Τι ακριβώς είναι το Iotas handmade bags και πως είχες την ιδέα να το ξεκινήσεις; 
Το Iotas handmade bags ξεκίνησε τελείως τυχαία, αρχικά με την ιδέα «Του χεριού καμώματα» όνομα που είχα δώσει για τα πρώτα μου χειροποίητα είδη, χρησιμοποιώντας τσόχες για κοσμήματα και μετά για θήκες κινητού. Δεν λένε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός; Ε, έτσι το ένα έφερε το άλλο κ δημιουργήθηκε η ιδέα του Iotas handmade bags.

Τι υλικά προτιμάς / αγαπάς να χρησιμοποιείς, τι δυσκολίες συναντάς;
Είχα ξεκινήσει με τσόχες αλλά το υλικό με περιόριζε στην δημιουργία κ την υλοποίηση των ιδεών μου. Η τσόχα είναι αγαπημένο υλικό αλλά δεν είναι μεγάλης αντοχής με αποτέλεσμα να μην μπορώ να δημιουργήσω αυτό που ήθελα. Στην συνέχεια βρήκα την δερματίνη, ένα αξιόπιστο υλικό κ με την δερματίνη έμαθα την τεχνική που απαιτούνταν. Είμαι αυτοδίδακτη, μόνη μου βρήκα τους τρόπους κατασκευής και πλέον χρησιμοποιώ αποκλειστικά δέρμα, έχοντας αποκτήσει την τεχνική (στην πορεία απέκτησα και την σχετική πιστοποίηση χειροτέχνη από την αρμόδια κρατική επιτροπή), που με οδήγησε στο να δημιουργώ μοναδικά χειροποίητα κομμάτια. Λατρεύω το δέρμα. 

Από που εμπνέεσαι για τα έργα σου; 
Από τα παιδικά μου χρόνια με εμπνέει η φύση, και αυτό έγινε πιο ισχυρό από την στιγμή που βρέθηκα στο νησί της Σαντορίνης, ένα μέρος απαράμιλλης ομορφιάς, ηφαιστειακών χρωμάτων, που χρησιμοποιώ και στην δουλειά μου όπως και η άγρια ομορφιά του νησιού, που σε καθηλώνει.  Κάποια λίγα δείγματα από τις δημιουργίες μου, που φαίνονται στις φωτογραφίες,  μπορούν να δείξουν και τον τρόπο που δουλεύω και σκέφτομαι. Είναι τόσο μεγάλη η έμπνευση που μου δημιουργείται από το εξωτερικό περιβάλλον κάνοντάς με να νιώθω ικανοποίηση ως προς το αποτέλεσμα. Πιστεύω ότι και σε όσους αγοράζουν τις δημιουργίες μου τα συναισθήματα μεταβιβάζονται και έτσι οι τσάντες μου είναι όχι μόνο προϊόν  προς χρήση αλλά κυρίως αναμνήσεις από ένα τόσο εξαιρετικό νησί.

Έχουν  ανταπόκριση στον κόσμο τα έργα σου;
Η δουλειά μου, μου έχει προσφέρει την δυνατότητα να με μάθουν άνθρωποι από διάφορα μέρη του πλανήτη, άλλοι επειδή επισκέπτονται το νησί και άλλοι επειδή μαθαίνουν την δουλειά μου από το διαδίκτυο. (https://www.facebook.com/iotashandmadebags/ , http://www.iotahm.com/)

​Ο θαυμασμός τους για τις δημιουργίες μου είναι και η ανταπόδοση των κόπων μου.  Εκτός από τις δικές μου ιδέες που υλοποιώ, φυσικά δέχομαι και παραγγελίες που είναι κάτι εντελώς προσωπικό, όπως το φαντάζεται ο αγοραστής. Πρόσφατα, επισκέπτρια στο νησί επικοινώνησε ξανά μαζί μου για να τις φτιάξω μια τσάντα που θα της θύμιζε το νησί όπως εκείνη το είχε αποτυπώσει στην μνήμη της, μετά την επίσκεψή της στην Σαντορίνη. Η μακρά εμπειρία μου στον συνδυασμό των χρωμάτων και σχημάτων νομίζω πως έφερε το ποθητό αποτέλεσμα. Έτσι η αγοράστρια της δημιουργίας μου, μπορεί να λέει ότι φέρει πλέον μαζί της την Σαντορίνη κάθε φορά που κρατά την τσάντα μου.

Τι ήταν αυτό που έφερε την Γιώτα εδώ, στα σοκάκια της Καλντέρας. Ποιο είναι το δικό σου παραμύθι; 
Για μένα είναι το παραμύθι που έγινε πραγματικότητα. Η απόφαση μου να έρθω στη Σαντορίνη ήταν για προσωρινά ("ουδέν μονιμότερον"...όπως λέμε). Όμως για να αστειευτώ, το δικό μου μότο εκείνη την εποχή ήταν ,"ήρθα για προσωρινά-μόνιμα"(γελάει). Η θετική αύρα του νησιού όμως, με κράτησε στα ξακουστά καλντερίμια της Οίας που δύσκολα τα προσπερνά κάποιος. Ο  κάθε επισκέπτης φτιάχνει το δικό του παραμύθι στο νησί. Θα ήθελα πολύ να πιστεύω ότι είμαι μέρος αυτού του παραμυθιού με τις μοναδικές  χειροποίητες δημιουργίες μου.

