Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, συνηθίζουμε να φοράμε, στον καρπό του χεριού μας, ένα βραχιολάκι φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά ή Μαρτάκι.

Πώς ξεκίνησε το έθιμο;
 Ο Μάρτης συμβολίζει το ξεκίνημα της Άνοιξης και το «βραχιολάκι-μαρτάκι», σύμφωνα με την παράδοση, προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Ο συνδυασμός λευκού και κόκκινου χρώματος βοηθούσε σε πολλές περιπτώσεις ως φυλαχτό, για αποτραπεί το κακό. 

Το έφτιαχναν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και το φορούσαν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.

Όταν έφευγε ο Μάρτης, έβγαζαν το «βραχιολάκι-μαρτάκι» και το κρεμούσαν στο πιο ψηλό κλαδί των δέντρων ή στις τριανταφυλλιές, για να το πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τις φωλιές τους.
Σε κάποια άλλα μέρη το δένουν στο φιτίλι της πασχαλινής λαμπάδας και καίγεται το βράδυ της Αναστάσεως. 
 
Σήμερα τα «μαρτάκια» μπορούν να φορεθούν ως κόσμημα για την υποδοχή της άνοιξης και να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι μας έως το τέλος του καλοκαιριού.
​
Για να μην ξεχάσεις λοιπόν την πρώτη ημέρα του Μαρτίου να φορέσεις κι εσύ το «μαρτάκι» σου, για να σου φέρει καλοτυχία και να σε προστατεύσει από τον ήλιο, βρήκαμε και σου προτείνουμε τα πιο «ιδιαίτερα» μαρτάκια της αγοράς… 

Το Respirar Creations έχει ως αγαπημένο του μότο - ευχή το... "Nα τολμάςνα ζητάς, να γελάς, ν' αγαπάς!" και σίγουρα οι φετινές του δημιουργίες για τον Μάρτη, μας προτρέπουν όλ' αυτά να τα κάνουμε πράξη! 
 
Έτσι κι αλλιώς και μόνο που κοιτάζει κανείς τα συγκεκριμένα «Μαρτάκια» αισθάνεται χαρά και μια... ανοιξιάτικη αισιοδοξία και ανεμελιά που τόσο έχει λείψει σε όλους. Πολύχρωμοι χαρταετοί έτοιμοι να οργώσουν τους αιθέρες, χρωματιστές καρδιές για μια Άνοιξη γεμάτη αγάπη, σπείρες γιατί όλα κάνουν κύκλο... κι ένα σωρό ακόμη «μαρτάκια» για όλα τα γούστα και με διαφορετικούς συμβολισμούς! Όλα δεμένα με την χαρακτηριστική λευκοκόκκινη κλωστή για να κοιτάμε τον ήλιο κατάματα και να ξέρουμε ότι... δεν θα μας κάψει!
​

Το Creations by Hand, έχει κάνει μια διαφορετική πρόταση για τα «μαρτάκια»…
Δεμένο σε ασπροκόκκινο κορδόνι, ένα όμορφο στοιχείο από χάντρες, φτιαγμένο με την τεχνική του Peyote, σε μπλε χρώματα σα φυλαχτό.
 
Θα ομορφύνει τις μέρες της Άνοιξης και αν θέλετε - αφού αφήσετε το κορδόνι του σε κάποια τριανταφυλλιά για τα χελιδόνια - μπορείτε να κρατήσετε το «φυλαχτό»,  για να το κάνετε μενταγιόν στο λαιμό σας. 
 
Έτσι θα σας συνοδεύει όλο το καλοκαίρι η καλοτυχία και δεν θα σας πιάνει το «κακό το μάτι»…
​

Πείτε μας λίγα λόγια για σας.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ουάσινγκτον και στα 18 μου μετακόμισα στην Νέα Υόρκη για σπουδές. Σπούδασα Τέχνες, Επιχειρήσεις και Ελληνικές Σπουδές. Κάθε καλοκαίρι ερχόμουν στα Χανιά, λάτρευα από παιδί την Κρήτη και πάντα ήξερα ότι ήθελα να ζήσω κάποια στιγμή σε αυτό το μαγευτικό νησί. 
​
Στην Νέα Υόρκη δούλευα σε τμήμα μάρκετινγκ στον τομέα των ακινήτων, δουλειά πολύ απαιτητική, οπότε κι αποφάσισα να σταματήσω για ένα χρόνο για να δω τι θα κάνω με τη ζωή μου. Αυτό που ήθελα όμως πιο πολύ ήταν να προσθέσω χρώμα, οπότε αποφάσισα ότι τα Χανιά θα ήταν το ιδανικό μέρος και ότι σ’ ‘ένα με δύο χρόνια θα είχα κατασταλάξει. Έφτασα στην Κρήτη το 2007 και 13 χρόνια αργότερα, είμαι ακόμα εδώ τον άνδρα μου Αφσίν ( σουηδικής και περσικής καταγωγής) και τα δύο παιδιά μου, την Αντριάνα και το Τεό και το σκύλο μας την Σόκο (από το σόκοφρετα). 

