Το Garbage Café άνοιξε τον Οκτώβριο από τον δήμο της πόλης έχοντας διπλό στόχο: τόσο να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες για την αναγκαιότητα της συλλογής και ανακύκλωσης, όσο και να προσφέρει φαγητό στον οποιονδήποτε- ρακοσυλλέκτες, φοιτητές – που μαζεύουν τα πλαστικά. 
​
Οι συλλέκτες πηγαίνουν τα απόβλητα στο κέντρο διαχείρισης αποβλήτων, το οποίο με τη σειρά του, τους δίνει ένα κουπόνι και εκείνοι ανταλλάσσοντάς το στο Garbage Café, παίρνουν ένα μεσημεριανό γεύμα ή πρωινό. Αν πάλι κάποιος δεν μπορεί να παραδώσει τα σκουπίδια του στο κέντρο διαχείρισης αποβλήτων, τότε μπορεί να τα πάει απευθείας στο καφέ.

Η δημοτική αρχή της πόλης  έχει επενδύσει σε σημαντικές εκστρατείες καθαρισμού από τα πλαστικά, με αποτέλεσμα να σκαρφαλώσει 15 θέσεις στην κατάταξη και να γίνει η δεύτερη καθαρότερη πόλη της Ινδίας για το 2019. Ταυτόχρονα, η πόλη σχεδιάζει επιπλέον ενέργειες, παρέχοντας για παράδειγμα στέγη σε άστεγους, ως αντάλλαγμα για τη συλλογή των σκουπιδιών.
​
Η Ινδία παράγει  σχεδόν 25.000 τόνους πλαστικών απορριμμάτων ημερησίως, εκ των οποίων συλλέγονται περίπου μόνο οι 14.000. Περίπου το 70% των πλαστικών αποβλήτων στην πρωτεύουσα της Ινδίας, Νέο Δελχί, προέρχεται από είδη μιας χρήσης. Τις περισσότερες φορές, καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής ή αποφράσσουν αποχετεύσεις.

Ουγγαρία
Οι Ούγγροι δεν τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους  καθώς το τσούγκρισμα σηματοδοτεί ένα σκοτεινό και δυσάρεστο πολιτικό γεγονός του παρελθόντος. Όταν η αυστριακή κυβέρνηση κατέστειλε μια ουγγρική εξέγερση το 1848, οι αυστριακοί ηγέτες γιόρτασαν δημόσια την εκτέλεση των εξεγερμένων Ούγγρων τσουγκρίζοντας τα ποτήρια τους.

Ισπανία
Μερικές φορές το βούτηγμα του ψωμιού σε μια ωραία σάλτσα μπορεί να είναι νόστιμο, στην Ισπανία θεωρείται αγένεια.
 
Ρωσία
Οι Ρώσοι παίρνουν στα σοβαρά τη βότκα τους γι αυτό την πίνουν πάντα σκέτη. Ακόμη και ο πάγος απαγορεύεται. Επιπλέον δείχνει μεγάλη έλλειψη εμπιστοσύνης και φιλίας αν κάποιος αρνηθεί  ένα ποτήρι βότκας.

Ταϊλάνδη
Χρησιμοποιούν chopsticks για όλα τα πιάτα με noodles και ένα πιρούνι και κουτάλι για όλα τα άλλα. Το πιρούνι είναι για το αριστερό χέρι και το κουτάλι στο δεξί, αλλά το πιρούνι δεν χρησιμοποιείται για να φαγητό. Με αυτό βάζουν  φαγητό από το πιάτο στο κουτάλι, ή κόβεται το φαγητό σε μικρότερα κομμάτια. Το πιρούνι δεν μπαίνει ποτέ στο στόμα. Επίσης, το ρύζι τρώγεται με τα δάχτυλα και κάθε φορά, οι μπουκιές πρέπει να είναι μικρές. 

Κίνα
Στην κινέζικη παράδοση, ένα ψάρι - ή άλλο ζώο όπως π.χ. η πάπια - που σερβίρεται ολόκληρο θα πρέπει να τοποθετηθεί στο τραπέζι με το κεφάλι προς τον μεγαλύτερο σε ηλικία συνδαιτυμόνα ως ένδειξη σεβασμού. Επίσης, απαγορεύεται να γυρίσει πλευρά το ψάρι στην πιατέλα γιατί μεταφορικά παραπέμπει σε προδοσία, γυρίζοντας την πλάτη μας σε κάποιον που υποτίθεται ότι είμαστε πιστοί. Κάποιοι επίσης θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο, προκαλούνται καταστροφές κάτω από τα αλιευτικά σκάφη ή ακόμη και η ανατροπή τους.
Επιτρέπεται όμως το ρούφηγμα  της σούπας  και των noodles, όπως και το ρέψιμο μετά από το φαγητό, καθώς είναι ένδειξη εκτίμησης. 
Επίσης δεν τρώνε όλο  φαγητό από το πιάτο τους σε δείπνα εκτός σπιτιού, γιατί υποδηλώνει ότι ο καλεσμένος είναι ακόμα πεινασμένος και υπονοεί ότι ο οικοδεσπότης δεν έδωσε αρκετό φαγητό.
 
