|
XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Ένα μπαρ, μία Ιρλανδή χήρα, ένας Άγγλος γείτονας, κάτοχος ιδιαίτερα φασαριόζικών… κοτών και η… σφαγή τους συνδυάστηκαν σαν σενάριο ταινίας και δημιούργησαν την λέξη κοκτέιλ, κατηγορία των μικτών ποτών, στην οποία κάθε είδος πρέπει να περιέχει τουλάχιστον ένα οινοπνευματώδες ποτό ως συστατικό.  Photo by Joseph Pisicchio on Unsplash Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, προτού αναζητήσουμε σε κάποιο μπαράκι ιδανικά με θέα τη θάλασσα, το τέλειο mojito,ή τη δροσιστική Μαργαρίτα. Μία εκδοχή για το όνομα κοκτέιλ λέει ότι την περίοδο της χαρτοπαιξίας, στα ποταμόπλοια του Μισισιπή, οι μεγάλοι νικητές φορούσαν ένα κόκκινο φτερό πετεινού (cock) και καλούνταν να φτιάξουν ένα ποτό-μίγμα όλων των αλκοολούχων ποτών που υπήρχαν πίσω από το μπαρ, που σερβίρονταν σε ένα ποτήρι που έμοιαζε με κοκοράκι και ανακατευόταν με ένα κουτάλι που έμοιαζε με την ουρά (tail). Ωστόσο, η επικρατέστερη ιστορία των κοκτέιλ πηγαίνει πιο πίσω, στην διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης όταν η Ιρλανδή χήρα και ιδιοκτήτρια μπαρ, Μπέτσυ Φλάναγκαν συνήθιζε να κερνάει τους Αμερικάνους και Γάλλους στρατιώτες και θαμώνες του μπαρ της πολύχρωμα και γευστικά ποτά που τα ονόμαζε “Μπρέισερ”. Εντωμεταξύ, στο διπλανό από το μπαρ σπίτι, που το είχε ένας Άγγλος, υπήρχαν πολλές κότες που δεν άφηναν από τη φασαρία που έκαναν την Μπέτσυ και τον πατέρα της να κλείσουν μάτι – τις λιγοστές ώρες που το μπαρ έμενε κλειστό. Ακόμα κι οι πελάτες του μπαρ είχαν παράπονα για τις κότες. Ένα βράδυ, οι δύο Ιρλανδοί, πατέρας και κόρη, αποφάσισαν να σφάξουν όλες τις κότες του Άγγλου γείτονα κα με περισσό θράσος, την επόμενη ημέρα , σέρβιραν τα μπρέισερ διακοσμημένα με τα λειριά και τις ουρές τους. Οι Γάλλοι στρατιώτες – πελάτες τους έπιναν με… ενθουσιασμό γιορτάζοντας την ήττα του Άγγλου γείτονα όταν ξαφνικά ένας από αυτούς, σηκώνοντας το μπρέισερ που μόλις του σερβιρίστηκε διακοσμημένο με μια ουρά κόκορα, ζητωκραύγασε “Vive le cock- tail” (cock = κόκορας και tail= ουρά). Αυτό ήταν, η λέξη cocktail μπήκε στο λεξικό και τα κοκτέιλ στη σύγχρονη γαστρονομία ενώ πολύ αργότερα, πρόσφατα σχετικά, απέκτησαν την δική τους τέχνη, την τέχνη της μιξολογίας (mixology). Η πρώτη επίσημη αναφορά στο κοκτέιλ έγινε το 1803 και η πρώτη καταγεγραμμένη συνταγή ανήκει στον καπετάνιο Αλεξάντερ, το 1831.  Photo by Tai's Captures on Unsplash Η τέχνη των κοκτέιλ εξαπλώθηκε σταδιακά σε όλο τον κόσμο με κάποιες χώρες να έχουν συνδυάσει το όνομα τους μ’ ένα κοκτέιλ: Caipirinha (Καϊπιρίνια) Το εθνικό κοκτέιλ της Βραζιλίας σε μια πρώτη του παραλλαγή -που περιείχε και σκόρδο- χρησιμοποιούταν από τους Πορτογάλους σαν φάρμακο για την ισπανική γρίπη. Στη σύγχρονή της μορφή και σύμφωνα με τους ιστορικούς, η caipirinha, όπως είναι γνωστή σήμερα, επινοήθηκε από ιδιοκτήτες αγροκτημάτων στην περιοχή Piracicaba, στο εσωτερικό του κράτους του Σάο