Αν ήσουν σε αυτή την καμπή της ζωής σου που επέλεξες την Σαντορίνη και μπορούσες να αλλάξεις προορισμό, που θα πήγαινες; 
Πάλι εδώ θα γυρνούσα, αφού η Σαντορίνη με έχει μαγέψει κι αυτό το ξέρουν καλά όσοι με γνωρίζουν. Κάποιες φορές, τυχαίες επιλογές μπορεί να μας δείχνουν τον δρόμο που "κουμπώνουμε" καλύτερα. Παντού σ' όλο τον κόσμο υπάρχουν υπέροχα μέρη, όμως καθένας μας , όπως και εγώ, κάποια στιγμή μοιάζει να "δένει" καλύτερα κάπου. Έχει φαίνεται και το νησί της Σαντορίνης τις δικές του χρωματιστές κλωστές, όπως αυτές που χρησιμοποιώ και εγώ όταν ράβω τις τσάντες μου και δημιουργώ ηλιοβασιλέματα, ουράνια τόξα και θάλασσες μοναδικές.

Σε έχει επηρεάσει η Σαντορίνη, σε έχει αλλάξει; Γιατί είσαι εδώ σχεδόν δέκα χρόνια; 
Η γοητεία του νησιού, με βοηθά να εξελίσσομαι δημιουργικά. Η φύση και το τοπίο αποτελούν αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Η αίσθηση που έχω είναι σαν να είχα έρθει εχτές στο νησί. Η προσωπική μου πορεία στο νησί της Σαντορίνης δεν είναι τίποτε άλλο από συνεχόμενες νέες ευκαιρίες εξέλιξης. Πριν από δέκα χρόνια που βρέθηκα στη Σαντορίνη, ξεκίνησα κάπως διστακτικά, να με μάθει ο κόσμος, ο επισκέπτης του νησιού αλλά και ο ντόπιος. Η γνωριμία που έκανα και συνεχίζω να έχω με όλον αυτόν τον κόσμο με επηρεάζει πάντα θετικά.  Θα την παρομοίαζα με άσβεστη φωτιά που δεν καίει, αλλά ζεσταίνει τις σχέσεις. 

Σε έχει επηρεάσει η Σαντορίνη, σε έχει αλλάξει; Γιατί είσαι εδώ σχεδόν δέκα χρόνια; 
Η γοητεία του νησιού, με βοηθά να εξελίσσομαι δημιουργικά. Η φύση και το τοπίο αποτελούν αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Η αίσθηση που έχω είναι σαν να είχα έρθει εχτές στο νησί. Η προσωπική μου πορεία στο νησί της Σαντορίνης δεν είναι τίποτε άλλο από συνεχόμενες νέες ευκαιρίες εξέλιξης. Πριν από δέκα χρόνια που βρέθηκα στη Σαντορίνη, ξεκίνησα κάπως διστακτικά, να με μάθει ο κόσμος, ο επισκέπτης του νησιού αλλά και ο ντόπιος. Η γνωριμία που έκανα και συνεχίζω να έχω με όλον αυτόν τον κόσμο με επηρεάζει πάντα θετικά.  Θα την παρομοίαζα με άσβεστη φωτιά που δεν καίει, αλλά ζεσταίνει τις σχέσεις. ​

Μπορεί μια γυναίκα μόνη να κάνει μια “επανεκκίνηση” στη ζωή της και ποιο το τίμημα του restart;
Όλοι μας μπορούμε να κάνουμε μια επανεκκίνηση εάν κ όταν το θέλουμε. Η ζωή, σου δείχνει κάποια σημάδια....και εκεί είναι που λες...πάμε και ότι γίνει...με πολλούς φόβους, πολύ υπομονή, επιμονή και εμπιστοσύνη. Και όπως λέει και ένας αγαπημένος φίλος, η θα τα καταφέρεις η όχι!

