Το She’s gone (Για ένα αδειανό πουκάμισο) είναι ένα παγκόσμιο έργο που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, από πόλη σε πόλη, μια διαμαρτυρία για το παγκόσμιο φαινόμενο των γυναικοκτονιών και μια κραυγή σιωπής εκ μέρους όλων των αθώων θυμάτων που δολοφονήθηκαν μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες.

Δημιουργοί εγκατάστασης είναι οι Ισραηλινοί Keren Goldstein, σκηνοθέτις ντοκιμαντέρ και ακτιβίστρια κατά της έμφυλης βίας και ο Adi Levy, συν-διευθυντής της έκθεσης και σχεδιαστής.
Η έκθεση παρουσιάζει ρούχα που φορούσαν γυναίκες που δολοφονήθηκαν: ένα πράσινο μπλουζάκι, ένα τζιν παντελόνι, ένα παλτό από ψεύτικη γούνα, ένα φούτερ που κάποτε θεωρούταν τυχερό, ένα τοπ κι ένα σακάκι που αγοράστηκε για ένα γάμο. 

Για αυτό σε κάθε ρούχο έχει τοποθετηθεί μία μικρή ετικέτα με το όνομα του θύματος, την ημερομηνία, τον τρόπο και το όργανο της δολοφονίας, καθώς και την ποινή του δικαστηρίου, εφόσον υπάρχει, καθώς ορισμένες υποθέσεις ακόμη δεν έχουν διαλευκανθεί.

Στην έκθεση περιλαμβάνεται κι ένα ρούχο της Ελένης Τοπαλούδη, η δολοφονία της οποίας συγκλόνισε την κοινή γνώμη το 2018, ευγενική προσφορά της οικογένειάς της με τη συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων.

Σύμφωνα με τους δημιουργούς, τα ρούχα λειτουργούν ως σιωπηλές μαρτυρίες από ζωές γυναικών, που είχαν νόημα, ελπίδα και όνειρα και που αφαιρέθηκαν απότομα και βίαια. Μέσα τους κρατούν ιστορίες απουσίας, θλίψης και ορφάνιας.

Η είσοδος στην έκθεση, που θα διαρκέσει από τις 26 Νοεμβρίου έως τις 14 Δεκεμβρίου, θα είναι ελεύθερη για το κοινό, από τις 18:00-22:00, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Κάθε Παρασκευή στις 21.30 στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express οι θεατές έχουν την ευκαιρία σε μια πολύγλωσση μουσική περιήγηση σε μέρη μακρινά. 
Το μυθικό βαγόνι Orient Express κυλάει πάνω σε ράγες, «πλέει» σε θάλασσες κι ωκεανούς και δίνει ρυθμό στα όνειρά μας με τραγούδια από την Ευρώπη, την Αμερική, τη Δύση και την Ανατολή, σύγχρονα και παλιά, με διασκευές, αυτοσχεδιασμούς, ηχητικά τοπία, κείμενα και χρώματα. 
 
 Επί σκηνής, η Αθηνά Ρούτση στο τραγούδι και την αφήγηση, η Άλκηστις Ραυτοπούλου στο πιάνο, τις ενορχηστρώσεις και τις διασκευές, ο Φώτης Μυλωνάς στα πνευστά και τα έγχορδα και ο Λουκάς Μεταξάς στα κρουστά, μας καλούν σε ένα δίωρο ταξίδι αναμνήσεων, ονειροπόλησης και λαχτάρας για τα ταξίδια του αύριο.  Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Τουρκία,  Αγγλία, Ιρλανδία, Αργεντινή, Βραζιλία κι όπου αλλού μας πάει...
 
«Ας ταξιδέψουμε, αγάπη μου... Ας κάνουμε μια βουτιά πίσω στον χρόνο, στο τώρα, αλλά και το αύριο... Μαζί! Σημείωσε τα μέρη στον χάρτη και επιβιβάσου στο πλοίο. Άσε τον άνεμο να μας μεταφέρει σε τόπους μαγικούς, εκεί που οι φωνές των ανθρώπων γίνονται ένα με τα τραγούδια, τα κορμιά των ανθρώπων γίνονται ένα με τον ρυθμό, οι παιδικές καρδιές φαντάζονται δράκους και ψηλά κάστρα! Επιβιβάσου στα πιο όμορφα τρένα και χάζεψε από το παράθυρο τα δάση που τρέχουν, τα ποτάμια που καλπάζουν, τις βουνοκορφές που αγγίζουν τα σύννεφα. Να μπερδευτούν τα χρώματα, το μπλε της θάλασσας και του ουρανού με το χρυσοκόκκινο της ανατολής, το μαβί ηλιοβασίλεμα και το πράσινο του λιβαδιού. Μύρισε το χώμα μετά τη βροχή και χάιδεψε μια πεταλούδα που πετά ελεύθερη. Είναι δικό μας το ταξίδι, δεν τελειώνει ποτέ, μόνο αρχίζει...»