόνιμα ή προσωρινά στη χώρα μας.
Μέσα από ημερήσιες αναρτήσεις, η κοινότητα προωθεί το έργο φωτογράφων δημοσιεύοντας εικόνες τους με το hashtag #womenphotogr, καλώντας το κοινό να ανακαλύψει το έργο τους. Επίσης, κάθε μήνα, η κοινότητα θα φιλοξενεί παρουσιάσεις portfolio. Τα μέλη θα έχουν τη δυνατότητα να αναδείξουν το φωτογραφικό έργο τους μέσα από εβδομαδιαία take-overs. Στο μέλλον θα αναπτυχθούν και άλλες μορφές δράσης όπως δωρεάν εργαστήρια φωτογραφίας. Η Βίκυ Μαρκολέφα, επικοινωνιολόγος, φωτογράφος και ιδρύτρια της κοινότητας WOMENPHOTOGR λέει γι αυτό το εγχείρημα : «Δραστηριοποιούμαι χρόνια στον φωτογραφικό χώρο και μου έκανε εντύπωση που δεν υπήρχε στην Ελλάδα μια τέτοια συμμετοχική πρωτοβουλία, παρόμοια με αξιόλογες προσπάθειες σε άλλες χώρες. Δυστυχώς, ακόμα και η λέξη «φωτογράφος» είναι γένους αρσενικού και αυτό είναι ένα μόνο δείγμα του πόσο στερεοτυπικά αντιλαμβανόμαστε τον χώρο της φωτογραφίας. Χωρίς διάθεση απαξίωσης και με σεβασμό στο έργο ατόμων που δεν ανήκουν στις ομάδες που απευθυνόμαστε, θεωρούμε ότι είναι καιρός να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και κινούμαστε στον χώρο. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι μέσω της οπτικής επικοινωνίας και φυσικά μέσω της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Σας καλούμε να μας γνωρίσετε ακολουθώντας το @womenphotogr στο Instagram και να αξιοποιήσετε τo #womenphotogrγια την ανάδειξη του έργου σας.» … «Το εβενόχρωμο πουλί που σοβαρό καθόταν τη λυπημένη μου ψυχή έκανε να γελάσει. "Χωρίς λοφίο", ρώτησα, "κι αν είν' η κεφαλή σου δεν είσαι κάνας άνανδρος, αρχαϊκό κοράκι, που κατοικείς στις πένθιμες ακρογιαλιές της Νύχτας; Στ' όνομα της Πλουτωνικής της Νύχτας, τ' όνομά σου!" Και το κοράκι απάντησε: "Ποτέ από 'δω και πια".» ( Το Κοράκι) Ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού, το έργο του οποίου αποτέλεσε θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας, ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1809 και πέθανε στις 7 Οκτωβρίου 1849, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει διευκρινισθεί η αιτία θανάτου του. Βρέθηκε σε κατάσταση παραληρήματος στους δρόμους της Βαλτιμόρης. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή, ταραγμένος από παραισθήσεις, στις 7 Οκτωβρίου 1849. Ήταν μόλις 40 χρονών.
Καθώς δεν ανέκτησε ποτέ τις αισθήσεις του, ουδείς έμαθε πώς βρέθηκε σε αθλία κατάσταση, φορώντας ρούχα που λέγεται ότι δεν ήταν δικά του, ούτε για ποιόν λόγο τις τέσσερις νύχτες της νοσηλείας του έλεγε συνεχώς το όνομα «Ρέινολντς». Σύμφωνα με επιστολή του John J. Moran που εξέτασε τον Πόε στο νοσοκομείο -και την οποία απέστειλε στη θεία του- οι τελευταίες του λέξεις ήταν «Lord, help my poor soul» («Κύριε βοήθησε τη φτωχή ψυχή μου»). Η αιτία θανάτου του είναι άγνωστη. Κατά καιρούς έχουν ακουστεί θεωρίες για κατάχρηση αλκοόλ, εγκεφαλική συμφόρηση, χολέρα, ναρκωτικά, καρδιοπάθεια, λύσσα, φυματίωση έως και αυτοκτονία. Στην κηδεία του παραβρέθηκαν μόνο εφτά άτομα παραβρέθηκαν στην κηδεία του. Τάφηκε σε έναν τάφο χωρίς σήμανση σε ένα κομμάτι γης που ανήκε στον παππού του στο κοιμητήριο Westminster Burying Grounds στη Βαλτιμόρη. 