Αν σου πρότεινε μια μεγάλη «φίρμα» να σε απορροφήσει, τι θα έκανες; 
Είναι κάτι που δεν έχω σκεφτεί. Πιστεύω ότι η ένταξη μου σε μεγάλες φίρμες προϋποθέτει  άλλες διαδικασίες που εγώ δεν γνωρίζω. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει η ζωή. Εγώ βλέπω το μέλλον αλλά πατάω πάντα στο παρόν, δημιουργώ και εξελίσσω την δουλειά μου. Το όφελός μου είναι η θετική ανταπόκριση του κόσμου, που γίνονται φίλοι πολλές φορές, γιατί τους δίνω κάτι από μένα. Έτσι δεν νιώθει άλλωστε κάθε χειροτέχνης-καλλιτέχνης;

Σε ανησυχεί το άμεσο μέλλον λόγω της πανδημίας του κορονοϊού; 
Κανείς δεν περίμενε κάτι παρόμοιο να συμβεί, άλλωστε τέτοια φαινόμενα πανδημίας είχαν τουλάχιστον 100 χρόνια να εμφανιστούν στον πλανήτη και να επηρεάσουν όλες τις κοινωνίες.
Μπήκαμε στο 2020 με δυναμικά βήματα που βασίζονταν στις προβλέψεις, πιστεύω όλων των επιχειρηματιών,  για μια ακόμα τουριστική άνθηση της καλοκαιρινής και όχι μόνο, περιόδου στο νησί.
​
Τώρα όμως βιώνουμε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Απρόσμενη και αβέβαιη. Ποιός μπορεί να γνωρίζει με σιγουριά πώς θα εξελιχθεί και θα καταλήξει όλη αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση;  
Γνωρίζοντας όλα αυτά, ψάχνω πάντα να βρω άλλες διεξόδους για να προωθήσω την δουλειά μου και τις δημιουργίες μου.  Στην περίοδο της καραντίνας, συνέχισα να κάνω ότι έκανα και στο παρελθόν στο εργαστήρι μου.  Οι ιδέες πολλές, ο χρόνος πολύς με εξαιρετικά αποτελέσματα. 

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της MANTILITY;
Η MANTILITY ξεκίνησε ως ιδέα το 2017, εντοπίζοντας τα εξής προβλήματα αλλά και προκλήσεις: 

• Πλειάδα Ελλήνων επαγγελματιών από τον χώρο των τεχνών και της δημιουργικής βιομηχανίας εν γένει, αντιμετωπίζουν προκλήσεις και δυσκολίες στην πρόσβαση σε κανάλια προβολής και διανομής των δημιουργιών τους. Αυτό τους αναγκάζει πολλές φορές να στρέφονται στην άσκηση άλλων εργασιών και υπηρεσιών που τους στερούν την καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία ή ακόμη και να φύγουν από την Ελλάδα.
• Ελληνικές βιοτεχνίες που συντηρούν παραδοσιακές τεχνικές όπως η μεταξουργία παρακμάζουν γιατί δε μπορούν να ανταγωνιστούν μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες. 
• Η σύγχρονη βιομηχανία μόδας από τη μια προωθεί τη γρήγορη, εφήμερη και μαζική αγορά ρούχων και αξεσουάρ και από την άλλη δημιουργεί και προβάλλει πολυτελή και διαχρονικά αντικείμενα υψηλής αισθητικής και ποιοτικής αξίας, τα οποία όμως δεν είναι προσβάσιμα σε ευρύ κοινό.
• Η Τέχνη ακμάζει καθημερινά μέσα από διαφορετικές τεχνοτροπίες, νέες συλλήψεις και δημιουργικούς ανθρώπους. Το design αποτελεί για την πλειοψηφία των ανθρώπων τρόπο ζωής και αντίληψης της καθημερινής αισθητικής, αλλά και του ονείρου. Παράλληλα, η ένδυση αποτελεί έναν επίσης δημιουργικό χώρο έκφρασης και συνδέεται άρρητα με τις τέχνες, δη στον σύγχρονο κόσμο. 

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη όλα αυτά, παρέα με μια εξειδικευμένη ομάδα συνεργατών και ονειροπόλων, ξεκινήσαμε τη MANTILITY! Με βασική προσδοκία να αποτελέσουμε μια πλατφόρμα - βήμα έκφρασης σχεδιαστών αλλά και προώθησης πρωτότυπων έργων, προσφέροντας μεταξωτά μαντίλια προσιτής πολυτέλειας.  

Γιατί επιλέξετε το crowdfunding για τη δημιουργία της πλατφόρμας και τελικά πόσο δύσκολο ήταν να συγκεντρωθούν οι αναγκαίοι πόροι;
Το «Bootstrap» είναι ένας όρος που αναφέρεται στην κατάσταση εκείνη που ένας επιχειρηματίας ξεκινάει μία επιχείρηση με ελάχιστο αρχικό κεφάλαιο το οποίο προέρχεται είτε από ίδιους πόρους είτε από τα έσοδα της ίδιας της επιχείρησης. Η επιχειρηματίας λοιπόν ακολούθησε ακριβώς αυτή τη λογική, αξιοποιώντας τόσο το προσωπικό της οικονομικό κεφάλαιο όσο και τη μέθοδο της συμμετοχικής χρηματοδότησης (crowdfunding).  
 
Μέσα από το crowdfunding πετύχαμε τρεις στόχους. 

