Οι παραστάσεις του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου θα χαρίσουν στους θεατές ανεπανάληπτα «διαστημικά ταξίδια» αλλά και σημαντικές γνώσεις μέσα από πρωτότυπες παραγωγές. 
Στον επιβλητικό του θόλο, μικροί και μεγάλοι θα συναντήσουν τον Μυστηριώδη κύριο Τιλτ, την Lucia, το αγαπημένο Polaris, αλλά και τους γιγάντιους Δεινόσαυρους της Ανταρκτικής, που  μας αποκαλύπτουν την ιστορία τους. Σύντομα, οι φίλοι της αστρονομίας αλλά και της περιπέτειας θα έχουν την ευκαιρία να διευρύνουν τις γνώσεις τους σχετικά με την γένεση και την εξέλιξη του Ηλιακού συστήματος με τη νέα ψηφιακή παράσταση Θόλου, «Η Ιστορία της Γης».

Σταθερά στο πρόγραμμα του Πλανηταρίου παραμένουν οι αγαπημένες ταινίες: «Ο Κόκκινος Πλανήτης», «Διαστημικές Καταιγίδες και Βόρειο Σέλας», «Το Κέντρο του Κόσμου», «Ζωή στο Σύμπαν» και «Το Μέλλον Στο Διάστημα».

Το ταξίδι στη γνώση συνεχίζεται με μία βόλτα στο Κέντρο Επιστήμης και Τεχνολογίας, όπου μετατρέπουμε την επιστήμη και την τεχνολογία σε μία διασκεδαστική και βιωματική εμπειρία! 
Παιδιά 6-12 ετών ανακαλύπτουν τον κόσμο των φυσικών επιστημών, γνωρίζουν τις δυνατότητες και τα ταλέντα τους και εξοικειώνονται με τις σύγχρονες τεχνολογίες μέσα από τα ειδικά σχεδιασμένα εργαστήρια φυσικής ή onlineπαρουσίας «Παίζοντας με το φως», «Κωδικός: Απόδραση», «Εκτοξευτής σαΐτας» «Ποδόσφαιρο με τον Marty» και «Χορεύοντας με τους… κώδικες».

Παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου έχουν τη δυνατότητα να διευρύνουν τις γνώσεις τους και να γνωρίσουν σε μεγαλύτερο βάθος τον συναρπαστικό κόσμο της Επιστήμης και της Τεχνολογίας με την επίδειξη πειραμάτων «Το αόρατο φως» και τον κύκλο online εργαστηρίων προγραμματισμού και ηλεκτρονικής «Σύστημα συναγερμού με χρήση Arduino»! Μπορείτε να βρείτε εδώ το πρόγραμμα των εργαστηρίων κάθε μήνα.

Οι γνώσεις στη σύγχρονη τεχνολογία διευρύνονται ακόμα περισσότερο με τα εξαιρετικά σχεδιασμένα προγράμματα του UTech Lab, με καινοτόμα εργαστήρια, όπου μαθητές/τριες Γυμνασίου και Λυκείου μαθαίνουν δημιουργώντας, μέσα από τον πλούσιο εξοπλισμό του εργαστηρίου σε Ηλεκτρονική, Προγραμματισμό, 3D Printing & Οπτικοακουστικά Μέσα.
​
Το UTech Lab εμπνέει τους νέους να πειραματιστούν με τις σύγχρονες τεχνολογίες με τρόπο ενεργό και δυναμικό και να βελτιστοποιήσουν τις δεξιότητές τους στα σύγχρονα ψηφιακά εργαλεία, με ενδιαφέροντα online εργαστήρια, όπως : «Text Adventure» , «2D Animation», «Μικροί Αρχιτέκτονες: Σχεδιάζω μία βιώσιμη πόλη» και «Κατασκευάζοντας VoiceApplets». Μπορείτε να βρείτε εδώ το πρόγραμμα των εργαστηρίων κάθε μήνα. 

Ταξιδέψτε μαζί μας στα αστέρια και ζήστε την απόλυτη εμπειρία της Επιστήμης και της Τεχνολογίας μέσα από όλα τα καινοτόμα προγράμματα των Δράσεων του Ιδρύματος Ευγενίδου!

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τη σελίδα
https://www.eef.edu.gr/ 
​και τηλεφωνικά στο 210 946 9600.