Ιαπωνία
Στην Ιαπωνία υπάρχουν πολλά ταμπού όσον αφορά στο φαγητό  και κυρίως στη χρήση των chopsticks. Για παράδειγμα, δεν θα πρέπει ποτέ να τα αφήσετε σε όρθια θέση μέσα στο μπολ, καθώς σύμφωνα με τις παραδόσεις κάτι τέτοιο φέρνει στο νου εικόνες από τελετουργικές προσφορές γεύματος σε νεκρούς. Επίσης, δεν πρέπει να τα χρησιμοποιείτε ανάποδα ή να τα αφήνετε με τέτοιον τρόπο πάνω στο τραπέζι «δείχνοντας» κάποιον από τους συνδαιτυμόνες σας.
 
Κορέα
Κανένας δεν μπορεί να αρχίσει να τρώει αν δεν ξεκινήσει πρώτα ο πιο ηλικιωμένος άνδρας της οικογένειας ή της παρέας. Επίσης, δέχονται το ποτό που προσφέρουν οι πρεσβύτεροι χρησιμοποιώντας πάντα και τα δύο χέρια και δεν σερβίρονται  ποτέ μόνοι τους  οποιοδήποτε ποτό.
 
Αίγυπτος
Συνηθίζεται  οι συνδαιτυμόνες να γεμίζουν ο ένας το ποτήρι του άλλου, όταν αυτό είναι μισογεμάτο, και όχι ο καθένας το δικό του.
 
Ιορδανία
Η εθιμοτυπία του καφέ είναι περίπλοκη. Στην κουλτούρα των Βεδουίνων είναι μια εξαιρετικά ξεχωριστή υπόθεση. Οι άνδρες και οι γυναίκες διαχωρίζονται συνήθως και κάθε ομάδα περιμένει και παρακολουθεί, ενώ ο οικοδεσπότης κάνει τον καφέ, στη συνέχεια δοκιμάζει για να βεβαιωθεί ότι είναι κατάλληλος για το σερβίρισμα. Κατόπιν, κάθε επισκέπτης παίρνει μια μικρή ποσότητα σε ένα μικρό κύπελλο, και συνηθίζεται να σερβίρονται από τα δεξιά προς τα αριστερά. Επιτρέπεται να πιεί κανείς μέχρι και τρία φλιτζάνια. Μπορείτε να σταματήσει  οποιαδήποτε στιγμή, αφού έχει πιεί τουλάχιστον ένα ως ένδειξη εκτίμησης, ανακινώντας το κύπελλο προς τον οικοδεσπότη.

Τανζανία
Είναι μεγάλη αγένεια να φθάνει κανείς στην ώρα του σε ένα κάλεσμα για δείπνο. Οι καλοί τρόποι υποδεικνύουν μία καθυστέρηση τουλάχιστον 15-30 λεπτών.
 

«Αν δεν μπορείς να δεις την τέχνη, γίνε η τέχνη!», μας προτρέπει το 
Mουσείο Getty στο Λος Άντζελες.  
Στις 25 Μαρτίου, ξεκίνησε ένα trend στο Twitter, όπου προκαλούσε τους ακόλουθους του  να αναπαραστήσουν ένα διάσημο έργο τέχνης, με ανθρώπους και αντικείμενα στο σπίτι τους. 
 
Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι: 
Να επιλέξει το αγαπημένο του έργο τέχνης.
Να βρει τρία σχετικά αντικείμενα μέσα στο σπίτι του.
Να αναπαραστήσει το έργο με αυτά τα αντικείμενα. 
Και να το ποστάρε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του μουσείου.
 
Το αποτέλεσμα ευφάνταστο και συχνά πολύ αστείο ενθουσίασε πολλούς και σύντομα ακολούθησαν κι άλλα μουσεία. 
 
Ένα απ’ αυτά είναι και το Εθνικό Ετρουσκικό  Μουσείο της Ιταλίας που επίσης κάλεσε τους ακολούθους του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να αναπαραστήσουν κάποια από τα εκθέματα με αντικείμενα από το σπίτι τους και να ποστάρουν το αποτέλεσμα στα social media.
 
Πρώτος έδωσε το παράδειγμα ο διευθυντής του μουσείου, Βαλεντίνο Νίτσο, ο οποίος, μαζί με τη γυναίκα του, αναπαρέστησαν τη Σαρκοφάγο του Ζευγαριού. 