• Ο πρώτος είναι η ρευστότητα που μας παρείχε η καμπάνια μέσα από τις προπωλήσεις που πραγματοποιήθηκαν, δημιουργώντας έτσι ένα ικανοποιητικό κεφάλαιο κίνησης. 
• Ο δεύτερος είναι η συγκρότηση μιας εικόνας της αγοράς που μας έδωσε αρκετά στοιχεία για το ποια τμήματά της μπορούν να υποστηρίξουν το όραμά μας. 
• Και ο τρίτος είναι η ανατροφοδότηση και η ακόλουθη βελτίωση.

Ωστόσο, η καμπάνια δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση, καθώς η συμμετοχική χρηματοδότηση είναι μια ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία και παράλληλα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στη χώρα μας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δαπανηθούν πολλοί πόροι για την προετοιμασία της, αλλά και να χρειαστεί να «καλυφθεί» επικοινωνιακά η σχετικά περιορισμένη αντίληψη των εν δυνάμει πελατών στην Ελλάδα αναφορικά με το πώς λειτουργεί αυτή η διαδικασία.  

Μιλήστε μας για το πώς θα λειτουργεί η πλατφόρμα. Βρήκατε πρόθυμους συμμάχους μεταξύ των σχεδιαστών και καλλιτεχνών που θα σας δίνουν τα έργα τους;
Η MANTILITY φιλοδοξεί να εδραιωθεί ως η πρώτη διαδικτυακή γκαλερί που σε συνεργασία με Έλληνες σχεδιαστές δημιουργεί, παράγει και εμπορεύεται υψηλής ποιότητας μεταξωτά μαντίλια.
 
Η καινοτομία της MANTILITY, που συνιστά και τη διαφορά της από τις υφιστάμενες πρωτοβουλίες και επιχειρήσεις που εμπορεύονται μετάξι, είναι ότι έχει ως σκοπό να εκπροσωπεί πολλούς και διαφορετικούς καλλιτέχνες και σχεδιαστές από την Ελλάδα.
 
Διαφορετικοί σχεδιαστές και καλλιτέχνες από ποικίλες κατηγορίες του Design (ζωγράφοι, αρχιτέκτονες, γραφίστες, κεραμίστες, σκηνογράφοι, καλλιτέχνες graffiti) παρέχουν στην γκαλερί τα έργα τους ώστε να «περαστούν» σε μεταξένιο καμβά. Κατόπιν, η MANTILITY τα τυπώνει ψηφιακά επάνω σε μαντίλια διαφόρων διαστάσεων τα οποία παράγονται στο Σουφλί από 100% υψηλής ποιότητας  μετάξι.
 
Απευθύνεται σε ανθρώπους που επιθυμούν να αποκτήσουν ένα διαχρονικό αξεσουάρ προσιτής πολυτέλειας το οποίο συνδυάζει επιμελώς τη μόδα με την τέχνη. Οι «φορείς» των μαντιλιών μας αποτελούν ένα κοινό «συλλεκτών», οι οποίοι ταυτόχρονα γίνονται και πρεσβευτές της δημιουργικής συλλογικότητας.
 
Το moto της εταιρείας, «The Mentality of Silk», αντλεί έμπνευση και υπόσταση από την ίδια τη συλλογικότητα των καλλιτεχνών που πίστεψαν στο όραμά μας και έγιναν μέρος της ιδέας μας. Από την έναρξη της καμπάνιας μέχρι σήμερα, πληθώρα σχεδιαστών έρχονται σε επαφή μαζί μας για να ενταχθούν στο κίνημα της MANTILITY, με αποτέλεσμα να έχουμε μια καινούργια συνεργασία με σχεδιαστή σχεδόν κάθε μήνα. 
 
Το κάθε σχέδιο της MANTILITY σε πόσα μαντίλια θα διατίθεται; Σε τι εύρος θα κυμαίνονται οι τιμές;
Οι τιμές των μαντιλιών κυμαίνονται από 45,00 έως 250,00 ευρώ, ανάλογα τη διάσταση, το έργο και τα αντίγραφα. Το κάθε σχέδιο διατίθεται από 50 έως 200 μαντίλια (ανάλογα με τη συμφωνία με τον καλλιτέχνη) αριθμημένα και υπογεγραμμένα από τον εκάστοτε σχεδιαστή. Με την εξάντλησή του δίνει τη σειρά του σε νέα σχέδια και νέους καλλιτέχνες να προσθέσουν τις δικές τους δημιουργίες στην γκαλερί της MANTILITY.

Ποιο το όραμά σας για τη MANTILITY, σχέδια για το μέλλον; Προσδοκίες από τη διαδικτυακή γκαλερί.
Το όραμά μας είναι «η γκαλερί MANTILITY να καταστεί ένα σημείο συνάντησης, ένας νέος τόπος αυθεντικότητας, μια πολυδιάστατη εικαστική συλλογικότητα. Να γίνει η μεταξένια κλωστή που ενώνει την πανίδα και τη χλωρίδα με τους ανθρώπους, την τέχνη και τις τεχνικές τους». 
Βραχυπρόθεσμοι στόχοι της επιχείρησης είναι οι συνεργασίες με αναγνωρισμένα ιδρύματα και φορείς των τεχνών και του design, η βελτιστοποίηση των λειτουργιών μας με γνώμονα την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών και η εδραίωση του brand σε Ελλάδα και εξωτερικό.   
 