Με έμπνευση από την αντίστοιχη πρωτοβουλία “Sentim les Llibreries” που εμφανίστηκε τον Μάιο στη Βαλένθια της Ισπανίας, μια ομάδα αποφάσισε να ξεκινήσει αυτό το «παιχνίδι» μεταξύ αγνώστων που αγαπούν το διάβασμα και τα μικρά βιβλιοπωλεία της Αθήνας, δίνοντας τους ένα ακόμη κίνητρο να τα επισκεφθούν.

«Στόχος της Κουβερτούρας είναι να στηρίξει μικρά βιβλιοπωλεία της πόλης – καθένα από αυτά με τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα – και να παρασύρει όσους περισσότερους κατοίκους της Αθήνας σε μία αναγνωστική περιπέτεια, σε ένα διαδικτυακό παιχνίδι στο οποίο βγαίνουν όλοι κερδισμένοι με ένα επιπλέον βιβλίο στη συλλογή τους».

Επίσης, δεδομένου ότι η Κουβερτούρα είναι κατά κύριο λόγο μια επικοινωνιακή καμπάνια, είναι και μια αφορμή για τα βιβλιοπωλεία να δουν πώς μπορούν να συνεργαστούν και να ωφεληθούν συλλογικά, από μια τέτοια δράση.

Την πρωτοβουλία συντονίζει η ομάδα της εταιρείας πολιτιστικής διαχείρισης Cultόpια (Κάσση Καφέτση, Ράνια Μαυρίκη) μαζί με τους γραφίστες Γιώργο Τριανταφυλλάκο, Μαρινίκη Μπακάλη και τον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Παπαθανασόπουλο. 

Και γιατί κουβερτούρα; Έτσι ονομάζεται το -συνήθως- χάρτινο τυπωμένο κάλυμμα που τοποθετείται γύρω από τα βιβλία με σκληρό εξώφυλλο για να τα προστατέψει από τη φθορά της χρήσης και του χρόνου. Σήμερα, είναι χαλαρή, αναιρούμενη, με κινητές προς τα μέσα διπλώσεις, τα γνωστά μας “αυτιά” και έχει λάβει ιδιαίτερο διαφημιστικό χαρακτήρα.
​
Μέχρι στιγμής περισσότεροι από 1000 βιβλιόφιλοι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους  έχουν δηλώσει συμμετοχή σε αυτή την πρωτοβουλία.

Η διαδικασία συμμετοχής είναι απλή:

• Οι ενδιαφερόμενοι συμπληρώνουν την ηλεκτρονική φόρμα μέχρι την 1η Νοεμβρίου: kuvertura.typeform.com/to/IMms3FTP.
• Στη συνέχεια, θα λάβουν ένα email με το προφίλ του άγνωστου φίλου.
• Μέχρι την 1η Δεκεμβρίου μπορούν να επισκεφτούν το βιβλιοπωλείο που έχουν επιλέξει, διαλέγουν ένα βιβλίο για εκείν@, το αγοράζουν και το αφήνουν στο βιβλιοπωλείο.
• Από τις 2 Δεκεμβρίου και μετά, μπορούν να πάνε στο βιβλιοπωλείο που επέλεξαν στην ηλεκτρονική φόρμα. Από εκεί θα παραλάβουν το βιβλίο που άφησε, ο δικός τους άγνωστος φίλος.

Τέλος, κάθεστε αναπαυτικά και απολαμβάνετε το δώρο σας.
Σίγουρα, σε κάποια άλλη γωνιά της πόλης, ο άγνωστος φίλος σας θα κάνει το ίδιο!

Η ιδέα του Street Art Festival στην Πάτρα γεννήθηκε με σκοπό να προωθήσει την τέχνη και τις τεχνικές των εναλλακτικών μορφών πολιτισμού με ιδιαίτερη έμφαση στην δημόσια παρέμβαση στο αστικό τοπίο.

Σκοπός του Street Art Festival Πάτρας είναι να παρασύρει τους πολίτες έξω από τα καθιερωμένα μονοπάτια της πόλης, αντικαθιστώντας την καθημερινότητά τους με χορό, μουσική, χρώμα, θέαμα και φαντασία.

Από τις 15 Ιουνίου κι ως τις 31 Οκτωβρίου, καλλιτέχνες της street art από όλον τον κόσμο ντύνουν με τις δημιουργίες τους τοίχους κτιρίων που οι ίδιοι έχουν επιλέξει ως καμβά (με την άδεια των ιδιοκτητών), μετατρέποντας την πόλη σε ένα ζωντανό και διαδραστικό εργαστήρι.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι  οι: Andrea Casciu, Asier Vera Maceiras, Dourone, Drew Merrit, Edmon1419, Jay Kaes, Leandro Bustamante, NSN997 Crew, Siguel και Silver Formz.