Τι σας ώθησε να αφήσετε το Μανχάταν και την καριέρα σας και να αλλάξετε ρότα; Υπήρξαν στιγμές που μετανιώσατε για αυτήν την αλλαγή πλεύσης;
Αποφάσισα να φύγω από τη Νέα Υόρκη, γιατί αισθανόμουν σε τέλμα. Ήθελα να δω τι έχει να προσφέρει ο κόσμος, ήμουν έτοιμη για μία αλλαγή μετά από έξι χρόνια στην Νέα Υόρκη. Ναι μεν η δουλειά μου ήταν καταπληκτική, αλλά ταυτόχρονα ήταν και πολύ απαιτητική και με πολλές ευθύνες και παρόλο που με τιμούσε η εμπιστοσύνη που μου έδειχναν τα αφεντικά μου, είχα βαρεθεί το… μπεζ χρώμα της πόλης, ήθελα το χρώμα. 
​
Φτάνοντας στα Χανιά, αποφάσισα να δουλέψω στο οινοποιείο της οικογένειας μου, αν και σκεφτόμουν να σπουδάσω αρχιτεκτονική και εσωτερική διακόσμηση ώστε να ανακαινίσω τα κτίρια μας και να τα πουλήσω. Δεν ήξερα ακριβώς τι σήμαιναν όλα αυτά, ωστόσο μίλησα στον πατέρα μου για τα σχέδια μου την εποχή που σχεδίαζε το νέο οινοποιείο. Αφού ξεπέρασε το σοκ, μου είπε: «πριν προχωρήσεις σε κάτι τέτοιο ριζοσπαστικό, γιατί δεν συμμετέχεις στην κατασκευή του νέου οινοποιείου να δεις αν σου αρέσει;» Σκέφτηκα πως αυτό ακουγόταν ενδιαφέρον και έτσι τελικά βρέθηκα στο οινοποιείο! 
 
Το αγαπώ πολύ κι όλα όσα έμαθα και σήμερα αποτελεί μεγάλο μέρος του εαυτού μου καθώς δούλεψα πολύ για να φτιαχτεί, συναντώντας πολλές δυσκολίες. Η μεγαλύτερη ήταν ασφαλώς να μάθω να συνδιαλέγομαι με ανθρώπους με διαφορετική νοοτροπία και κουλτούρα απ’ τη δικιά μου τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο κα ορισμένες φορές νομίζω ότι με έσωσε το πείσμα μου και μόνο.
​
Φυσικά κι υπήρξαν στιγμές που αναρωτήθηκα πώς θα ήταν η ζωή μου αν είχα μείνει στην Νέα Υόρκη, ωστόσο, δεν μπορώ να σκεφτώ πιο όμορφο μέρος για να μεγαλώσω τα παιδιά μου κα είμαι ευτυχής που έχω την δυνατότητα να ταξιδεύω στις ΗΠΑ για να βλέπω φίλους και συγγενείς. 

Πώς ασχοληθήκατε με την κεραμική; 
Άρχισα να δουλεύω με τον πηλό το 2012. Ξεκίνησα με μια σειρά, την Terroir by AlexandraManousakis, με κανάτες και μπουκάλια για λάδι και αλάτι, ενώ ταυτόχρονα έφτιαχνα και μικροαντικείμενα, ενώ ζωγράφιζα εργάκια που τα έδινα στους φίλους μου και ταυτόχρονα έπαιζα με σχήματα και χρώματα. Την πρώτη που εξέθεσα την δουλειά μου ήταν το 2009 σε μία ατομική έκθεση των πινάκων μου  στα Χανιά.

Από πού αντλείτε την έμπνευση σας; Έχετε κάποια αγαπημένα θέματα και μοτίβα; 
Οι αρχαίοι πολιτισμοί αποτελούν σπουδαία πηγή έμπνευσης για μένα καθώς με γοητεύουν οι κοινότητες που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν από μας. Μου αρέσουν όμως και τα σύγχρονα έργα μεγάλων καλλιτεχνών, ενώ με εμπνέουν οι ζωγραφιές που έκανα ως παιδί ή έφηβη και παίζω μαζί τους, ανασυνθέτοντας όσα είχα ζωγραφίσει τότε. 
​
Περνώ διάφορες φάσεις δημιουργίας, νομίζω όμως πως όλες συνδέονται με εσωτερικά με κάποιον τρόπο.

Συνδέεται με κάποιο τρόπο η τέχνη με το κρασί; 
Φυσικά! Εκτός του ότι η παραγωγή κρασιού είναι από μόνη της μία μορφή τέχνης, πιστεύω ότι οι άνθρωποι που εκτιμούν το καλό κρασί εκτιμούν και την τέχνη, πιστεύω ότι υπάρχει αλληλοσύνδεση καθώς ξοδεύουν κάποιο από τον χρόνο τους μελετώντας τις λεπτομέρειες του κρασιού- την μυρωδιά και την γεύση- και ενός έργου τέχνης- τα χρώματα και τις ιδέες που μεταδίδει. Η τέχνη και το κρασί είναι αλληλένδετα!