Μακροπρόθεσμός στόχος μας είναι η δημιουργία ενός «νέου δρόμου του μεταξιού» που θα μπορεί να συνεργάζεται με σύγχρονους καλλιτέχνες και σχεδιαστές σε όλο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει επέκταση του κινήματος μας εκτός των ελληνικών συνόρων και συνεργασία με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο δημιουργώντας αντίστοιχες πλατφόρμες προώθησης και εμπορικής αξιοποίησης των έργων τους σε διάφορες χώρες. Π.χ.  MANTILITY @Spain, MANTILITY @Florida, κ.ο.κ.
 
Τέλος, μιλήστε μας λίγο και για σας κα τη δουλειά σας ως Business Architect.
Για περίπου 10 χρόνια αναλάμβανα να σχεδιάζω και να υλοποιώ ιδέες από το μηδέν μέχρι να γίνουν εταιρείες. Ήταν η αγαπημένη  μου εργασία γιατί χάρη σε αυτήν έχω μια μεγάλη οικογένεια συνεργατών αλλά και πολλά «παιδιά». Ουσιαστικά «γεννούσα» ιδέες, τις «μεγάλωνα» μαζί με ένα πολύ ικανό και ταλαντούχο δίκτυο συνεργατών και αφού «ενηλικιωνόντουσαν» τις άφηνα να πάρουν τον δρόμο τους. Ένα από τα αγαπημένα μου projects είναι το «Yiassou Greece», με υποκαταστήματα στην Καβάλα, στη Θάσο και στη Μύκονο. 
 
Θεωρείτε ότι υπάρχουν ευκαιρίες για δημιουργούς να βρουν το κοινό τους ακόμα και στο εξωτερικό;
Η σύγχρονη ζωή και η δυναμική της είναι γεμάτη ευκαιρίες. Η διεθνής δραστηριοποίηση δίνει τη δυνατότητα στους δημιουργικούς ανθρώπους να αποκτήσουν πρόσβαση σε νέες αγορές, καθώς και να εξελιχθούν προσωπικά και επαγγελματικά συμμετέχοντας στον διεθνή ανταγωνιστικό στίβο, παράλληλα ή μακριά από τις ιδιομορφίες της ελληνικής πραγματικότητας.   

Πώς προέκυψε το κορωνοκόσμημα; 
Όπως προκύπτει η έμπνευση, όπως προκύπτει ένας ας πούμε ξαφνικός έρωτας ... που δεν ξέρεις πως, αλλά σε βρήκε! Και εννοείται σε θέματα έμπνευσης και έρωτα απλά υποκλίνεσαι στα θεία δώρα που σε βρήκαν κι ας γνωρίζεις πως κάποιες φορές φέρνουν αντίστροφα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμούσες αρχικά. Πώς όταν ερωτεύεσαι βλέπεις παντού καρδούλες; Κάπως έτσι αντίστοιχα σε μένα ξεφυτρώνουν ιοί – ξόρκια μέσα στο κεφάλι μου! Σαν μικρά πυροτεχνήματα στη νύχτα. Μπορεί να ακούγεται παράδοξο αυτό αλλά λίγο η άνοιξη, λίγο οι τραγικές ειδήσεις σε καθημερινή βάση που φτάνουν στ' αυτιά μου, λίγο η καραντίνα... δεν θέλει και πολύ το μυαλό να επαναστατήσει. Το δικό μου αντιδρά δημιουργώντας κορωνοξόρκια που σταματούν το φόβο και ανεβάζουν τη σεροτονίνη μου! 

Μα είναι δυνατόν να σε εμπνεύσει ένας ιός; 
Λογικά όχι, αλλά είναι κάτι που συνέβη! Νομίζω πως ο συγκεκριμένος ιός στο μικροσκόπιο, όσο κακός, όσο θανατηφόρος και αδυσώπητος κι αν είναι, δείχνει πανέμορφος. Μια μικρή πολύχρωμη σφαίρα με παράξενα εξογκώματα που αιωρείται. Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια έτσι φαίνεται. Αρχικά σκέφτηκα να δοκιμάσω να φτιάξω κάτι που του μοιάζει, για να μπορέσω εγώ η ίδια να αισθανθώ καλύτερα μαζί του και να σταματήσω να βρίσκομαι σε πανικό από τις πολλές ειδήσεις, τα αντισηπτικά και γενικά όλα τα μέτρα προστασίας. Η πρώτη απόπειρα ήταν λίγο αποτυχημένη - αν και πολλοί φίλοι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα – η δεύτερη όμως ήταν πραγματικά αξιαγάπητη... νομίζω! 

