Αλεξάνδρα Μανουσάκη, χρώματα και γεύσεις…

XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ

---

Η Αλεξάνδρα Μανουσάκη, που «τρέχει» μαζί με τον σύζυγό της Afshin Molavi το οικογενειακό οινοποιείο στον Βατόλακκο Χανίων, μιλάει στο Distaff για το ταξίδι της από τον …μπεζ κόσμο του Μανχάταν στον πολύχρωμο των Χανίων και τις δημιουργίες της από πηλό. 

Πείτε μας λίγα λόγια για σας.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ουάσινγκτον και στα 18 μου μετακόμισα στην Νέα Υόρκη για σπουδές. Σπούδασα Τέχνες, Επιχειρήσεις και Ελληνικές Σπουδές. Κάθε καλοκαίρι ερχόμουν στα Χανιά, λάτρευα από παιδί την Κρήτη και πάντα ήξερα ότι ήθελα να ζήσω κάποια στιγμή σε αυτό το μαγευτικό νησί. 
​
Στην Νέα Υόρκη δούλευα σε τμήμα μάρκετινγκ στον τομέα των ακινήτων, δουλειά πολύ απαιτητική, οπότε κι αποφάσισα να σταματήσω για ένα χρόνο για να δω τι θα κάνω με τη ζωή μου. Αυτό που ήθελα όμως πιο πολύ ήταν να προσθέσω χρώμα, οπότε αποφάσισα ότι τα Χανιά θα ήταν το ιδανικό μέρος και ότι σ’ ‘ένα με δύο χρόνια θα είχα κατασταλάξει. Έφτασα στην Κρήτη το 2007 και 13 χρόνια αργότερα, είμαι ακόμα εδώ τον άνδρα μου Αφσίν ( σουηδικής και περσικής καταγωγής) και τα δύο παιδιά μου, την Αντριάνα και το Τεό και το σκύλο μας την Σόκο (από το σόκοφρετα). 

Τι σας ώθησε να αφήσετε το Μανχάταν και την καριέρα σας και να αλλάξετε ρότα; Υπήρξαν στιγμές που μετανιώσατε για αυτήν την αλλαγή πλεύσης;
Αποφάσισα να φύγω από τη Νέα Υόρκη, γιατί αισθανόμουν σε τέλμα. Ήθελα να δω τι έχει να προσφέρει ο κόσμος, ήμουν έτοιμη για μία αλλαγή μετά από έξι χρόνια στην Νέα Υόρκη. Ναι μεν η δουλειά μου ήταν καταπληκτική, αλλά ταυτόχρονα ήταν και πολύ απαιτητική και με πολλές ευθύνες και παρόλο που με τιμούσε η εμπιστοσύνη που μου έδειχναν τα αφεντικά μου, είχα βαρεθεί το… μπεζ χρώμα της πόλης, ήθελα το χρώμα. 
​
Φτάνοντας στα Χανιά, αποφάσισα να δουλέψω στο οινοποιείο της οικογένειας μου, αν και σκεφτόμουν να σπουδάσω αρχιτεκτονική και εσωτερική διακόσμηση ώστε να ανακαινίσω τα κτίρια μας και να τα πουλήσω. Δεν ήξερα ακριβώς τι σήμαιναν όλα αυτά, ωστόσο μίλησα στον πατέρα μου για τα σχέδια μου την εποχή που σχεδίαζε το νέο οινοποιείο. Αφού ξεπέρασε το σοκ, μου είπε: «πριν προχωρήσεις σε κάτι τέτοιο ριζοσπαστικό, γιατί δεν συμμετέχεις στην κατασκευή του νέου οινοποιείου να δεις αν σου αρέσει;» Σκέφτηκα πως αυτό ακουγόταν ενδιαφέρον και έτσι τελικά βρέθηκα στο οινοποιείο! 
 
Το αγαπώ πολύ κι όλα όσα έμαθα και σήμερα αποτελεί μεγάλο μέρος του εαυτού μου καθώς δούλεψα πολύ για να φτιαχτεί, συναντώντας πολλές δυσκολίες. Η μεγαλύτερη ήταν ασφαλώς να μάθω να συνδιαλέγομαι με ανθρώπους με διαφορετική νοοτροπία και κουλτούρα απ’ τη δικιά μου τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο κα ορισμένες φορές νομίζω ότι με έσωσε το πείσμα μου και μόνο.
​
Φυσικά κι υπήρξαν στιγμές που αναρωτήθηκα πώς θα ήταν η ζωή μου αν είχα μείνει στην Νέα Υόρκη, ωστόσο, δεν μπορώ να σκεφτώ πιο όμορφο μέρος για να μεγαλώσω τα παιδιά μου κα είμαι ευτυχής που έχω την δυνατότητα να ταξιδεύω στις ΗΠΑ για να βλέπω φίλους και συγγενείς. 