Μιλήστε μας λίγο για τις συλλογές σας. 
Την πιο πρόσφατη μπορείτε να την βρείτε στο e-shop μου, alexandramanousakis.com και σε ορισμένα μαγαζιά στην Αθήνα, στο Third Place Cafe, στις Επιπλώσεις Καλοτεράκης και Fuel στην Κεφαλονιά. 

Πείτε μας λίγα λόγια και για το κρασί- πιστεύετε ότι τα ελληνικά κρασιά μπορούν να σταθούν στην αγορά του εξωτερικού;
Για το οινοποιείο μας έχουμε μεγάλα σχέδια καθώς τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε αύξηση των επισκεπτών που έρχονται να δοκιμάσουν τα κρασιά μας και είμαστε πολύ χαρούμενοι που απολαμβάνουν το κρασί μας αλλά κα τα κρητικά πιάτα που προσφέρει το εστιατόριο μας που λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες. Αυτό που θέλω είναι να βελτιώσουμε τους τόπους παρουσίασης τόσων των κρασιών μας όσο και των κεραμικών μας, κι αυτό σχεδιάζουμε αυτήν την εποχή.

Πιστεύω ότι τα ελληνικά κρασιά μπορούν να έχουν περίοπτη θέση στην διεθνή αγορά κι όντως η δημοφιλία τους αυξάνει συνεχώς, ενώ προσελκύουν την προσοχή μεγάλων ονομάτων στο χώρο που στρέφουν πλέον το βλέμμα τους στην Ελλάδα. 

Κλείνοντας, ποιο είναι το αγαπημένο σας κρασί; 
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο, εξαρτάται και τι τρώω όταν πίνω. Λατρεύω πάντως το κόκκινο κρασί ενός οινοποιείου, του Domaine Tempier και το καλοκαίρι απολαμβάνω το δικό μας Ρωμέϊκο. Τι δύσκολη ερώτηση!  

​XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ

Διάβασα ότι έχετε σπουδάσει αρχιτεκτονική, σωστά; Οι τσάντες πώς προέκυψαν;
Σωστά διαβάσατε. Σπούδασα Αρχιτεκτονική στη Γερμανία και είμαι ενεργή στο επάγγελμα τα τελευταία είκοσι πέντε περίπου χρόνια. 

Τι θυμήθηκα τώρα! Πολλοί συμφοιτητές, κορίτσια και αγόρια έπλεκαν βελονάκι μέσα στο αμφιθέατρο την ώρα της παράδοσης. Την πρώτη φορά που το είδα, είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό, γιατί  ενώ το έκαναν με μία τρομερή ταχύτητα -χωρίς να κοιτάζουν σχεδόν καθόλου τα χέρια τους, μηχανικά - ταυτόχρονα ήταν εντελώς συγκεντρωμένοι στο μάθημα!

Σε ό,τι αφορά τις τσάντες, αυτές  προέκυψαν πριν περίπου 3 χρόνια, όταν τις πρωτοαντίκρισα στο διαδίκτυο κι «έπαθα» έρωτα με την πρώτη ματιά! 
​
Μετά από μαθήματα 6 περίπου μηνών και σε συνδυασμό με το -μεγάλη η χάρη του- You Tube, ξεκίνησα..

Σε μια απόπειρα σύνδεσης των δύο και σε απόλυτες γραμμές θα τολμούσα να πω, πως  πρόκειται  για δημιουργία σε άλλη κλίμακα, με τα ίδια όμως στάδια «παραγωγής», δηλ. σύλληψη ιδέας-μελέτη-σχεδιασμός-κατασκευή, αλλά και τους ίδιους στόχους όπως  χρησιμότητα-λειτουργικότητα-αντοχή-αισθητική.

Και γιατί βελονάκι; Λέτε πως δεν είχατε ιδέα και μάθατε μόνη σας. Τι σας γοήτευσε τόσο στο βελονάκι;
Αφενός επειδή οι τσάντες που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον ήταν φτιαγμένες με βελονάκι κι αφετέρου γιατί ήταν κάτι τελείως άγνωστο σε μένα, το είδα δηλαδή και λίγο σαν πρόκληση, αν θα μπορούσα κοντά στα 50 μου χρόνια να μάθω κάτι εντελώς καινούργιο.

Στο μεταξύ με ενθουσίασε και το γεγονός ότι πρόκειται για μία δραστηριότητα η οποία «δεν πιάνει καθόλου χώρο». Μπορείς να πλέκεις κι εκτός σπιτιού, στο ταξίδι, στις διακοπές, σε έναν χώρο αναμονής, γιατί όχι και στην παραλία το καλοκαίρι.