Πάολο, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ως τοπικό ποτό για εκδηλώσεις και πάρτι υψηλού επιπέδου – αποτέλεσμα της εντατικής καλλιέργειας ζαχαροκάλαμου στην περιοχή. Margarita Η μεξικάνικη καταγωγή της δεν αμφισβητείται, όμως οι ιστορίες που σχετίζονται με την παρθενική της εμφάνιση είναι αρκετές. Μία απ’ αυτές θέλει το διάσημο κοκτέιλ να φτιάχτηκε για πρώτη από τον Carlos "Danny” Herrera στο μπαρ του ξενοδοχείου Rancho la Gloria, στην Τιχουάνα του Μεξικό, το 1938. Η Αμερικανίδα χορεύτρια Marjorie King ήταν τακτική θαμώνας, αλλά είχε αλλεργία σε κάθε τύπο αλκοόλ, εκτός από την τεκίλα, την οποία όμως δεν μπορούσε να πιει σκέτη. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Herrera εμπνεύστηκε τη συνταγή. Ωστόσο, η πλέον αποδεκτή από όλες τις ιστορίες, είναι ότι η Μαργαρίτα εφευρέθηκε τον Οκτώβριο του 1941 στο μπαρ Hussong στην πόλη Ενσενάδα του Μεξικό, από τον μπάρμαν Don Carlos Orozco. Ένα απόγευμα ο Don Carlos πειραματιζόταν με ανάμειξη νέων ποτών, όταν μια αριστοκρατική επισκέπτρια έφτασε στο μπαρ του, η Margarita Henkel, κόρη ενός Γερμανού πρεσβευτή. Της πρόσφερε ένα από τα νέα του ποτά, το οποίο το ονόμασε Μαργαρίτα προς τιμή της. Η εξάπλωση του ποτού έγινε ραγδαία, αρχικά στις ΗΠΑ και έπειτα στον υπόλοιπο πλανήτη, στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές των 50s. Σημαντική συμβολή στη δημοφιλία της, είχε και το περιοδικό Esquire, που το 1953 την είχε αναδείξει σε "Ποτό του Μήνα" (Drink of the Month) στο τεύχος του Δεκεμβρίου. "Κύριοι, είναι Μεξικάνα, είναι προκλητική και είναι συναρπαστική" ανέφερε χαρακτηριστικά το δημοσίευμα.  Mojito Η παλαιότερη εκδοχή του υπάρχει ήδη από τον 16ο αιώνα με τα εύσημα να αποδίδονται στον Άγγλο θαλασσοπόρο Φράνσις Ντρέικ, εξού και το όνομα του κοκτέιλ "El Draque", το παρατσούκλι του κουρσάρου Ντρέικ που ανακάλυψε το "γιατρικό" σε ένα ταξίδι του στην Κούβα. Όπως λέγεται τα ευεργετικά συστατικά του - η μέντα και το λάιμ λάιμ, προστέθηκαν στο βασικό γιατρικό, το ρούμι κι έφτιαξαν ένα ποτό θεραπευτικό με σκοπό να αντιμετωπιστεί η δυσεντερία. Υπάρχει βέβαια κι η εκδοχή που θέλει τον Φράνσις να έχει πάρει λανθασμένα τα εύσημα. Καθώς το δημιούργησε ο ανιψιός του, ναύαρχος sir Richard Hawkins, όταν μετά από προσπάθεια για απόβαση στις ακτές της Κούβας, το πλήρωμα αρρώστησε και τα σχέδια για επιδρομή της Αβάνας ματαιώθηκαν. Όπως και να έχει, σύμφωνα με τις παραπάνω εκδοχές ο προάγγελος του Μοχίτο υπήρξε το γιατρικό El Draque. Πολλοί πάντως θεωρούν δημιουργούς του, τους πρώην σκλάβους φυτειών ζαχαροκάλαμου που δραπέτευαν –οι επονομαζόμενοι και Maroon- και στρατολογούνταν στα βρετανικά πλοία ή τους Γάλλους κουρσάρους, οι οποίοι είχαν την έμπνευση να προσθέσουν μέσα στο ρούμι σιρόπι ζάχαρης που έβγαινε κατά την κατεργασία της και μέντα. Η λέξη Mojito λέγεται πως προήλθε από το ‘’Mojo’’, ένα αφρικανικό ξόρκι με βότανα και μπαχαρικά, ειδικά παρασκευασμένο για να φέρνει τύχη, έρωτα και για να κρατά μακριά του δαίμονες. Για