Πώς ασχοληθήκατε με την κεραμική; 
Άρχισα να δουλεύω με τον πηλό το 2012. Ξεκίνησα με μια σειρά, την Terroir by AlexandraManousakis, με κανάτες και μπουκάλια για λάδι και αλάτι, ενώ ταυτόχρονα έφτιαχνα και μικροαντικείμενα, ενώ ζωγράφιζα εργάκια που τα έδινα στους φίλους μου και ταυτόχρονα έπαιζα με σχήματα και χρώματα. Την πρώτη που εξέθεσα την δουλειά μου ήταν το 2009 σε μία ατομική έκθεση των πινάκων μου  στα Χανιά.

Από πού αντλείτε την έμπνευση σας; Έχετε κάποια αγαπημένα θέματα και μοτίβα; 
Οι αρχαίοι πολιτισμοί αποτελούν σπουδαία πηγή έμπνευσης για μένα καθώς με γοητεύουν οι κοινότητες που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν από μας. Μου αρέσουν όμως και τα σύγχρονα έργα μεγάλων καλλιτεχνών, ενώ με εμπνέουν οι ζωγραφιές που έκανα ως παιδί ή έφηβη και παίζω μαζί τους, ανασυνθέτοντας όσα είχα ζωγραφίσει τότε. 
​
Περνώ διάφορες φάσεις δημιουργίας, νομίζω όμως πως όλες συνδέονται με εσωτερικά με κάποιον τρόπο.

Συνδέεται με κάποιο τρόπο η τέχνη με το κρασί; 
Φυσικά! Εκτός του ότι η παραγωγή κρασιού είναι από μόνη της μία μορφή τέχνης, πιστεύω ότι οι άνθρωποι που εκτιμούν το καλό κρασί εκτιμούν και την τέχνη, πιστεύω ότι υπάρχει αλληλοσύνδεση καθώς ξοδεύουν κάποιο από τον χρόνο τους μελετώντας τις λεπτομέρειες του κρασιού- την μυρωδιά και την γεύση- και ενός έργου τέχνης- τα χρώματα και τις ιδέες που μεταδίδει. Η τέχνη και το κρασί είναι αλληλένδετα!

Μιλήστε μας λίγο για τις συλλογές σας. 
Την πιο πρόσφατη μπορείτε να την βρείτε στο e-shop μου, alexandramanousakis.com και σε ορισμένα μαγαζιά στην Αθήνα, στο Third Place Cafe, στις Επιπλώσεις Καλοτεράκης και Fuel στην Κεφαλονιά. 

Πείτε μας λίγα λόγια και για το κρασί- πιστεύετε ότι τα ελληνικά κρασιά μπορούν να σταθούν στην αγορά του εξωτερικού;
Για το οινοποιείο μας έχουμε μεγάλα σχέδια καθώς τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε αύξηση των επισκεπτών που έρχονται να δοκιμάσουν τα κρασιά μας και είμαστε πολύ χαρούμενοι που απολαμβάνουν το κρασί μας αλλά κα τα κρητικά πιάτα που προσφέρει το εστιατόριο μας που λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες. Αυτό που θέλω είναι να βελτιώσουμε τους τόπους παρουσίασης τόσων των κρασιών μας όσο και των κεραμικών μας, κι αυτό σχεδιάζουμε αυτήν την εποχή.

Πιστεύω ότι τα ελληνικά κρασιά μπορούν να έχουν περίοπτη θέση στην διεθνή αγορά κι όντως η δημοφιλία τους αυξάνει συνεχώς, ενώ προσελκύουν την προσοχή μεγάλων ονομάτων στο χώρο που στρέφουν πλέον το βλέμμα τους στην Ελλάδα. 

Κλείνοντας, ποιο είναι το αγαπημένο σας κρασί; 
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο, εξαρτάται και τι τρώω όταν πίνω. Λατρεύω πάντως το κόκκινο κρασί ενός οινοποιείου, του Domaine Tempier και το καλοκαίρι απολαμβάνω το δικό μας Ρωμέϊκο. Τι δύσκολη ερώτηση!