Ο Asier ήταν ο δημιουργός της έκτης τοιχογραφίας του φετινού πέμπτου festival με πηγή έμπνευσης τον Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Ο Βάσκος καλλιτέχνης έχει ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη, δημιουργώντας τοιχογραφίες και συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, ενώ έχει βραβευθεί και με αρκετά βραβεία, μεταξύ των οποίων και με το Βραβείο Νέων Δημιουργών της Κοινότητας της Μαδρίτης. Παράλληλα, όντας πάντα σε επαφή με τον κόσμο του γκράφιτι και της ραπ μουσικής, έχει δημιουργήσει πολλά βίντεο κλιπ για καλλιτέχνες της ραπ στην Ισπανία.

Όπως έχει δηλώσει «δεν κάνει γκράφιτι, δεν γράφει το όνομά του, δεν κάνει τοιχογραφία, δεν κάνει πινακίδες, δεν είναι  ζωγράφος, δεν κάνει Street art, post γκράφιτι ή νεο-γκράφιτι, δεν κάνει εκθέσεις, δεν κάνει τέχνη γιατί δεν είναι καλλιτέχνης, απλά ζωγραφίζει…»

Ξεκίνησε να ζωγραφίζει όταν ήταν μικρός , στη δεκαετία του '80 στη γειτονιά του όπου ανακάλυψε παλαιότερα κομμάτια από άλλους. Αργότερα, στο σχολείο, γέμισε τα σημειωματάριά του με σχέδια και κούκλες και μέχρι τα 18 αποφάσισε  να δοκιμάσω το σπρέι.

Στην αρχή έγραφα μόνο το όνομά μου, αλλά με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να πει πολλά περισσότερα πράγματα, να επικοινωνήσει με ανθρώπους.

Τον τελευταίο καιρό προσπαθεί να δώσε στο έργο του μια κοινωνική, μαχητική αίσθηση. Οι πόλεμοι, η οικονομική κρίση είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται γιατί όπως δήλωσε πρόσφατα,  «ο κόσμος πηγαίνει στην κόλαση και νομίζω ότι εμείς, ως δημιουργικοί, έχουμε πολλά να πούμε στην κοινωνία, να ξυπνήσουμε τους ανθρώπους και να τους κάνει να αναλάβουν ένα μερίδιο ευθύνης».

Όσο για το ποιες είναι οι αγαπημένες του πόλεις λέει «οποιαδήποτε, όλες κρύβουν έναν κενό καμβά που περιμένει να ζωγραφιστεί, όλες οι πόλεις έχουν κάπου γκράφιτι, καλλιτέχνες που έχουν αφήσει τα σημάδια τους».

Μια εικαστική συνύπαρξη που θέλει στα έργα της να αποτυπώσει διαλόγους μέσα από σύγχρονες εικόνες, με θέσεις και αντιθέσεις προερχόμενες από ένα τοπίο έως την ποπ κουλτούρα. Ταυτόχρονα οι εικόνες και οι συνθέσεις , υιοθετώντας εφήμερα στοιχεία, στιγμιότυπα της φαντασίας , αλλά και προσωπικές εμμονές, συνδιαλέγονται σε ένα νέο χώρο και χρόνο, που σηματοδοτεί και επαναπροσδιορίζει εκ νέου το λόγο της ύπαρξής τους, Οι σαγηνευτικές χωροχρονικές συνθέσεις μας ταξιδεύουν μέσα από διάφορα ρεύματα της τέχνης.

Θα παρουσιαστούν εικαστικοί με
Ζωγραφική -Γλυπτική- Κόσμημα – Κεραμική- Εικαστικο αντικειμενο-Digital art..
Επιμέλεια έκθεσης για την TIME OF ART GALLERY
Ελένη Κολίτσα - Κάλλια Ασημακοπούλου - Δήμητρα Σταυροπουλου

ΕΓΚΑΙΝΙΑ Τετάρτη 21/10/2020 & ώρα 19 30 -22 30
Μέρες & ώρες λειτουργίας
Τετάρτη 21/10/2020 & ωρα 19 30 -22 30
Πέμπτη –Παρασκευή 10.00 -14.00 & 17.00 -2100

Sponsors
• GANNON GROUP OF MORGAN STANLEY , USA
• PMDI (INSTITUTE OF PRINCETON MANAGEMENT DEVELOPMENT) PRINCETON, - NJ, VENT RES Y, LLC, NY USA
• RADIUS, VENTURES, LLC -NEW YORK, NY, USA
• CORCORAN GROUP NEW YORK, NY, USA. .
Communication sponsors
Showbiz.gr –Zougla.gr-Terranova – Nea –Avlaia .gr
Polismagazino - Hephaestuswien & Hephaestus Radio

