Ο Λαβύρινθος της Αγάπης!

XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

---

Μια παρέα παιδιών που τα καλοκαιρινά βράδια παίζει τραγούδια των Beetles, της Τζάνις Τσόπλιν κι άλλων μεγάλων του ροκ, μία άλλη παρέα που συμμετέχει σε ένα μουσικό σχολικό διαγωνισμό, το «Στίγμα 90», ένα road trip στις ΗΠΑ από τη Νέα Υόρκη ως τη Νέα Ορλεάνη, η μαγεία της Μυκόνου μακριά από τα κοσμικά σοκάκια, έφηβοι με οργή που βρίσκουν διέξοδο στην μουσική και ο Λαβύρινθος της Αγάπης. Κομμάτια του παζλ της ζωής της μουσικού, μουσικοπαιδαγωγού και μουσικοθεραπεύτριας Μαρίας Παπαρδάκη, που τα συναρμολογήσαμε παρέα, πίνοντας το κρασί μας ένα κάπως κρύο βραδάκι Κυριακής.

Λοιπόν Μαρία τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Δεν είχα ιδέα. Ήξερα ότι δεν ήθελα να αναλάβω το εργοστάσιο καλτσών του πατέρα μου και ήξερα ότι αγαπούσα την μουσική. Εξάλλου, από τα 14 μου έμαθα μόνη μου να παίζω κιθάρα, ενώ δοκίμαζα και πνευστά, κυρίως φλογέρες.

Πιάνο, γαλλικά και μπαλέτο δηλαδή;
Ακριβώς το τρίπτυχο συν τα καλά σχολεία, ως την Τρίτη Γυμνασίου Αρσάκειο και μετά στα Εκπαιδευτήρια Δούκα. Εκείνα τα χρόνια, έκανα πολύ παρέα τα καλοκαίρια με τον Δημήτρη Μπουζάνη (διευθυντής της Χορωδίας του ΟΤΕ), τον Νίκο Πλατύραχο (συνθέτης) και άλλους. Περνούσαμε τα βράδια μας παίζοντας και τραγουδώντας Beetles, Τζάνις Τσόπλιν, ζούσαμε με τη μουσική. Στο Λύκειο, δοκίμασα τη σκηνή, συμμετέχοντας στο μουσικό μαθητικό διαγωνισμό «Άμιλλα» που διοργάνωναν τα εκπαιδευτήρια Ζηρίδη. Με την Ελευθερία Ρήγου (την γνωστή ηθοποιό) που έκανε ντουέτο με τον συμμαθητή μας, Δημήτρη Πολυδωρόπουλο, του οποίου η φωνή είχε τη βελούδινη χροιά του Χούλιο Ιγκλέζιας και μένα στους στίχους και την μουσική, κερδίσαμε το δεύτερο βραβείο. To έπαθλο, ένα αρμόνιο και μία υποτροφία σε ωδείο.

Άρα η μουσική είχε αρχίσει να σε συνεπαίρνει
Βέβαια, όχι όμως και τους γονείς μου!  Δεν ήθελαν να ασχοληθώ επαγγελματικά με την μουσική. Πέρασα στο ΤΕΙ Λογιστικής, στο οποίο γράφτηκα αλλά δεν πάτησα ποτέ. Αντιθέτως άρχισα να δουλεύω για να μαζέψω λεφτά να σπουδάσω ψυχολογία στο Deree.

​Ψυχολογία;  
Ναι, διάλεξα την ψυχολογία γιατί θεωρούσα ότι είναι ενδιαφέρουσα επιστήμη. 