Μετά από πόσες ώρες ράβε- ξήλωνε αισθανθήκατε πραγματικά ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα; 
Αυτό είναι κάτι σχετικό. Υπήρξαν φορές που μου βγήκε με τη μία -αυτό συνέβαινε συνήθως όταν ακολουθούσα κατά γράμμα οδηγίες γραπτές ή και από βίντεο, κι άλλες- ειδικά  όταν ήταν δύσκολη η πλέξη- που χρειάστηκε έως και 10 εργατοώρες για να «πάρει μπρος» η δημιουργία.

Η πρώτη τσάντα που πουλήσατε, πόσο καιρό την πλέκατε;
Πόσο καιρό την ξήλωνα να σας πω καλύτερα. Έχοντας άγνοια κινδύνου  ξεκίνησα να πλέκω χωρίς πατρόν. Στην προσπάθεια μου να δώσω «σάρκα και οστά» στο σχέδιο που είχα στο μυαλό μου κόντεψε να .. λιώσει το νήμα!

Η δικαίωση ήρθε ευτυχώς όταν, μετά από εντατική δουλειά μιας εβδομάδας, δείχνοντας την σε μια φίλη, εκείνη την καπάρωσε αμέσως!

Πόσο καιρό χρειάζεστε πλέον για μία τσάντα; Καταλαβαίνω ότι ο χρόνος είναι ανάλογος του μεγέθους βέβαια.
Ο χρόνος είναι πιο πολύ ανάλογος της  πλέξης που θα επιλέξω και λιγότερο του μεγέθους της τσάντας. Ευτυχώς, λόγω αρχιτεκτονικής τα πάω καλά με τις διαστάσεις, τις αναλογίες και τα μεγέθη, οπότε στην τελική μορφή μιας τσάντας δεν πέφτω εύκολα έξω. Μια πολύπλοκη όμως πλέξη μπορεί να μου πάρει πολύ χρόνο στην εκμάθηση της.

Πώς εμπνέεστε τα σχέδια;
Έμπνευση αντλώ από .. παντού! Από τις ανάγκες μου (π.χ. λόγω δουλειάς ένα ανθεκτικό backpack είναι πάντα πολύτιμο, ή μια κρεμαστή θήκη για το κινητό για να έχω ελευθερία κινήσεων στα χέρια μου), από κουβέντες με φίλες και φίλους, και φυσικά από την τεράστια  δεξαμενή που λέγεται διαδίκτυο.

Χρησιμοποιείτε κι άλλα υλικά;
Εκτός του απαραίτητου εξοπλισμού όπως φόδρα, ενίσχυση, κουμπώματα κ.α., κάποιες φορές χρησιμοποιώ ύφασμα, ψάθα, γούνα ή όποιο άλλο υλικό με εμπνεύσει για την εξωτερική όψη μιας τσάντας.

Το όνομα είναι sac jour. ( σημαίνει τσάντα ημέρας;) Πώς προέκυψε;
Όντως σημαίνει τσάντα ημέρας και προέκυψε από το εύρημα της χρήσης δύο ομόηχων λέξεων (shaque/sac) δημιουργώντας τελικά ένα λογοπαίγνιο, το οποίο εύκολα μπορεί κάποιος να συγκρατήσει, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα της καθημερινής χρήσης του αντικειμένου, δηλ. της τσάντας, ανάλογα με την ανάγκη και την ώρα.
​
Το πικάντικο παραλειπόμενο της ονοματοδοσίας είναι το ότι σε ψηφοφορία μεταξύ φίλων των οποίων την κρίση εμπιστευόμουν πολύ, το “sac_jour” τερμάτισε δεύτερο -για πολύ λίγες ψήφους, αλλά δεύτερο! Όμως το πρώτο, επειδή διαπιστώθηκε εκ των υστέρων ότι το χρησιμοποιούσε ήδη κάποιος άλλος στο διαδίκτυο αναγκαστικά απορρίφθηκε .. Κι έτσι ο επιλαχών δικαιώθηκε!

Έχει το χειροποίητο αντικείμενο κοινό; Πώς φαντάζεστε εσείς τη γυναίκα που αγοράζει μία τσάντα σας; 
Κοινό έχει σίγουρα, γιατί κάθε χειροποίητο αντικείμενο, είτε πρόκειται για τσάντα, είτε για κόσμημα, ρούχο, έπιπλο κλπ είναι μοναδικό! Οπότε όλοι μας λίγο πολύ θέλουμε στην κατοχή μας πράγματα μοναδικά, που δεν τα έχει άλλος!

Σε ότι αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης πρέπει να σας πω ότι σε αυτό δεν είμαι καθόλου καλή. Εφτά στις δέκα φορές πέφτω έξω. Για άλλη φαντάζομαι το σχέδιο κι άλλη τελικά το επιλέγει.  Δε θα ξεχάσω τη φορά που ένας φίλος μου ανάθεσε εν λευκώ να φτιάξω κάτι για τη γυναίκα του που είχε γενέθλια, και όταν του πήγα μία τσάντα μέσης (μπανάνα) σε ουδέτερο σπαγκί χρώμα, την κράτησε ο ίδιος για τον εαυτό του!
​
Όμως τότε θυμάμαι πάντα αυτό που μου έχει πει μία φίλη, εξαιρετική πωλήτρια της πόλης μου, ότι «κάθε τι που είναι προς πώληση, αργά ή γρήγορα βρίσκει τον αγοραστή του» και παρηγοριέμαι..

​XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ

Πείτε μας λίγα λόγια για σας: πού γεννηθήκατε, τι σπουδάσατε, πώς φτάσατε να ασχολείστε με τις κατασκευές.
Eίμαστε 2 αδέλφια, ο Ευάγγελος και ο Διονύσης Καλογηρόπουλος. Γεννηθήκαμε μεταξύ Αθήνας και Πάτρας μιας και οι γονείς μας μετακόμιζαν συχνά. Μεγαλώσαμε κυρίως στην Πάτρα με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα διαμονής κάποιων χρόνων στην Κεφαλονιά. Πλέον ζούμε με τις οικογένειες μας στα Χανιά, στην Κρήτη.

Ο Βαγγέλης είναι 38 ετών έχει σπουδάσει Illustration στην Αγγλία και εργάζεται από το 2004 ως γραφίστας και illustrator.

Ο Διονύσης είναι 33 ετών και έχει σπουδάσει και εργαστεί ως Ηλεκτρονικός Υπολογιστών στο πολυτεχνείο Κρήτης στα Χανιά έχοντας παράλληλα αρκετή εμπειρία με τα παιδιά λόγω και της ενασχόλησης του με την προπονητική.

Με τις κατασκευές ασχολούμασταν από παιδιά χρησιμοποιώντας τα εργαλεία του πατέρα μας για να φτιάχνουμε παιχνίδια και κατασκευές κυρίως από ξύλο. Το να φτιάξουμε το δικό μας δημιουργικό και παραγωγικό εργαστήριο ήταν λοιπόν ένα παιδικό όνειρο. Επιθυμούσαμε να μπορέσουμε να μετασχηματίζουμε τις ιδέες μας σε τελικό προϊόν, αξιοποιώντας τις γνώσεις και τις δεξιότητες μέσα από την διαδικασία της χειροποίητης παραγωγής.

Πότε ξεκινήσατε το Animi και πώς προέκυψε το όνομα;
Η ιδέα της δημιουργίας ενός εργαστηρίου ξύλινων παιχνιδιών και δημιουργιών πήρε σάρκα και οστά το καλοκαίρι του 2017. Ψάχνοντας να βρούμε ένα όνομα το οποίο θα εξέφραζε το όραμα και το concept μας, καταλήξαμε στην ονομασία Animi η οποία προέρχεται από την λατινική ρίζα  “animus” (ψυχή, νους, ζωτικότητα) και η οποία στην ανεπίσημη γλώσσα Εσπεράντο σαν ρήμα animi σημαίνει ζωντανεύω.

Γιατί επιλέξατε το ξύλο;
Όπως είπαμε και παραπάνω το ξύλο ήταν το αγαπημένο μας υλικό εξαιτίας της φυσικότητας, της ζεστής αίσθησης και της διάρκειας του στις κατασκευές και στις εφαρμογές. Ένας επίσης σημαντικός παράγοντας για αυτή μας την επιλογή ήταν η επιθυμία μας να εργαστούμε με φυσικές-οργανικές πρώτες ύλες οι οποίες δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον και συμβάλουν στην αειφόρο ανάπτυξη. Για αυτό και επιλέξαμε να χρησιμοποιούμε ξυλεία FSC ελενχόμενης δασοκομίας ευρωπαϊκής προέλευσης, οικολογικά μή τοξικά χρώματα βάσεως νερού και συσκευασίες από ανακυκλώσιμα υλικά.
​
Επίσης σημαντικό ρόλο στην επιλογή του ξύλου σαν το κύριο μας παραγωγικό υλικό ήταν το γεγονός ότι οι ξύλινες κατασκευές δεν έχουν τον εφήμερο χαρακτήρα άλλων πιο βιομηχανικών προϊόντων φτιαγμένων με πιο αναλώσιμα υλικά και μπορούν να παραδοθούν μέσω του οικογενειακού δέντρου από γενιά σε γενιά.

Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης για τις δημιουργίες σας;
Οι δημιουργίες μας έχουν κυρίως ελληνική θεματική. Βασική πηγή έμπνευσης μας είναι οι εμπειρίες μας καθώς και θέματα από την ιστορία, την κουλτούρα και την παράδοση του τόπου και της χώρας μας. Βασική προτεραιότητα και στόχος μας είναι οι δημιουργίες μας να έχουν διαδραστικό χαρακτήρα, να ξυπνούν τη διάθεση για παιχνίδι σε μικρούς και μεγάλους και να αποτελούν το έναυσμα για να γνωρίσει και να έρθει κάποιος σε επαφή με αυτό που λέγεται Ελληνικός πολιτισμός.