Η έκθεση «Αρτεμίζια» συγκεντρώνει τριάντα έργα από δημόσια ιδρύματα και ιδιωτικές συλλογές. Οι πλειονότητα των «δανεισμένων» έργων δεν έχει εκτεθεί ποτέ ξανά στην Αγγλία. 
​
Το πιο πρώιμο έργο της έκθεσης είναι το «Η Σουζάνα και οι δύο γέροντες», το οποίο και φιλοτέχνησε όταν ήταν μόνο 17 ετών. Η Αρτεμιζία γυρνούσε σε αυτό το έργο σε όλη της την καριέρα, προσεγγίζοντας κάθε φορά το θέμα με φρέσκα ματιά. Και το τελευταίο καταγεγραμμένο της έργο έχει αυτό το θέμα και δημιουργήθηκε 42 χρόνια αργότερα. 

Το έργο αποκαλύπτει την ευαισθησία της Αρτεμιζία πάνω σε θέματα που αφορούν τη γυναικεία σεξουαλική εκμετάλλευση και κακοποίηση. Λέγεται πως η νεαρή και όμορφη Σουζάνα, έπεσε θύμα εκβιασμού από δύο υπερήλικες που ήθελαν να συνευρεθούν μαζί της ερωτικά. Την εκβίασαν πως αν δεν ανταποκριθεί στις σεξουαλικούς τους ορέξεις θα την συκοφαντήσουν πως την έπιασαν με νεαρό εραστή. Σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο η μοιχεία τιμωρείται με θάνατο. Η Σουζάνα δεν ενέδωσε στον εκβιασμό τους και προτίμησε τη δική. Τελικά, η κοπέλα αθωώθηκε.

Η Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι γεννήθηκε  στη Ρώμη. Πατέρας της ήταν ο ζωγράφος  Οράτσιο Τζεντιλέσκι και η ίδια παίρνει τα πρώτα της μαθήματα στο στούντιο του πατέρα της. Ως μαθητευόμενη, αναμίγνυε βερνίκια και χρωστικές ουσίες και διδασκόταν δημιουργικές τεχνικές όπως το κιαροσκούρο (chiaroscuro) που ήταν το χαρακτηριστικό της ρωμαϊκής ζωγραφικής στις αρχές του 17ου αιώνα.

Τη συνεπήρε η χαρακτηριστική μπαρόκ τεχνοτροπία του μεγάλου δασκάλου Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζο και η επαναστατική τεχνική των δραματικών φωτοσκιάσεων που εισήγαγε, οι οποίες σφράγισαν την μπαρόκ σχολή της ζωγραφικής. 

Η Αρτεμισία είχε χάσει την μητέρα της στα 12 της  και μεγάλωνε σε ένα σκληρό, συχνά βίαιο οικογενειακό περιβάλλον.

Το 1611 ο συνεργάτης του πατέρα της και δάσκαλος της στην προοπτική, ο 30χρονος ζωγράφος Αγκοστίνο Τάσι βίασε την Αρτεμισία, που τότε ήταν 18 χρονών.

Της υποσχέθηκε γάμο, ωστόσο η υπόσχεση δεν εκπληρώθηκε και, εννέα μήνες μετά τον βιασμό, ο πατέρας Τζεντιλέσκι άσκησε δίωξη κατά του Τάσι ο οποίος, ύστερα από δίκη επτά μηνών, αφέθηκε ελεύθερος. Ήταν προστατευόμενος του Πάπα, συνεργαζόταν με τον Οράτιο σε τοιχογραφίες στο παπικό Παλάτσο Κιρινάλε.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι δικαστές, παρά το ότι είχαν μία μάλλον ευνοϊκή στάση απέναντι στην Αρτεμίσια και τον πατέρα της, πρότειναν μία συνηθισμένη και πλήρως αποδεκτή βαρβαρότητα, πού ήταν το «δικαστικό βασανιστήριο». Δηλαδή, ο βασανισμός ενός μάρτυρα, με σκοπό να ελεγχθεί αν θα επιμένει στην αλήθεια των όσων καταθέτει, υπό την πίεση του φρικτού σωματικού πόνου.   
​
Η Αρτεμίσια αποδέχτηκε τον βασανισμό της, προκειμένου να δικαιωθεί. Για την περίπτωσή της επιλέχθηκε ένα βασανιστήριο με σχοινιά, τα οποία περνούσαν ως θηλιές στα δάχτυλα της και καθώς τεντώνονταν προκαλούσαν φοβερό πόνο. Προκειμένου να διεκδικήσει τη δικαίωσή της είχε αποδεχτεί ακόμα και το ρίσκο να προκληθεί κάποια μόνιμη βλάβη στα χέρια της, εξαιτίας της οποίας ίσως και να μην μπορούσε πλέον να ζωγραφίζει. Τη στιγμή λοιπόν που εξασκήθηκε στα δάχτυλά της η ύψιστη πίεση συνέχισε να υποστηρίζει κραυγάζοντας ότι λέει την αλήθεια και έπεισε τελικά τους δικαστές. 

