XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Από τις σουφραζέτες που αλυσοδένονταν σε κιγκλιδώματα, έβαζαν φωτιά σε γραμματοκιβώτια, έσπαγαν παράθυρα αγωνιζόμενες για το δικαίωμα ψήφου, τις φεμινίστριες του ’60 που έκαιγαν τα σουτιέν τους, ως σήμερα με το κίνημα MeToo, οι γυναίκες όλων των εποχών βγαίνουν στους δρόμους, και διεκδικούν το όχι πάντα τόσο αυτονόητο δικαίωμα να «είναι αυτό που θέλουν». Η Διαμαρτυρία πριν την ορκωμοσία του Γουίλσον Μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας του κινήματος για τη γυναικεία ψήφο διοργανώθηκε μία ακριβώς μέρα πριν ο Γουντρόου Γουίλσον ορκιστεί πρόεδρος των ΗΠΑ το 1913. Περίπου 5.000-8.000 σουφραζέτες πέρασαν υπερήφανα μπροστά από τον Λευκό Οίκο, όχι ωστόσο χωρίς παρατράγουδα: παρά το γεγονός ότι οι διοργανώτριες Αλις Πολ και Λούσι Μπαρνς είχαν άδεια για τη μεγαλειώδη πορεία, πολλές διαδηλώτριες δέχθηκαν επίθεση από το κομμάτι του πλήθους που δεν έβλεπε με καλό μάτι τα πολιτικά δικαιώματα της γυναίκας. Κι ενώ πολλές συμμετέχουσες προπηλακίστηκαν ή υπέστησαν σωματική βία, η δημόσια κατακραυγή της επίθεσης μεταφράστηκε σε συμπαράσταση στον δίκαιο γυναικείο αγώνα. «Κάψτε τα σουτιέν σας» Η κίνηση διαμαρτυρίας που διοργανώθηκε από το δεύτερο κύμα φεμινισμού στις 7 Σεπτεμβρίου 1968 έμεινε στην Ιστορία: 400 γυναίκες παραβρέθηκαν στην παρέλαση «Miss America» στο Ατλάντικ Σίτι για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος. Καθώς η παρέλαση εξελισσόταν, οι φεμινίστριες έκαναν τη δική τους πορεία, πετώντας στον «κάδο ελευθερίας» όλα εκείνα τα σύμβολα που καταπίεζαν τη γυναικεία εικόνα: γόβες, μέικ-απ, κορσέδες και σουτιέν. Κι ενώ ο θρύλος θέλει στο τέλος ο κάδος να λαμπαδιάζει, τροφοδοτώντας τον μύθο του καμένου σουτιέν, η διαμαρτυρία κύλησε ήσυχα και χωρίς φωτιές. Η κατάληψη στο περιοδικό «Ladies’ Home Journal» Ιδιαίτερα ενοχλημένες από τον τρόπο που το ανδροκρατούμενο περιοδικό «Ladies’ Home Journal» σκιαγραφούσε την εικόνα της γυναίκας, μια ομάδα από 100 ακτιβίστριες όρμησαν στα γραφεία του στις 18 Μαρτίου 1970. Η κατάληψη κράτησε μόλις 11 ώρες, η συμβολική της κίνησης ωστόσο ήταν δυνατότερη: ο διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Τζον ΜαΚαρτερ συμφώνησε τελικά να φιλοξενήσει στο τεύχος Αυγούστου τις απόψεις των φεμινιστριών. Να ξαναπάρουμε τη νύχτα Στη δεκαετία του ’70, ένα κύμα εγκληματικότητας κατά των γυναικών πυροδότησε τη διαμαρτυρία «Take Back The Night». Δύο ανεξάρτητες πορείες έλαβαν χώρα στη Φιλαδέλφεια το 1975 και στις Βρυξέλλες το 1976, με τις γυναίκες να κρατάνε κεριά και να περιφέρονται στους δρόμους τη νύχτα. Η πορεία έγινε μάλιστα θεσμός, στράφηκε κυρίως κατά των σεξουαλικών εγκλημάτων και από το 2001 διοργανώνεται κάθε χρόνο σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Πορεία Γυναικών Μία ημέρα μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ τον Ιανουάριο του 2017, διακόσιες χιλιάδες και πλέον γυναίκες, συγκεντρώθηκαν στην Ουάσινγκτον (και σε άλλες πόλεις) φορώντας ροζ πλεκτά σκουφάκια με αυτιά γάτας, τα pussy hats». Ήταν ένα λογοπαίγνιο με τη λέξη «pussy», που στα αγγλικά σημαίνει γάτα αλλά είναι και ένας αργκό τρόπος αναφοράς στα γυναικεία γεννητικά όργανα. Την λέξη pussy» είχε χρησιμοποιήσει ο Τραμπ στο βίντεο που είχε προκαλέσει σκάνδαλο όταν δημοσιοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2016 κατά την προεκλογική περίοδο, στο οποίο ακουγόταν να λέει ότι μπορεί να πληρώνει γυναίκες και να τις «αρπάζει