Για ποιο λόγο έφτιαξες το κορωνοκόσμημα, σε βοήθησε να ξεπεράσεις τους δικούς σου φόβους; 
Ακριβώς, συνειδητά ή ασυνείδητα όλα έγιναν για να μπορέσω να μικρύνω τον φόβο μου και να ξορκίσω τον πανικό που υπάρχει γύρω μου κι ενίοτε μέσα μου. Κόμπο κόμπο ξορκίζω τον ιό! Το να ακούς καθημερινά αριθμούς νεκρών λες και παίζεις λαχείο νομίζω πως δείχνει την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Όλα ισοπεδώνονται ως συνήθως κι εμένα αυτό δεν μου αρέσει. Κάποιοι στέκονται και περιμένουν να περάσει όλο αυτό και να συνεχίσουν μετά να ζούνε. Αλλά αν το καλοσκεφτείς, το μόνο που υπάρχει είναι το τώρα και αν βάλουμε τη ζωή μας σε παύση πάει χαθήκαμε. Ούτε παύση ούτε rewind ούτε fast forword. Τώρα είμαστε καλά και συνεχίζουμε να αναπνέουμε κι εγώ τώρα φτιάχνω κορωνοκοσμήματα για να ξορκίσω το κακό. Πραγματικά εύχομαι όσοι τα φορέσουν να αισθανθούν ακριβώς την ίδια αισιοδοξία με μένα. ​

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά μία έννοια φορώντας το κορωνοκόσμημα ξορκίζεται ο ιός; 
Γιατί όχι; Όλα στο μυαλό μας είναι, άρα μπορούμε να σκεφτούμε ότι φορώντας το κορωνοκόσμημα ενεργοποιούνται οι αντί-covid 19 υπερδυνάμεις μας! (γέλια)
 
Περιέγραψέ μας το κορωνοξόρκι... 
Θυμίζει τον covid 19 αλλά δεν είναι αυτός, δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι. Απλά είναι μία καλλιτεχνική - μακραμέ εκδοχή του. Υπάρχει ωστόσο ένας κοινός παρανομαστής... το κορωνοξόρκι μας -όπως ο ίδιος ο covid 19 – έχει πολλές εκδοχές και πρόσωπα. Το κάθε κορωνοκόσμημα είναι μοναδικό και δεν επαναλαμβάνεται ακριβώς το ίδιο. Γι΄αυτό και η ομάδα του Τα Πλέξαμε τα θεωρεί συλλεκτικά. 
 
Πόσο δύσκολο είναι τεχνικά να φτιάξεις ένα κορωνοκόσμημα; 
Η λέξη δύσκολο δεν υπάρχει (να οι υπερδυνάμεις που έλεγα πριν!!!). Θα έλεγα ότι είναι μία διασκεδαστική και άκρως συμβολική δημιουργία. Το σχήμα που του έδωσα είναι βασισμένο στην λογική της σπείρας που γυρίζει ατέρμονα όπως ακριβώς και η ζωή, ενώ τα στοιχεία που ξεπηδούν μέσα από τον κύκλο συμβολίζουν την μάνα γη τη στιγμή της αναγέννησης της. Η Άνοιξη βρίσκεται στο πικ και σίγουρα επηρεάζει την δημιουργικότητα και την έμπνευσή μας. 

Η ιστορία του Bad Guy Covid 19 πώς προέκυψε; 
Μόλις έφτιαξα τα πρώτα κομμάτια, ακολούθησε η ερώτηση και τώρα πως θα τα φωτογραφίσουμε; Η δαιμόνια Μυρτώ είπε τη μαγική λέξη “μικροσκόπιο”. Και ναι, βρήκε μικροσκόπιο και σκαρφίστηκε μια ολόκληρη φωτογραφική ιστορία μέσα από βιβλία και εικόνες... από φαντασία σκίζουμε, οπότε έγραψε εκείνη συμπλήρωσα εγώ κι έτσι απλά και όμορφα προέκυψε η ιστορία του Κακού Παιδιού Covid 19! Θα τη βρείτε ολόκληρη στο blog μας. 

Περισσότερες πληροφορίες και παραγγελίες: 
Facebook: https://www.facebook.com/taplexame/
Blog: https://taplexame.blogspot.com/ 
email: taplexame@gmail.com
* Όλα τα κορωνοκοσμήματα μπορούν να μετατραπούν σε κολιέ, βραχιόλι, καρφίτσα ή σκουλαρίκια.

Όπως εξηγεί στο Distaff, η Μελίνα Χαριτάτου (με την οποία κάποτε, ένα  όχι τόσο μακρινό κάποτε καθόμασταν σε διπλανά γραφεία στο τμήμα των Διεθνών Ειδήσεων στην εφημερίδα «Εθνος»), πρόκειται για ένα «τρισδιάστατο» εγχείρημα.