«Ο κόσμος χρειάζεται φαντασία όχι πραγματικότητα», είχε πει κάποτε ο σχεδιαστής μόδας Alexander McQueen, και ορμώμενοι απ’ αυτό, οι υπεύθυνοι του οίκου, ζητούν να ξεδιπλώσουμε το ταλέντο μας. 
 
Όσοι θελήσουν να συμμετάσχουν στην πρόκληση, θα κληθούν ν’ ασχοληθούν καλλιτεχνικά με τα αγαπημένα τους κομμάτια από μια συλλογή εικόνων από  ρούχα του McQueen. Αργότερα, η καλύτερη έμπνευση θα δημοσιευθεί στα δίκτυα κοινωνικών μέσων ενημέρωσης. 
​
​Κάθε εβδομάδα θα κυκλοφορεί μια νέα δημιουργική ιδέα. Η πρόκληση ξεκίνησε με το φόρεμα «Roses», από τη χειμερινή συλλογή του 2019 του οίκου: όποιος θέλει μπορεί να κάνει screenshot τις φωτογραφίες του και να δημιουργήσει ένα σκίτσο με τη δική το εκδοχή του φορέματος.
«Βρες το sketchbook σου και τα υλικά που θέλεις, κάνε screenshot τη φωτογραφία που θέλεις να σκιτσάρεις και σχεδίασε, χρωμάτισε ή ζωγράφισε την αγαπημένη σου εικόνα», προτρέπει η ανακοίνωση του challenge. 

Όταν ολοκληρωθεί το έργο, ο χρήστης μπορεί να το ανεβάσει με το hashtag #McQueenCreators. Κάποια από τα καλύτερα και πιο εμπνευσμένα θα παρουσιαστούν και μέσα από τα social media του οίκου.

Mένουμε σπίτι, μοιραζόμαστε σινεμά!
Το cinemagazine μας προσκαλεί να περάσουμε τις μέρες της καραντίνας ακόμα πιο «κινηματογραφικά», να απελευθερώσουμε τη φαντασία και τη δημιουργικότητά και να μοιραστούμε  την αγάπη μας για το σινεμά.

Xρησιμοποιώντας το #menoume_ΣΙΝΕΜΑ, μπορούμε να ανεβάσουμε στα προφίλ μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια φωτογραφία ή ένα βίντεο δικής μας δημιουργίας με κινηματογραφική αναφορά κάνοντας αναφορά το επίσημο προφίλ του Cinemagazine (@cinemagazine_gr). Μπορεί να είναι μια φωτογραφία εμπνευσμένη από κάποια ταινία ή αφίσα, ένα βίντεο - στιγμιότυπο (lip sync) ή ακόμα και ένα τραγούδι. 

Στη συνέχεια, το περιοδικό θα επιλέγει κάποια από αυτά τακτικά και θα τα μοιράζεται στα δικά του social media και στο site του cinemagazine.gr!

Γράψε, Μπορείς! Ήταν η παρότρυνση των εκδόσεων «Γ. Κ. Ελευθερουδάκης», η οποία είχε μεν ξεκινήσει στις αρχές του 2020 προ κορονοϊου, απέκτησε όμως άλλο νόημα την εποχή της καραντίνας.

Πρόκειται για μία παρότρυνση σε όλους εμάς να καταγράψουμε και να εκδώσουμε τις αναμνήσεις μας, είτε είναι διηγήσεις από μέλη της οικογένειάς μας, είτε απολογισμός της επαγγελματικής μας πορείας, είτε κάποιο από τα βιώματά μας που θεωρούμε αξιομνημόνευτο. 

H διαδικασία για να ξεκινήσουμε απολύτως βατή: απαντώντας σε 100 ερωτήσεις που υπάρχουν στον ιστότοπο των εκδόσεων, φτιάχνουμε το νήμα της αφήγησης. Οι ερωτήσεις αφορούν στο το γενεαλογικό μας δένδρο, τις σχέσεις με την οικογένειά μας, τους αγαπημένους φίλους, τις αταξίες, τα αξέχαστα (ή μη) σχολικά και φοιτητικά χρόνια, ως το «τι θα έκανα αν ξεκινούσα πάλι από την αρχή» και «πράγματα που μετάνιωσα», ή «άνθρωποι που σημάδεψαν τη ζωή μου».

Ο σκοπός είναι να μη χαθούν οι αναμνήσεις μας, αυτή η λεπτή κόκκινη γραμμή που συνδέει τις οικογένειες, τις παρέες, τις φιλίες, ακόμα και τους συναδέλφους μιας επιχείρησης. 

 Όμως, «η ζωή μας δεν μπορεί να είναι μια συγκόλληση αναρτήσεων», δήλωσε στην εφημερίδα Καθημερινή, η Σοφίκα Ελευθερουδάκη «Χρειάζεται κάτι παραπάνω. Στο τέλος της κορονοαπαγόρευσης μπορεί να έχουμε στα χέρια μας έναν μικρό θησαυρό», τονίζει.