Υπάρχουν αγαπημένα κομμάτια σας μεταξύ όσων έχετε κατασκευάσει;
Οι πιο χαρακτηριστικές και αντιπροσωπευτικές δημιουργίες του εργαστηρίου μας είναι η σειρά με τις φιγούρες παζλ στοίβαξης, οι οποίες και αποτελούν και το πρώτο μας ολοκληρωμένο concept. Είναι μια σειρά η οποία ωριμάζει και εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου, στην οποία προστίθενται νέα σχέδια ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και την βάση μερικών ιδιαίτερων custom συνεργασιών που έχουμε αναπτύξει με το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή καθώς και με την εταιρία CANDIA. Σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε για αυτούς φιγούρες στοίβαξης βασισμένοι πάνω στα δικα τους μοναδικά concept.

Πλέον έχουμε δημιουργήσει και μια παιδική εκδοχή της σειράς, με πιο αφαιρετικό σχεδιασμό, ζωντανά χρώματα και όμορφες υφές κατάλληλές για τα παιδιά.
​
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε και δεν είμαστε περήφανοι για τις υπόλοιπες δημιουργίες μας. Κάθε νέο προϊόν απαιτεί πολλές ώρες σχεδιασμού και δοκιμών μέχρι να καταλήξει στην τελική του μορφή. Θα λέγαμε επίσης ότι τα παιχνίδια αποτελούν την μεγαλύτερη πρόκληση για εμάς μιας και οι καλύτεροι κριτές μας είναι τα ίδια τα παιδιά. Θεωρούμε επιτυχημένο ένα παιχνίδι όταν προσφέρει στο παιδί ψυχαγωγία και χαρά αλλά την ίδια στιγμή ενεργοποιεί την φαντασία του αποτελώντας το εργαλείο για την ανάπτυξη των πρακτικών αλλά και των ψυχικών του δεξιοτήτων. Ένα παιχνίδι έχει πετύχει τον στόχο του όταν το παιδί επιστρέφει σε αυτό ξανά και ξανά ανακαλύπτωντας νέους τρόπους να παίξει και να αλληλεπιδράσει μαζί του.

Πόσος χρόνος χρειάζεται και πόση δύσκολη είναι η διαδικασία παραγωγής;
Σίγουρα όταν μιλάμε για χειροποίητες, μη βιομηχανικές δημιουργίες οι χρόνοι είναι αισθητά μεγαλύτεροι και για αυτό οι δυνατότητες όγκου παραγωγής είναι πιο περιορισμένες. Από την άλλη στόχος είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα και κάθε τελικό προϊόν που βγαίνει από το εργαστήριο μας έχει ένα κομμάτι του εαυτού μας καθώς έχει περάσει πολλές φορές από τα χέρια μας. Από κει και πέρα δεν υπάρχει κάποια χρονική σταθερά στην κατασκευή όλων των προϊόντων μας και ο χρόνος παραγωγής της κάθε δημιουργίας έχει να κάνει με τα ειδικά χαρακτηριστικά της και τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή της.

Η διαδικασία παραγωγής, αφού έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες δοκιμές, χωρίζεται σε πέντε βασικά στάδια.

Καταρχάς είναι ο τελικός και λεπτομερής σχεδιασμός του προϊόντος.
Στη συνέχεια είναι οι κοπές των ξύλινων κομματιών και μετά ακολουθεί το πιο χρονοβόρο στάδιο, αυτό του τριψίματος, καθώς το ξύλο χρειάζεται πολλά χέρια τριψίματος μέχρι να αποκτήσει αυτή την ωραία μαλακή υφή.

Επόμενο στάδιο της παραγωγής είναι αυτό του φινιρίσματος, στάδιο το οποίο περιλαμβάνει διαδικασίες όπως το βάψιμο, το κερώμα, το βερνίκι προστασίας ή τα κολλήματα.
Τελευταίο αλλά εξ’ ίσου σημαντικό και χρονοβόρο στάδιο είναι αυτό της συσκευασίας. Τα προϊόντα μας συσκευάζονται με μεράκι σε όμορφες και ασφαλείς για το προϊον συσκευσίες από ανακυκλώσιμα υλικά αποτελώντας μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή πρόταση δώρου.

Στρέφεστε και στην αγορά εξωτερικού; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τις ελληνικές επιχειρήσεις να βρουν μία θέση εκτός Ελλάδας;
Ναι, βεβαίως μας ενδιαφέρει η αγορά του εξωτερικού και αποτελεί κύρια στόχευση της στρατηγικής και της εξωστρέφειας μας. Έχουμε δημιουργήσει ήδη κάποιες καλές συνεργασίες κυρίως στον Ευρωπαικό χώρο και εργαζόμαστε συνεχώς προς την κατεύθυνση διεύρυνσης του πελατολογείου μας κυρίως μέσα από τις δυνατότητες επικοινωνίας που μας προσφέρει το διαδύκτιο.  Το feedback που παίρνουμε πίσω μας επιβεβαιώνει ότι οι δημιουργίες μας πληρούν όλες τις αισθητικές και κατασκευαστικές προδιαγραφές για να αποκτήσουν το κοινό τους και πέρα από τα σύνορα της χώρας μας.

