|
XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ Με τις μαγικές της βελόνες η Άννα Γκλεγκλάκου πλέκει τσάντες μοναδικές για γυναίκες που θέλουν να αισθάνονται μοναδικές και μιλώντας στο Distaff μας υπενθυμίζει ότι αν παθιαστείς με κάτι, ποτέ δεν είναι αργά να το μάθεις και να το ζωντανέψεις…  Διάβασα ότι έχετε σπουδάσει αρχιτεκτονική, σωστά; Οι τσάντες πώς προέκυψαν; Σωστά διαβάσατε. Σπούδασα Αρχιτεκτονική στη Γερμανία και είμαι ενεργή στο επάγγελμα τα τελευταία είκοσι πέντε περίπου χρόνια. Τι θυμήθηκα τώρα! Πολλοί συμφοιτητές, κορίτσια και αγόρια έπλεκαν βελονάκι μέσα στο αμφιθέατρο την ώρα της παράδοσης. Την πρώτη φορά που το είδα, είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό, γιατί ενώ το έκαναν με μία τρομερή ταχύτητα -χωρίς να κοιτάζουν σχεδόν καθόλου τα χέρια τους, μηχανικά - ταυτόχρονα ήταν εντελώς συγκεντρωμένοι στο μάθημα! Σε ό,τι αφορά τις τσάντες, αυτές προέκυψαν πριν περίπου 3 χρόνια, όταν τις πρωτοαντίκρισα στο διαδίκτυο κι «έπαθα» έρωτα με την πρώτη ματιά! Μετά από μαθήματα 6 περίπου μηνών και σε συνδυασμό με το -μεγάλη η χάρη του- You Tube, ξεκίνησα.. Σε μια απόπειρα σύνδεσης των δύο και σε απόλυτες γραμμές θα τολμούσα να πω, πως πρόκειται για δημιουργία σε άλλη κλίμακα, με τα ίδια όμως στάδια «παραγωγής», δηλ. σύλληψη ιδέας-μελέτη-σχεδιασμός-κατασκευή, αλλά και τους ίδιους στόχους όπως χρησιμότητα-λειτουργικότητα-αντοχή-αισθητική.  Και γιατί βελονάκι; Λέτε πως δεν είχατε ιδέα και μάθατε μόνη σας. Τι σας γοήτευσε τόσο στο βελονάκι; Αφενός επειδή οι τσάντες που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον ήταν φτιαγμένες με βελονάκι κι αφετέρου γιατί ήταν κάτι τελείως άγνωστο σε μένα, το είδα δηλαδή και λίγο σαν πρόκληση, αν θα μπορούσα κοντά στα 50 μου χρόνια να μάθω κάτι εντελώς καινούργιο. Στο μεταξύ με ενθουσίασε και το γεγονός ότι πρόκειται για μία δραστηριότητα η οποία «δεν πιάνει καθόλου χώρο». Μπορείς να πλέκεις κι εκτός σπιτιού, στο ταξίδι, στις διακοπές, σε έναν χώρο αναμονής, γιατί όχι και στην παραλία το καλοκαίρι. Μετά από πόσες ώρες ράβε- ξήλωνε αισθανθήκατε πραγματικά ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα; Αυτό είναι κάτι σχετικό. Υπήρξαν φορές που μου βγήκε με τη μία -αυτό συνέβαινε συνήθως όταν ακολουθούσα κατά γράμμα οδηγίες γραπτές ή και από βίντεο, κι άλλες- ειδικά όταν ήταν δύσκολη η πλέξη- που χρειάστηκε έως και 10 εργατοώρες για να «πάρει μπρος» η δημιουργία.  