να φθάσουμε όμως στην τελική συνταγή, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, έπρεπε οι Κουβάνοι, που θεωρούνται αυτοί που το τελειοποίησαν, να έρθουν σε επαφή με μια άλλη συνταγή, αμιγώς αμερικάνικη, το Whiskey Rickey, την περίοδο της αμερικανικής ποτοαπαγόρευσης. Μία φόρμουλα που περιείχε ουίσκι, χυμό από στυμμένο λάιμ και σόδα. Τελικά, δύο είναι τα μπαρ της Αβάνας που πιστώνονται με την τελική δημιουργία του τη δεκαετία του 1930, το Sloppy Joe και το El Floridita, ενώ η φήμη του Mojito γιγαντώθηκε τη δεκαετία του 1950, σε ένα άλλο μπαρ, το La Bodeguita del Medio, στο οποίο σύχναζε ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Daiquiri Το κλασικό καλοκαιρινό κοκτέιλ προέρχεται από την Κούβα και συγκεκριμένα έχει το όνομα μιας παραλίας που βρίσκεται κοντά στο Σαντιάγκο. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1896 από ένα Αμερικανό μεταλλωρύχο, ονόματι Jennings Cox, ο οποίος αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει ρούμι (το οποίο πάντα έρεε άφθονο στην Κούβα), επειδή του τελείωσε το τζιν σε μια φιλική μάζωξη στο σπίτι του. Φημολογείται πως o Jennings φοβούμενος πως στους καλεσμένους του δε θα αρέσει το σκέτο ρούμι πρόσθεσε χυμό από λάιμ και ζάχαρη. Και εγένετο το Daiquiri! Αργότερα ένας γερουσιαστής, ο William A. Chanler που αγόρασε τα μεταλλεία του Σαντιάγκο, ενθουσιάστηκε με το κοκτέιλ και το μετέφερε στα κλαμπ της Νέας Υόρκης. Martini Οι θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί για την προέλευση του κοκτέιλ Μαρτίνι είναι πολλές: Mία θέλει να προέρχεται από ένα παλιό καλιφορνέζικο κοκτέιλ με το ισπανόφωνο όνομα Μαρτίνεθ. Οι Ιταλοί αποκηρύττουν μετά βδελυγμίας την θεωρία και υποστηρίζουν ότι προέρχεται από την εταιρεία Μαρτίνι και Ρόσι, η οποία από τον 19ο αιώνα εξήγαγε βερμούτ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μία άλλη θεωρία είναι πως δημιουργήθηκε από τον μπάρμαν Μαρτίνι ντι Άρμα ντι Τάγκια στο ξενοδοχείο Knickerbocker στη Νέα Υόρκη γύρω στο 1911-1912. Τον Λουίς Μπουνιουέλ ουδόλως πάντως ένοιαζε η καταγωγή του και ως φανατικός του λάτρης έλεγε ότι «το καλύτερο Μαρτίνι φτιάχνεται όταν μια ηλιαχτίδα περάσει μέσα από το τζίν για ν' αγγίξει λίγο το βερμούτ».  Photo by Tijana Drndarski on Unsplash Manhattan
Το 1874 η Τζένι Τσόρτσιλ, μητέρα του Ουίνστον Τσόρτσιλ, θέλησε να οργανώσει μια γιορτή για την επιτυχία του Σάμιουλ Τίλντεν στις κυβερνητικές εκλογές της Νέας Υόρκης. Κάλεσε τον πιο ευφάνταστο μπαρτεντερ της περιοχής ο οποίος δημιούργησε ένα νέο κοκτέιλ για την περίσταση. Το μυθικό σήμερα Μανχάταν. Τζιν, βότκα, και μια σταγόνα χυμό από μύρτιλα και οι πάντες άρχιζαν να χάνονται στη νεοϋορκέζικη νύχτα. Αν και υπάρχουν και άλλοι πατέρες του κοκτέιλ η παραπάνω φαίνεται να είναι η πλέον διαδεδομένη θεωρία για το πώς άρχισε να δημιουργείται η παράδοση του Μανχάταν... Black Russian O μύθος θέλει οι ρίζες του κλασικού αυτού κοκτέιλ να βρίσκονται στη Ρωσία. Και όλα ξεκίνησαν από