Σε ένα πλαίσιο παγκόσμιου ανταγωνισμού είναι δύσκολο για κάθε μικρή επιχείρηση να βρει την θέση και το κοινό της στην παγκόσμια αγορά και χρειάζεται υπομονή και επιμονή πέραν της όποιας οικονομικής επένδυσης.
​
Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τα πλεονεκτήματα μας (μοναδικός και πρωτότυπος σχεδιασμός, χειροποίητες δημιουργίες και φυσικές - οικολογικές πρώτες ύλες) και όχι να μπούμε σε μια στείρα λογική ανταγωνισμού τιμών. Πιστεύουμε όμως ότι τον πρώτο λόγο έχει το ίδιο το προϊόν και ότι με κάποιες στοχευμένες προωθητικές κινήσεις και θετική εξωστρέφεια υπάρχει κοινό για όλους όσους κάνουν ποιοτική δουλειά.

Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;
Καταρχάς να είμαστε υγιείς και να ξεπεράσουμε με τις δυνατόν λιγότερες απώλειες αυτήν την παγκόσμια πανδημία. Πέραν τούτου,  θα θέλαμε να παραμείνουμε δημιουργικοί, διατηρώντας την όρεξη και το μεράκι μας για νέες δημιουργίες και κατασκευές.

Σε επίπεδο ανάπτυξης του εργαστηρίου μας στόχος μας είναι να εδραιώσουμε ακόμα περισσότερο το brand μας και να διευρύνουμε το δίκτυο των συνεργατών μας σε Ελλάδα και εξωτερικό. Τέλος να καταφέρουμε να αναπτυχθούμε και να εξελιχθούμε μέσα από την εργασία μας πρώτα σαν άνθρωποι και κατ’ επέκτασην σαν brand.

Πού μπορούμε να βρούμε τις δημιουργίες σας;
Στην Ελλάδα τις δημιουργίες μας μπορείτε να τις βρείτε σε επιλεγμένα καταστήματα και e-shops καθώς και στην ανανεωμένη μας ιστοσελίδα www.animiwoodworkshop.com.
​
Επίσης όσον αφορά το κομμάτι των custom συνεργασιών μας, τις δημουργίες μας μπορείτε να τις προμηθευτείτε στο e-shop και στο φυσικό κατάστημα του μουσείου σύγχρονης τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή καθώς και σε επιλεγμένα καταστήματα της εταιρείας CANDIA.

​XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ

Πες μας λίγα λόγια για σένα. Που γεννήθηκες, τι έχεις σπουδάσει, τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις.
Αρχικά να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση. Ήταν για μένα μια πολύ όμορφη έκπληξη μέσα στo lockdown. Ονομάζομαι Πηνελόπη Πετσινού, κατά κόσμον  Mpaf-design. Γεννήθηκα στον Πειραιά το 1972 και σπούδασα αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μικρή έλεγα πως ήθελα να γίνω πολιτικός μηχανικός, δίχως να γνωρίζω βέβαια τι σήμαινε αυτό. Απλώς ήθελα να φτιάχνω σπίτια!
 
Πως προέκυψε η ενασχόλησή σου με το κόσμημα;
Η ενασχόλησή μου με το κόσμημα ξεκινά το 2010, έπειτα από δώδεκα χρόνια σχεδιασμού, μελετών και επιβλέψεων κτιρίων. Ήταν τότε που η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ξεκίνησε από την οικοδομή και μιας και ήδη είχα δύο μικρά παιδιά, ήθελα να ασχοληθώ με κάτι που να μπορώ να εργάζομαι από το σπίτι μου.
​
Η ιδέα λοιπόν ήταν να φτιάχνω αντικείμενα με χρώμα - μιας και ήταν αρκετά γκρίζα η περίοδος- και χαμηλό κόστος, τα οποία να απευθύνονται στη γυναίκα, να της αλλάζουν λίγο τη διάθεση, αφού πάντα θεωρούσα ότι αν η γυναίκα- μαμά- σύζυγος- επαγγελματίας είναι χαρούμενη τότε δυνητικά, θα μπορούσαμε να έχουμε μια κοινωνία πιο χαρούμενη.

Με έχουν γοητεύσει οι κύκλοι σου, γιατί λοιπόν κύκλοι;
Ως αρχιτέκτονας με έλκουν πάντα οι γεωμετρικές φόρμες. Ως άνθρωπος αναζητώ συμβολισμούς και ένα θεωρητικό υπόβαθρο πίσω από οτιδήποτε καταπιαστώ. Ο κύκλος λοιπόν συμβολίζει την τελειότητα, την αιωνιότητα, την ολοκλήρωση και την πληρότητα. Είναι το σύμβολο που ενώνει το πνεύμα και την ύλη. Είναι το σχήμα που έχει άπειρη δύναμη γιατί δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Ο χώρος εντός του μας επικεντρώνει στη σύνθεση με τον εαυτό μας. Το αστείο είναι πως στα χρόνια που εργάστηκα ως αρχιτέκτονας, δεν σχεδίασα ποτέ κυκλικό κτίριο.
 