από το μ@@νι». Ούτε Μία Λιγότερη Το κίνημα «Ni una menos» (Ούτε μία λιγότερη), ξεκίνησε στη Λατινική Αμερική βγάζοντας εκατομμύρια γυναίκες στον δρόμο. Ο τίτλος αυτός χρησιμοποιήθηκε στη μεγάλη διαδήλωση που έγινε στις 3 Ιουνίου 2015, πορεία που ξεκίνησε έξω από το Μέγαρο του Αργεντίνικου Κογκρέσου. Η διαδήλωση, μόνο στο Μπουένος Άιρες, είχε μαζέψει 200.000 κόσμο. Έγιναν πορείες και σε διάφορες άλλες πόλεις της Αργεντινής αλλά και στο Μοδεβιδέο (Ουρουγουάη) και στο Σαντιάγο (Χιλή). Στις 13 Αυγούστου του 2016, παρόμοια πορεία, με σλόγκαν #NiUnaMenos, έγινε και στη Λίμα του Περού,με την περουβιανή εφημερίδα La República, να δηλώνει πως αυτή ήταν η μεγαλύτερη πορεία στην ιστορία του Περού. Στις 19 Οκτωβρίου 2016, η Ni una menos, διεξήγαγε την πρώτη μεγάλη μαζική πορεία, αποτελούμενη μόνο από γυναίκες, για τον βιασμό και τον ανασκολοπισμό της δεκαεξάχρονης Λουθία Πέρεθ. Εκτός από την πορεία, οι συμμετέχοντες σταμάτησαν να εργάζονται και για μία ώρα, ενώ φορούσαν όλοι πένθιμα ρούχα, ονομάζοντας την ημέρα Miércoles negro (Μαύρη Τετάρτη). Αυτές οι διαδηλώσεις, έκαναν παγκοσμίως γνωστό το κίνημα και έγιναν πορείες και σε άλλες χώρες όπως στο Μεξικό, τη Χιλή, το Περού, την Ισπανία, τη Βολιβία, την Παραγουάη, την Ουρουγουάη, το Ελ Σαλβαδόρ και τη Γουατεμάλα. Το σύνθημα έχει πλέον γίνει παγκόσμιο, καθώς υιοθετηθεί από τα γυναικεία κινήματα σε διάφορες χώρες, καταγγέλλοντας τη βία και τις δολοφονίες γυναικών. MeToo
Πριν τον Χάρβεϊ Γουάινστιν, η φράση “me too” είχε χρησιμοποιηθεί από την Ταράνα Μπερκ το 2006. Έχοντας η ίδια υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, βρέθηκε σαν κοινωνικός λειτουργός για χρόνια σε επαφή με τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους και δραστηριοποιήθηκε στο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης. Το 2006 ίδρυσε την Just Be Inc μια συλλογικότητα που στηρίζει νέες γυναίκες σε θέματα υγείας και ευεξίας. Ένα χρόνο μετά, λάνσαρε το " «Me Too Movement» ως λαϊκή πρωτοβουλία για την υποστήριξη θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης στις φτωχογειτονιές. Η Μπερκ ορίζει τον εαυτό της ως «επιζήσασα» μιας σεξουαλικής επίθεσης. Το MeToo, όπως έχει δηλώσει, δημιουργεί μια διαδικασία αλληλεγγύης μεταξύ εκείνων που «επιβίωσαν» που μπορούν έτσι να ανοίγουν την καρδιά τους, να μιλούν για αυτά που δεν λέγονται, να ακούει η μια γυναίκα τη άλλη. Αυτό βοηθά να ξεπεραστεί το αίσθημα ενοχής, η θυματοποίηση και η μοναξιά. Δέκα χρόνια μετά, η φράση εξελίχθηκε σε viral hashtag μέσω της δημοσίευσης στα social media από την ηθοποιό Αλίσα Μιλάνο, ενώ μόλις είχαν ξεκινήσει οι έρευνες για τις κατηγορίες εναντίον του κινηματογραφικού παραγωγού Χάρβεϊ Γουάινστιν. «Αν έχεις κακοποιηθεί σεξουαλικά γράψε κι εσύ "me too" απαντώντας σ΄ αυτό το tweet» είχε γράψει τότε στην ανάρτησή της στο Twitter. Σε 24 ώρες, 12 εκατομμύρια σε όλο το κόσμο, στη συντριπτική πλειοψηφία γυναίκες, κατάγγειλανδικά τους περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης από ισχυρούς αρσενικούς της βιομηχανίας του κινηματογράφου , του χώρου της μόδας, της πολιτικής σκηνής, της εκπαίδευσης, των επιχειρήσεων, των ΜΜΕ, διαφόρων διεθνών οργανισμών, της εκκλησίας ακόμα και από τον άνδρα της διπλανής πόρτας. Σήμερα, το hashtag #MeToo έχει «γεννήσει» να ολόκληρο παγκόσμιο κίνημα ενάντια στην σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση και στη συστημική ανισότητα και την κατάχρηση εξουσίας.
0 Comments
|