Και τι γίνεται με την μουσική; 
Κυριαρχεί για τα καλά στη ζωή μου καθώς μπαίνω στο συγκρότημα «Στίγμα 90», ένα  punk rock συγκρότημα, με τον ρόλο της τραγουδίστριας και στα keybords σε ορισμένες συνθέσεις. Η ιδιαιτερότητα του ήταν ότι συμμετείχαν στο σχήμα  τέσσερις γυναίκες κι ένας άνδρας (στην αρχική του μορφή) ενώ σήμερα παραμένει μόνο μία γυναίκα, η Βιβή Βούρου και τρεις άνδρες.  Ήταν ουσιαστικά μία «συμβίωση», καθώς περνούσαμε μαζί πολλές ώρες. Κάναμε πολλές περιοδείες σε Ελλάδα και εξωτερικό, δώσαμε συναυλίες και έκανα μαζί τους έναν δίσκο, το «Φεύγω Γεια» σε παραγωγή του Δημήτρη Δημητράκα των Panx Romana από τη Wipe Out Records. Μαζί τους συμμετείχα και σε τρεις συλλογές. 

Και με τις σπουδές;
Τις ολοκληρώνω και παρακολουθώ ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα για τη μουσικοθεραπεία, δεν μπορούσα να αφήσω την μουσική. Έκανα την πρακτική μου στο Νταού Πεντέλης και για επτά χρόνια δούλεψα στην Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου- ΕΨΥΠΕ. Ήταν ο μοναδικός οργανισμός που είχε την άδεια από το υπουργείο Παιδείας να παρεμβαίνει στα σχολεία και να ασχολείται με θέματα που άπτονται της ψυχικής υγείας.

Και η μουσική πώς συνδυάζεται; 
Προσπαθούσα να προσεγγίσω τους εφήβους μέσω της μουσικής. Σ΄ ένα σχολείο, όπου δρούσε μια παρέα παιδιών, κυριολεκτικά συμμορία, οργάνωσα ένα εργαστήριο χιπ χοπ. Αρχικά τα παιδιά ήταν αρνητικά, έμπαιναν μέσα φορώντας κουκούλες και κάθονταν με γυρισμένη την πλάτη. Όμως σταδιακά άλλαξαν στάση και μάλιστα συμμετείχαν στο Μαθητικό Διαγωνισμό Καλλισπέρεια  στο 2012 στη Ρεματιά Χαλανδρίου. Κέρδισαν το 1ο βραβείο με το τραγούδι «Μία Βόλτα στη ζωή» που δημιουργήθηκε μέσα από το εργαστήριο. 
Και βέβαια συνεχίζω να συνθέτω, γράφω μουσική για τον κινηματογράφο και το θέατρο, για παραμύθια, διαφημίσεις και έκανα ραδιοφωνικές εκπομπές στο ραδιόφωνο.
 
Συμμετείχα επίσης στο άλμπουμ " Psychograph " με το συγκρότημα Speed Razor σε μουσική, ενορχήστρωση και  παραγωγή του Nicholas Stavropoulos των Abbey Road Studios, γράφοντας στίχους και μουσική και φωνητικά στο τραγούδι "Underwater". Ο δίσκος μελετάει το πώς η ψυχική ασθένεια αποδομεί κα πώς η μουσική μπορεί να αναδομήσει την ψυχή. Η δουλειά αυτή παρουσιάστηκε και στο Φεστιβάλ της Βιέννης το 2007. 
 
Επίσης, τραγούδησα με τον Νάσο Λαχανά στην διάλεκτο Κέτσουα των Ινδιάνων της Βολιβίας  το τραγούδι "Achankara Pancarita" σε παραγωγή- ενορχήστρωση Nick Stavropoulos.

Και σήμερα;
Εργάζομαι στην Πλοήγηση, μία Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία που απευθύνεται σε παιδιά, εφήβους και νέους με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή, δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων με βασικό στόχο την ένταξη και την ενσωμάτωση στο κοινωνικό σύνολο. Το πρόγραμμά μας πραγματοποιείται μέσα από ατομικές και ομαδικές δραστηριότητες, καθώς και μέσα από μικτές ομάδες, στις οποίες συμμετέχουν παιδιά και νέοι από την κοινότητα.
Επίσης διδάσκω φωνητική σε σχολεία, δημοτικά και γυμνάσια. Μου αρέσει να γίνονται πράγματα στα σχολεία εκτός των κλασσικών, να δίνονται ευκαιρίες στα παιδιά να εκφράζονται. 
 