Επίσης με έχουν μαγέψει και τα χρώματά σου. Τι ρόλο παίζουν στη δουλειά σου;
Τα χρώματα…. Αχ τα χρώματα…. Τα χρώματα είναι η κινητήριος δύναμη, είναι έμπνευση, είναι όνειρο, είναι χαμόγελο. Τα χρώματα έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν τη διάθεσή και την ψυχολογία μας. Το κόκκινο της φωτιάς, της έντασης, της θέλησης, της σεξουαλικότητας. Το μπλε της θάλασσας και του ουρανού, της αυτοπεποίθησης, της ηρεμίας. Το πράσινο της φύσης, της αρμονίας, της γαλήνης. Το κίτρινο της λιακάδας, της χαράς και της ενέργειας. Το πορτοκαλί της ζεστασιάς, της γλύκας του ενθουσιασμού…. Τα χρώματα είναι για μένα η αφορμή μα και το αποτέλεσμα.

​Από πού αντλείς έμπνευση για τη δουλειά σου; Υπάρχουν καλλιτέχνες που σε έχουν εμπνεύσει;
Έμπνευση αντλώ από οτιδήποτε… από μια βόλτα στη θάλασσα, από μια εκδρομή στο βουνό, από ένα τραγούδι, από το χρώμα του ουρανού τη στιγμή της ανατολής, από τους πάγκους με τα φρούτα και τα λαχανικά στη λαϊκή αγορά, από μια γυναίκα, από ένα τραγούδι, από ένα παραμύθι…. Μια ολόκληρη σειρά μου, τα “tunes”,  ξεκίνησαν από ένα παπαγαλάκι που είδα σε μια βόλτα στον Εθνικό κήπο στην Αθήνα. Καλλιτέχνες που με έχουν εμπνεύσει είναι πάρα πολλοί, μα σταθμός μέσα μου είναι το έργο του Cézanne, του Modrian, του Kadinsky του Van Gogh και του Gauguin.
 
Τι υλικά – τεχνικές  χρησιμοποιείς;
Η βασική ιδέα της δουλειάς μου είναι να καταφέρνω κάθε φορά το “τίποτα” να  το μεταμορφώσω σε “κάτι”. Με ενδιαφέρει να καταπιάνομαι με απλά, καθημερινά, “ταπεινά” υλικά,  όπως σύρματα, κορδόνια, σχοινιά ιστιοπλοΐας, κλωστές, χαρτιά που χρησιμοποιούν τα παιδιά στο νηπιαγωγείο ή ακόμα παλιές εφημερίδες και περιοδικά και να τα μεταμορφώνω σε κόσμημα, σε στολίδι στο σώμα της γυναίκας.
​
Τα τελευταία χρόνια δουλεύω με χαρτί. Για την ακρίβεια χρησιμοποιώ χαρτί, χρώμα και νεραϊδόσκονη. Χαρτί γιατί είναι ελαφρύ υλικό, οικονομικό και μου κάνει τα χατίρια. Χρώμα διότι είναι απαραίτητο για να με αφορά αυτό που φτιάχνω και νεραϊδόσκονη διότι δίχως μαγεία τίποτα δεν παραμένει αληθινό.

Σε έχει επηρεάσει και πως η πανδημία του κορονοϊού στη δουλειά σου;
Η επιδημία του κορονοϊού φυσικά με επηρέασε στη δουλειά μου μα πρωτίστως με επηρέασε στην ίδια μου τη ζωή. Έτσι κι αλλιώς πάντοτε πίστευα πως δεν μπορούμε να ζούμε ούτε στο χθες ούτε στο αύριο, πως το μόνο που έχουμε είναι τούτη η στιγμή. Ο κορονοϊός λοιπόν έρχεται να το αποδείξει αυτό. Στη δουλειά μου τώρα, η φετινή ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά, μιας και οι βασικοί μου πελάτες είναι καταστήματα σε νησιά και τουριστικές περιοχές,  οι οποίες επλήγησαν σε πολύ μεγάλο βαθμό από την επιδημία. Ήταν όμως για εμένα ευκαιρία να ξεκουραστώ αρχικά και να οργανώσω ένα διαδικτυακό κατάστημα κάτι που χρόνια τώρα επιθυμούσα  μα δεν είχα χρόνο για να το κάνω.
 
Σχέδια για το μέλλον;
Σχέδια για το μέλλον δεν κάνω, προτιμώ να κάνω όνειρα και να ζω το σήμερα…
 
Που βρίσκουμε τις δημιουργίες σου;
Την δουλειά μου την βρίσκετε σε πάρα πολλά καταστήματα στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, στο «SNFCC store» στο κατάστημα στο Κ.Π.Ι Σταύρος Νιάρχος, στο μουσείο Μπενάκη,
στο «M-Shop» του Μεγάρου Μουσικής, καθώς και στην σελίδα μου.
www. mpafdesign.wixsite.com/mpafdesign