Η «πρώτη διάσταση αφορά στο άτομο, είναι ψυχαναλυτική σχεδόν. 
​Είσαι κλεισμένος σπίτι, κι η επικοινωνία σου με τον έξω είναι όσα βλέπεις από το παράθυρό σου. Οι πρώτες σκέψεις που κάνεις είναι μάλλον απελπιστικές ως προς αυτό κι μόνο αυτό το κομμάτι που αφορά στη θέα που έχεις στον πρώτο κόσμο. Οι περισσότεροι θεωρούν  ότι δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον εκεί έξω, ότι είναι μονότονο και βαρετό. 

Όταν όμως κάτι σε παρακινεί να το κοιτάξεις και  να το ξανακοιτάξεις, αρχίζεις -ίσως- να παρατηρείς πράγματα που δεν είχες παρατηρήσει, αρχίζεις να βρίσκεις λιγότερο ή περισσότερο ενδιαφέροντα σημεία, αρχίζεις να το παρατηρείς από διαφορετικές γωνίες και έτσι τελικά  ανακαλύπτεις νέες εικόνες σε κάτι που θεωρούσες μονότονο κι βαρετό. Αυτό είναι το πρώτο, το ατομικό επίπεδο».
 
«Μετά έρχεται το δεύτερο, το κοινωνικό», επισημαίνει η Μελίνα.  
«Πρόκειται για την ανάγκη συνδιαλλαγής μέσα από τον εγκλεισμό, η οποία βέβαια σήμερα καλύπτεται κατά πολύ από τα κοινωνικά δίκτυα. Ωστόσο, η συγκεκριμένη εφαρμογή επικεντρώνεται σε ένα κι μόνο πράγμα με αποτέλεσμα αυτό να αποκτά μεγαλύτερη δύναμη. 
Δεν χαώνεσαι σε μια απέραντη κι πολυμορφική -κατά τα άλλα ενδεχομένως ενδιαφέρουσα- συνδιαλλαγή. Δίνεις και παίρνεις ένα πράγμα: ένα μικρό η ένα μεγαλύτερο παράθυρο και, το σημαντικότερο, αυτό που σου επιτρέπει να δεις από τον έξω κόσμο. 
Τα μονότονα ή βαρετά του ενός γίνονται άγνωστα κι -ίσως- συναρπαστικά του άλλου.
​
Σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να μπορούσαμε να δούμε αντί για το τι γίνεται ΜΕΣΑ στα σπίτια του καθένα, το τι γίνεται ΕΞΩ από αυτά, να μπορεί κάποιος να ανοίξει το παράθυρο σαν να είναι την μια στιγμή στην Αθήνα, την άλλη στην Μαδρίτη, και την άλλη στο Σαν Φρανσίσκο, και κάπως έτσι να αποκτήσει ενδιαφέρον η θέα του καθενός».  

«Η τρίτη διάσταση αφορά στο μετά. Και η αλήθεια είναι ότι μάλλον από εκεί ξεκίνησε η ιδέα, από το τέλος δηλαδή. 
Ο συνδυασμός τόσο της υπαρξιακής όσο και της κοινωνικής διάστασης, του πώς βιώνει κάποιος την ξαφνική ακινησία, το τι επιλέγει να παρατηρήσει κοιτάζοντας από το παράθυρό του, το πώς θα επέλεγε να το μεταφέρει -εάν του δινόταν η επιλογή- αλλά και το τι εξέλιξη θα υπάρχει σε αυτό, εάν παρατηρήσει εκ των υστέρων τις φωτογραφίες που έχει τραβήξει κατά την διάρκεια της καραντίνας, είναι για μένα το πλέον κρίσιμο αλλά κι άγνωστο», επισημαίνει.
​
«Ο κάθε χρήστης της εφαρμογής καλείται να ανεβάσει μία κι μόνο μία, φωτογραφία την ημέρα. 
Όταν λήξει ο συναγερμός, θα έχει δημιουργηθεί ένα προσωπικό «χρονικό» (timelapse) της περιόδου μέσω των φωτογραφιών του (εξου και το rewind). Εκεί μπορεί να μην βλέπεις τίποτα, μπορεί να βλέπεις και πολλά. 
Πάντως θα αποτελεί μια δεξαμενή που μπορεί εν δυνάμει να ερμηνευτεί κοινωνιολογικά. 
Σκοπός είναι να φανεί το υλικό χρήσιμο για την ανάλυση και ερμηνεία τη περιόδου από πλευράς διαμόρφωσης της κοινωνικής μνήμης».
 
«Για αυτό, εξάλλου, ο χρήστης δίνει την συγκατάθεσή του ώστε το υλικό να χρησιμοποιηθεί σε κοινωνιολογικά ή  κι άλλου είδους πρότζεκτ με τέτοιο σκοπό (μπορεί να είναι case study),  μπορεί να γίνει κάποιο λεύκωμα (φυσικά σεβόμενο τους δημιουργούς κι ιδιοκτήτες της  κάθε φωτογραφίας με το όνομα που αυτοί επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν στην εγγραφή). 
Επίσης, αυτό δεν σημαίνει ότι η εφαρμογή θα κλείσει μετά την καραντίνα, αλλά ίσως να αλλάξει η φύση της». 