Η πρώτη τσάντα που πουλήσατε, πόσο καιρό την πλέκατε; Πόσο καιρό την ξήλωνα να σας πω καλύτερα. Έχοντας άγνοια κινδύνου ξεκίνησα να πλέκω χωρίς πατρόν. Στην προσπάθεια μου να δώσω «σάρκα και οστά» στο σχέδιο που είχα στο μυαλό μου κόντεψε να .. λιώσει το νήμα! Η δικαίωση ήρθε ευτυχώς όταν, μετά από εντατική δουλειά μιας εβδομάδας, δείχνοντας την σε μια φίλη, εκείνη την καπάρωσε αμέσως! Πόσο καιρό χρειάζεστε πλέον για μία τσάντα; Καταλαβαίνω ότι ο χρόνος είναι ανάλογος του μεγέθους βέβαια. Ο χρόνος είναι πιο πολύ ανάλογος της πλέξης που θα επιλέξω και λιγότερο του μεγέθους της τσάντας. Ευτυχώς, λόγω αρχιτεκτονικής τα πάω καλά με τις διαστάσεις, τις αναλογίες και τα μεγέθη, οπότε στην τελική μορφή μιας τσάντας δεν πέφτω εύκολα έξω. Μια πολύπλοκη όμως πλέξη μπορεί να μου πάρει πολύ χρόνο στην εκμάθηση της. Πώς εμπνέεστε τα σχέδια; Έμπνευση αντλώ από .. παντού! Από τις ανάγκες μου (π.χ. λόγω δουλειάς ένα ανθεκτικό backpack είναι πάντα πολύτιμο, ή μια κρεμαστή θήκη για το κινητό για να έχω ελευθερία κινήσεων στα χέρια μου), από κουβέντες με φίλες και φίλους, και φυσικά από την τεράστια δεξαμενή που λέγεται διαδίκτυο. Χρησιμοποιείτε κι άλλα υλικά; Εκτός του απαραίτητου εξοπλισμού όπως φόδρα, ενίσχυση, κουμπώματα κ.α., κάποιες φορές χρησιμοποιώ ύφασμα, ψάθα, γούνα ή όποιο άλλο υλικό με εμπνεύσει για την εξωτερική όψη μιας τσάντας. Το όνομα είναι sac jour. ( σημαίνει τσάντα ημέρας;) Πώς προέκυψε; Όντως σημαίνει τσάντα ημέρας και προέκυψε από το εύρημα της χρήσης δύο ομόηχων λέξεων (shaque/sac) δημιουργώντας τελικά ένα λογοπαίγνιο, το οποίο εύκολα μπορεί κάποιος να συγκρατήσει, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα της καθημερινής χρήσης του αντικειμένου, δηλ. της τσάντας, ανάλογα με την ανάγκη και την ώρα. Το πικάντικο παραλειπόμενο της ονοματοδοσίας είναι το ότι σε ψηφοφορία μεταξύ φίλων των οποίων την κρίση εμπιστευόμουν πολύ, το “sac_jour” τερμάτισε δεύτερο -για πολύ λίγες ψήφους, αλλά δεύτερο! Όμως το πρώτο, επειδή διαπιστώθηκε εκ των υστέρων ότι το χρησιμοποιούσε ήδη κάποιος άλλος στο διαδίκτυο αναγκαστικά απορρίφθηκε .. Κι έτσι ο επιλαχών δικαιώθηκε!  Έχει το χειροποίητο αντικείμενο κοινό; Πώς φαντάζεστε εσείς τη γυναίκα που αγοράζει μία τσάντα σας; Κοινό έχει σίγουρα, γιατί κάθε χειροποίητο αντικείμενο, είτε πρόκειται για τσάντα, είτε για κόσμημα, ρούχο, έπιπλο κλπ είναι μοναδικό! Οπότε όλοι μας λίγο πολύ θέλουμε στην κατοχή μας πράγματα μοναδικά, που δεν τα έχει άλλος! Σε ότι αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης πρέπει να σας πω ότι σε αυτό δεν είμαι καθόλου καλή. Εφτά στις δέκα φορές πέφτω έξω. Για άλλη φαντάζομαι το σχέδιο κι άλλη τελικά το επιλέγει. Δε θα ξεχάσω τη φορά που ένας φίλος μου ανάθεσε εν λευκώ να φτιάξω κάτι για τη γυναίκα του που είχε γενέθλια, και όταν του πήγα μία τσάντα μέσης (μπανάνα) σε ουδέτερο σπαγκί χρώμα, την κράτησε ο ίδιος για τον εαυτό του! Όμως τότε θυμάμαι πάντα αυτό που μου έχει πει μία φίλη, εξαιρετική πωλήτρια της πόλης μου, ότι «κάθε τι που είναι προς πώληση, αργά ή γρήγορα βρίσκει τον αγοραστή του» και παρηγοριέμαι..
0 Comments
|
RSS Feed