Ενδιάμεσα όμως περιπλανιέσαι στον… Λαβύρινθο της Αγάπης…
Ένα μεγάλο ταξίδι που ξεκινάει στην Αθήνα, παίρνει σάρκα και οστά στη Μύκονο και συνεχίζει. Το 1995 είναι μία χρονιά ορόσημο για μένα. Αποφασίζω να παρακολουθήσω μαθήματα φωνητικής κι εκείνη την εποχή δύο ήταν τα εργαστήρια, της Τζούλι Μασίνο και της Κάρεν Σόλομον. Αρχίζω μαθήματα με την Κάρεν που ήταν εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας από μένα: ήρεμη, πράη, spiritual. Εγώ πάλι αεικίνητη, έντονη. Ωστόσο ταιριάξαμε και σιγά- σιγά ένιωσα την ανάγκη να γράψω τραγούδια για την φωνή της.
Ένα βράδυ ήμουν στο στούντιο του Γιώργου Θεοδωράκη (γιου του Μίκη) στο Κουκάκι και έχοντας έμπνευση, την πήρα τηλέφωνο και της είπα να έρθει αμέσως. Ήταν δύο τη νύχτα κα μέχρι τις δέκα το πρωί  έγραφα μανιωδώς. 
Όλα όμως ξεκίνησαν από την Μύκονο. Με την Κάρεν δουλεύαμε τα καλοκαίρια σε μπαρ ξενοδοχείων και μπαρ, όμως εκεί ρουφούσαμε την ομορφιά της φύσης, κόντρα στους ξέφρενους κα κοσμοπολίτικους ρυθμούς, βρίσκαμε την εσωτερική μας γαλήνη. Εκεί δημιουργήσαμε! Εκεί γνώρισα και την Βάνα Βερούτη που έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τον Μίκη Θεοδωράκη, Βαγγέλη Παπαθανασίου 

Και η Αμερική; 
Μας καλούν στο διεθνές φεστιβάλ Fringe της Νέας Υόρκης όπου κάθε χρόνο κάνουν αίτηση συμμετοχής εκατοντάδες καλλιτέχνες και δέχονται ελάχιστους. Ήταν το άπιαστο όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Παρουσιάσαμε το Labyrinth of Love σε 7 Off-Broadway παραστάσεις.
Αποφασίσαμε να κατέβουμε στον Νότο, στη Λουιζιάνα όπου ζούσαν οι γονείς της Κάρεν και με το αυτοκίνητο της που είχε ως νεαρή και ήταν διατηρημένο τέλεια κα βέβαια περάσαμε από  τη Νέα Ορλεάνη, το Οστιν στο Τέξας, Ντάλας. Στην επιστροφή, σταματήσαμε στο Λονδίνο. Καταφέραμε να παρακολουθήσουμε σεμινάριο φωνητικής στο διάσημο εργαστήριο του Ρόμπερτ Μπίκνελ στο στούντιο Pineapple,  όπου λίγοι γίνονταν δεκτοί. Μας βοήθησε ο Ρομπ Ράιαν Μπέιλι, που ασχολείται με το editing σε μιούζικαλς. Περνάει κι αυτός τα καλοκαίρια του στη Μύκονο.
 
Το άλμπουμ έμεινε στο συρτάρι και αισθανθήκαμε την ανάγκη να το κυκλοφορήσουμε- αρχικά κυκλοφόρησε μόνο στην Αυστραλία- καθώς  είναι η σύνοψη του ποιοι είμαστε. Οι στίχοι των περισσότερων τραγουδιών είναι εμπνευσμένοι από την ελληνική μυθολογία, πρόκειται για ένα αφήγημα ψυχής με την Ελλάδα στον κέντρο, ποιοι είμαστε, πώς σκεφτόμαστε.
 
Η ενορχήστρωση είναι πιο μοντέρνα και νομίζω πως κλείνει ένας κύκλος, πώς συνδέονται πια όλα τα κομμάτια που συνθέτουν την ως τώρα  μουσική μας ύπαρξη.