​Μαρόκο (1930)
Η Μάρλεν Ντίτριχ  τόλμησε να φορέσει σμόκιν, προκαλώντας τα ήθη της εποχής. Σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, το 1966 ο Yves Saint Laurent περιέλαβε στις γυναικείες κολεξιόν του κοστούμια και σμόκιν.
 
Ο Ατίθασος (1953)
Ο Μάρλον Μπράντο, σε έναν από τους πιο εμβληματικούς ρόλους της καριέρας του, υποδύθηκε έναν από τους Μαύρους Επαναστάτες, μια συμμορία 40 μοτοσικλετιστών, που κλέβουν το δεύτερο βραβείο από ένα νόμιμο αγώνα μοτοσικλετών. Το "it” κομμάτι της ταινίας ήταν το μαύρο δερμάτινο biker jacket, δημιουργία των αδελφών Ιρβινγκ και Τζακ Σκοτ, που έμελλε να γίνει σύμβολο του αντισυμβατικού στυλ και να συμπεριληφθεί στα all time classic ρούχα.
 
Επαναστάτης χωρίς αιτία (1955)
Η επιρροή του στυλ του Τζέιμς Ντιν  φτάνει  και στις μέρες μας. Τα harrington jackets, τα τζην παντελόνια και τα βαμβακερά t-shirts που φορούσε ο 17χρονος Τζιμ Σταρκ θεωρούνται μόδα και σήμερα. 
 
Πρόγευμα στο Τίφανις (1961)
Ένα απλό μαύρο φόρεμα, διαμάντια στο λαιμό, ογκώδη γυαλιά ηλίου. Η Οντρει Χέμπορν αποθεώνει τηνμόδα  και τοποθέτησε τον Givenchy στο πάνθεον της μόδας στον κινηματογράφο.
 
Ο Υπέροχος Γκάτσμπι (1974)
Η απαράμιλλη κομψότητα της δεκαετίας του '20 ενσαρκώνεται μοναδικά από τον Τζέι Γκάτσμπι (Ρόμπερτ Ρέντφορντ) που έμεινε στην ιστορία για τα 3-piece κοστούμια που φορούσε σε ανοιχτόχρωμες και παστέλ αποχρώσεις. Στυλ που αναβίωσαν αριστουργηματικά στο remake του Μπαζ Λούρμαν, οίκοι μόδας όπως οι Prada και Miu Miu.
 
Νευρικός Εραστής (1977)
Το ρομαντικό δράμα του Γούντι Αλλεν επανεφηύρε το ανδρόγυνο στυλ μέσα από το ντύσιμο της Νταϊαν Κίτον, που έφερε την υπογραφή του Ralph Lauren.
 
Επάγγελμα: Ζιγκολό (1980)
Υποδυόμενος ένα γοητευτικό ζιγκολό του Λος Άντζελες, συνηθισμένο σε μια ζωή γεμάτη πολυτέλεια που του προσφέρουν οι πλούσιες πελάτισσες του, ο Ρίτσαρντ Γκιρ  κατάφερε να γίνει το πιο κομψό αρσενικό των '80s. Κι αυτό το οφείλει κυρίως στα κοστούμια που του έραψε ο Giorgio Armani και τα οποία ήταν καμωμένα από πιο ελαφριά υφάσματα, ενώ διέθεταν λιγότερο στιλιζαρισμένες γραμμές.
 
Blade Runner (1982)
Οι ενδυματολογικές επιλογές του Μαίκλ Κάπλαν, που επιμελήθηκε τα κοστούμια του sci-fi neo-noir του Ρίντλεϊ Σκοτ, ήταν ένα φόρος τιμής στη μόδα των 40s, στο πανκ των 70s και στην αισθητική του άμεσου μέλλοντος. Αυτή ακριβώς που μερικά χρόνια μετά την πρεμιέρα του Blade Runner θα χαρακτήριζε τα ντεφιλέ του Alexander McQueen, του John Galliano στον οίκο Dior και του Hedi Slimane στον οίκο Saint Laurent.
 
Ψάχνοντας Απεγνωσμένα την Σούζαν (1985)
Η Μαντόνα, η η βασίλισσα της ποπ σε μία δραμεντί που απεικονίζει με τον καλύτερο τρόπο το στυλ των 80s: δερμάτινα παντελόνια, δαντελωτά γάντια, φιόγκοι στα μαλλιά, ογκώδη κοσμήματα, φαρδιές ζώνες, αλυσίδες στο λαιμό.
 
Matrix (1999)
Η αισθητική του sci-fi έπους των αδελφών Γουακόφσκι,κατέχει εξέχουσα θέση στη μόδα: από το μακρύ δερμάτινο παλτό του Neo και τα χαρακτηριστικά μαύρα γυαλιά ηλίου του και μέχρι τη vinyl ολόσωμη φόρμα της Trinity. Το στυλ των ηρώων του Matrix ταυτίστηκε με το neopunk look και τους μινιμαλιστές σχεδιαστές.