26 χρόνια μετά το θάνατό του, δάσκαλοι και σπουδαστές μάζεψαν χρήματα για να φτιαχτεί ένα σωστό μνημείο, ενώ τα οστά του Πόε μεταφέρθηκαν δίπλα στην πύλη του νεκροταφείου. Εκατοντάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο επισκέπτονται τον τάφο του Πόε μέχρι και σήμερα. Ωστόσο, κανείς δεν τιμάει τον νεκρό ποιητή όπως ο Poe Toaster. Στις 19 Ιανουαρίου του 1949, εκατό χρόνια μετά το θάνατό του, ένας ξένος πλησίασε την ταφόπλακα του συγγραφέα. Ήταν ξημερώματα και ο μυστηριώδης άνθρωπος ήταν ντυμένος στα μαύρα, είχε ένα λευκό κασκόλ και μαύρο καπέλο. Τοποθέτησε τρία κόκκινα τριαντάφυλλα και ένα σημείωμα στον τάφο, έριξε ένα ποτήρι κονιάκ, έκανε μια σύντομη πρόποση και αφού άφησε το μισό άδειο μπουκάλι κονιάκ δίπλα στα τριαντάφυλλα, χάθηκε. Τον επόμενο χρόνο, ο άγνωστος εμφανίστηκε ξανά, έκανε και πάλι το ίδιο τελετουργικό και έφυγε. Συνέχισε να επαναλαμβάνει το ίδιο τελετουργικό επί 50 χρόνια. Παρέμεινε ανώνυμος και ονομάστηκε "Poe Toaster" (Ο κάνων πρόποση στον Πόε). Ο άγνωστος δεν αποκαλύφθηκε ποτέ παρόλο που πολλοί προσπάθησαν να τον ταυτοποιήσουν, εκείνος -ή εκείνη- κατάφερνε να διαφύγει. Υπάρχει μόνο μία, σκοτεινή αλλά πραγματική φωτογραφία του Poe Toaster, που τραβήχτηκε το 1990 και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Life. Έχουν υπάρξει πολλές θεωρίες για την ταυτότητα του μυστηριώδους θαυμαστή, αλλά κανείς δεν βρήκε κάτι συγκεκριμένο. Ο ίδιος μάλιστα απέκτησε τους δικούς του θαυμαστές. Εκτός από την ταυτότητα του Toaster, υπήρξε συζήτηση και για την επιλογή του ποτού. Γιατί κονιάκ και όχι ουίσκι ή κρασί; Το μουσείο Πόε, που κλήθηκε να δώσει τα φώτα του, δήλωσε αδυναμία. «Δεν μπορέσαμε να το διαλευκάνουμε. Ξαναδιαβάσαμε όλο του το έργο, κάθε γραπτό του, ακόμη και την προσωπική του αλληλογραφία και δεν βρήκαμε πουθενά αναφορές στο κονιάκ, παρά μόνο στο κρασί» ήταν η απάντηση του εκπροσώπου του Μουσείου. Και ο Toaster συνέχισε την παράδοση ως το 1999 που κάτι άλλαξε καθώς το σημείωμα εκείνης της χρονιάς έγραφε: «η φλόγα έχει μεταπηδήσει». Θεωρήθηκε ότι πέθανε κι ότι η παράδοση πέρασε στους απογόνους του ή σε κάποιον άλλο θαυμαστή, αλλά μάλλον οι συνεχιστές δεν πήραν ποτέ την παράδοση στα σοβαρά. Κάποιες φορές ο Toaster εμφανίστηκε με απλά ρούχα. Άλλες, άφηνε σημειώματα που ήταν τελείως εκτός στόχου. Και Τον Ιανουάριο του 2009, στα 200α γενέθλια του Πόε, ο Toaster δεν εμφανίστηκε. Για πρώτη φορά μετά από 60 χρόνια, δεν έγινε πρόποση στον τάφο του Πόε. Δεν υπήρξε κανένα σημείωμα. Το 2016 όμως, ο Toaster επέστρεψε. Η ιστορική κοινωνία του Μέριλαντ ανέστησε την παράδοση. Η κοινωνία επέλεξε κάποιον να εμφανιστεί το πρωί στο νεκροταφείο και να εκτελέσει το περίφημο τελετουργικό. Ωστόσο, παρόλο που ο νέος Toaster ήταν ντυμένος όπως ο πρώτος και έκανε το ίδιο τελετουργικό, έλειπε το μυστήριο. Ο νέος Toaster δεν ήταν ανώνυμος και η εκδήλωση ήταν μια δημόσια γιορτή. |
Archives
January 2023
Categories
All
|