μερικούς σκληροτράχηλους Ρώσους που έπιναν για πρωινό βότκα με καφέ και κάποιους πιο... ευαίσθητους οι οποίοι πρόσθεταν και γάλα - κάτω από τα περιφρονητικά γέλια του περίγυρου. Ωστόσο, η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι η μόνη σχέση που έχει αυτό το κοκτέιλ με τη Ρωσία είναι ότι περιέχει βότκα. Κατά τ’άλλα ήταν δημιουργία ενός μπάρμαν του Gustave Tops, για τη γοητευτική Αμερικανίδα πρέσβειρα του Λουξεμβούργου Perle Mesta μια μέρα που αυτή τα έπινε στο μπαρ του στο ξενοδοχείο Metropole, στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Ανέμειξε βότκα με Kahlua και του έδωσε το όνομα αυτό λόγω του Ψυχρού Πολέμου που μόλις είχε ξεκινήσει. Cosmopolitan Θεωρείται από τα πιο δημοφιλή σύγχρονα κλασικά κοκτέιλ του κόσμου. Η πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη συνταγή με το όνομα Cosmopolitan συναντάται το 1934 στο βιβλίο Pioneers of Mixing at Elite Bars: 1903-1933 του Charles Christopher Mueller. Χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια μέχρι να πάρει τη σημερινή του μορφή. Διάφορες εκδοχές του είχαν αρχίσει να σχηματίζονται και να διαδίδονται σε αρκετές πόλεις των Η.Π.Α ήδη από τη δεκαετία του ΄70, όπως στην Province town της Μασαχουσέτης, που μάλιστα λέγεται πως έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στην κοινότητα των γκέι. Τέσσερις είναι οι άνθρωποι που διεκδικούν τα εύσημα για τη δημοτικότητα του με πρώτη την μπάρτεντερ Τσέριλ Κουκ, η οποία είναι στην ουσία, ο πρώτος άνθρωπος που ισχυρίστηκε ότι δημιούργησε το Cosmopolitan, στο μπαρ του εστιατορίου The Strand, στο Μαϊάμι, το 1986. Όταν παρατήρησε ότι πολλοί πελάτες της έπιναν μαρτίνι μόνο και μόνο επειδή σερβιριζόταν σε ποτήρι κοκτέιλ θέλησε να δημιουργήσει ένα ποτό που θα ήταν εύκολο να καταναλωθεί από τους περισσότερους και θα είχε εντυπωσιακή εμφάνιση. Χρησιμοποίησε την υπό δοκιμή τότε βότκα Absolut Citron (η οποία κυκλοφόρησε επίσημα το 1988), προσέθεσε triple sec, συμπυκνωμένο χυμό από λάιμ και όσο χυμό από Cranberry χρειαζόταν ώστε να πάρει το κοκτέιλ της ένα όμορφο ροζ χρώμα. Άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστό στις Η.Π.Α., όταν μια άλλη μπάρτενερ, η Μελίσα Χάφσμιθ το έφερε στη Νέα Υόρκη ένα χρόνο αργότερα, δουλεύοντας στο The Odeon του Μανχάταν και με τη βοήθεια του Τόμπι Τσεκίνι ο οποίος θεωρείται και ο επικρατέστερος δημιουργός του, του έδωσαν τη μορφή που έχει μέχρι και σήμερα. Η χρονιά ορόσημο, ωστόσο, για το Cosmopolitan είναι το 1996 όταν ο Dale DeGroff σέρβιρε τη δικιά του συνταγή στη Madonna στο Rainbow Rooms του Μανχάταν, φλέγοντας μια φλούδα από πορτοκάλι στο ποτό της. Η δημοτικότητά του άρχισε να παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις και έφτασε στην κορύφωσή της στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 όταν έκανε την εμφάνισή του στην σειρά Sex and the City όντας το αγαπημένο κοκτέιλ της Κάρι, κατά κόσμον Σάρα Τζέσικα Πάρκερ.
0 Comments
Leave a Reply. |
RSS Feed