Η βία εκείνης της τραγικής περιόδου της ζωής της αποτυπώνεται στο έργο της «Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη» (1612-13). Πρόκειται ίσως για το πιο διάσημο έργο της, όπου η Ιουδήθ σαδιστικά και με ικανοποίηση κόβει τον λαιμό του νεαρού άντρα με ένα σπαθί, κρατώντας τον ενώ το αίμα ρέει άφθονο στο κρεβάτι και τα σεντόνια.

Μετά τον δικαστικό Γολγοθά, η Αρτεμισία παντρεύτηκε τον κατώτερο της  ζωγράφο και μεγαλύτερο της σε ηλικία, Πιεραντόνιο Στιαττέζι - ο γάμος κανονίστηκε από τον πατέρα της- και εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία. Απέκτησε πέντε παιδιά, αλλά κατάφερε και να καταξιωθεί ως μία ανεξάρτητη καλλιτέχνης και να αναγνωριστεί, το 1616, ως η πρώτη γυναίκα που έγινε μέλος της Ακαδημίας των Τεχνών του Σχεδίου, δηλαδή, της Καλλιτεχνικής Ακαδημίας. 

Στη συνέχεια, έγινε ζωγράφος της Αυλής, ευνοούμενη των Μεδίκων και το 1614 η πρώτη γυναίκα - μέλος της Accademia delle Arti del Disegno.

Ήταν η χρυσή περίοδος για τη ζωή και την τέχνη της: Στη Φλωρεντία γνώρισε τον Γαλιλαίο, αλλά και τον Φραντσέσκο Μαρία ντι Νικολό Μαρίνγκι, ο οποίος έγινε ισόβιος εραστής και οικονομικός υποστηρικτής της.

Επί μια δεκαετία δημιουργεί αριστουργήματα. Οι ηρωίδες της ταπεινώθηκαν από το ανδρικό φύλο, αλλά κυρίως είναι αυτές που πήραν το αίμα τους πίσω. 

Τα θέματα της  αντλούσαν έμπνευση από την Βίβλο ή την αρχαία ιστορία. Οι πίνακες της εξυμνούν ηρωίδες όπως η Ιουδήθ, η Κλεοπάτρα και η Λουκρητία.

Αποδίδει με εντυπωσιακή ευαισθησία και ειλικρίνεια τις πρωταγωνίστριες της. Ζωγράφιζε αριστουργηματικά και με ειλικρινή αγάπη και θαυμασμό γυναικείες φιγούρες δύναμης, πάθους και ευαισθησίας, και αυτό παρέμεινε ένα τα βασικά γνωρίσματα σε όλη της την καριέρα. Μερικοί πίνακες που απεικονίζουν αυτές της «θηλυκές ηρωίδες» είναι οι «Λουκρητία», «Κλεοπάτρα», «Κλειώ, η μούσα της Ιστορίας», «Δαβυίδ και Βησθαβέε» και  «Μαρία Μαγδαληνή σε Έκσταση».
Ήταν η μοναδική γυναίκα ζωγράφος της εποχής που είχε δικό της μεγάλο ατελιέ με βοηθούς, όμως, ο τρόπος ζωής της δημιούργησε χρέη και το 1620 επέστρεψε στην Ρώμη.
​
Το 1630 εγκαταστάθηκε στη Νάπολη όπου δημιούργησε ένα επιτυχημένο στούντιο μέχρι τον θάνατό της. Επισκέφθηκε το Λονδίνο το 1639 για να βοηθήσει τον πατέρα της που είχε γίνει αυλικός ζωγράφος του Καρόλου Α΄ (1600-1649). Λέγεται πως μαζί ζωγράφισαν την οροφή του Queen’s House στο Γκρίνουιτς (Marlborough House ονομάζεται τώρα), όμως μετά τον θάνατό του επέστρεψε στη Νάπολη.