Στο βιβλίο She Said: Breaking the Sexual Harassment Story That Helped Ignite
a Movement, το οποίο έγραψαν οι ρεπόρτερ των New York Times, Τζόντι Κάντορ και Μέγκαν Τούχεϊ, ξεδιπλώνονται όλες οι λεπτομέρειες και οι άγνωστες πτυχές για τον τρόπο που οι δύο γυναίκες έγραψαν το ρεπορτάζ στις 5 Οκτωβρίου 2017, το οποίο αποκάλυψε τις σεξουαλικές επιθέσεις και βιασμούς που έγιναν από τον διάσημο παραγωγό του Χόλιγουντ, Χάρβεϊ Γουάινσταϊν. Και οι δημοσιογράφοι δεν μένουν μόνο εκεί, αλλά αποκαλύπτουν και πώς ο παραγωγός επιχείρησε να τις φιμώσει. Η «αρχική έρευνα», γράφουν οι Κάντορ και Τούχεϊ «άρχισε από τρεις πηγές: τις ηθοποιούς Γκουίνεθ Πάλτροου, Ασλεϊ Τζουντ και Ρόουζ ΜακΓκόουαν». «Κι αν οι δύο τελευταίες ήταν πολύ πρόθυμες να μιλήσουν, η Πάλτροου ήταν πιο διστακτική». Στη συνέχεια όμως τις βοήθησε σημαντικά κα μάλιστα τις έφερε σε επαφή και με άλλα θύματα του Γουάινσταϊν. «Όταν μας διηγήθηκε την δική της εμπειρία με τον παραγωγό, σκεφτήκαμε πως αν η Πάλτροου, το χρυσό κορίτσι της Miramax (η εταιρεία παραγωγής των αδελφών Γουάινσταϊν), ήταν θύμα- τότε ποιες και πόσες άλλες θα μπορούσαν να ήταν θύματα του;» Οι Κάντορ και Τούχεϊ περιγράφουν και την ημέρα που ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν εμφανίστηκε στα γραφεία τους, λίγο πριν τη δημοσίευση του ρεπορτάζ για το οποίο είχε ενημερωθεί από τα δημοσιογράφους καθώς είχαν ζητήσει και τη δική του εκδοχή. «Κατέφτασε μαινόμενος κρατώντας έναν φάκελο με «βρωμιές» για τις γυναίκες- θύματά του. Ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε κι αναρωτιόμασταν αν έπρεπε να τον δούμε». Τελικά, η Μέγκαν Τούχεϊ τον συνάντησε για 15 λεπτά: «Ήρθε κρατώντας αρκετούς φακέλους και φωτογραφίες αρκετών γυναικών που ήταν στο ρεπορτάζ μας- φωτογραφίες τους με αυτόν στο κόκκινο χαλί αφού τις είχε παρενοχλήσει σεξουαλικά. Νόμιζε πώς αυτό ήταν απόδειξη ότι έλεγαν ψέματα». Στη συνάντηση, έλεγε πόσο θαυμάζει τους New York Times κα την ερευνητική δημοσιογραφία κι από την άλλη απειλούσε πως θα κατέστρεφε την εφημερίδα, αν ο δύο δημοσιογράφοι δεν του έλεγαν τα πάντα σχετικά με το ρεπορτάζ τους. Επίσης, απείλησε ότι θα τους μήνυε αν δημοσίευαν το ρεπορτάζ, «ήταν κυριολεκτικά εκτός εαυτού». Οι δύο δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν επίσης πως δεν ήταν σίγουρες για την απήχηση του ρεπορτάζ τους. Μάλιστα, όπως γράφουν, ένας από τους αρχισυντάκτες, τους είπε πως ο «Γουάινσταϊν δεν είναι τόσο διάσημος και ίσως ο κόσμος να μην εκπλαγεί από την άθλια συμπεριφορά του». «Μετά τη δημοσίευση, σκεφτόμασταν, θα νοιαστεί κανείς;» Τελικά, νοιάστηκαν και μάλιστα πολλοί. Περισσότερες από 300 γυναίκες ηθοποιοί, σεναριογράφοι, σκηνοθέτες και άλλες προσωπικότητες του σινεμά δημιούργησαν πρόγραμμα, το «Time's up» (Τέλος χρόνου) για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής παρενόχλησης, τόσο στο Χόλιγουντ, όσο και σε άλλους εργασιακούς χώρους στις ΗΠΑ. Διαθέτει ταμείο που προορίζεται για την χρηματοδότηση της νομικής υποστήριξης γυναικών και ανδρών που πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία, καθώς αφορά κυρίως ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα και χωρίς δυνατότητα να πληρώσουν για νομική εκπροσώπηση.
0 Comments
Οι ήχοι των μουσικών οργάνων μπλέκονται με τις ενθουσιώδες παιδικές φωνές, δημιουργώντας μια υπέροχη αρμονία στην προσφυγική δομή του Σκαραμαγκά, όπου το El Sistema Greece διοργανώνει μαθήματα μουσικής. Το σύστημα έφτασε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2016 κι έχει την επίσημη αναγνώριση και υποστήριξη του El Sistema Βενεζουέλας. Στην κορύφωση της προσφυγικής κρίσης, οι ιδρυτές Anis Barnat και Elisa Sologni, ένιωσαν την ανάγκη να προσφέρουν στα παιδιά των καταυλισμών. Έτσι, ξεκίνησε η δράση του και σήμερα, δύο χρόνια μετά, η ομάδα του El Sistema Greece αυξάνεται συνεχώς έχοντας καταφέρει να επεκταθεί και έξω από τους καταυλισμούς, προσφέροντας καθημερινά δωρεάν μαθήματα χορωδίας και ορχηστρικών οργάνων (βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, τρομπέτα κ.ά.) σε διάφορα σημεία της πόλης και κυρίως, στο νέο του χώρο, στην οδό Κυψέλης 62 στην Αθήνα. Στις προσφυγικές δομές το μάθημα γίνεται με την παρουσία διερμηνέα, ενώ οι δάσκαλοι της μουσικής καλούνται να αντιμετωπίσουν αρκετές δυσκολίες, μεταξύ των οποίων και η συνεχής κινητικότητα στους καταυλισμούς. Πασχίζουν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον των μαθητών και ταυτόχρονα να ενσωματώσουν τα νέα παιδιά που καθημερινά φτάνουν στη δομή. Το μουσικό πρόγραμμα ξεκίνησε από τις προσφυγικές δομές στον Σκαραμαγκά και στον Ελαιώνα. Πλέον, όμως, το El Sistema γεμίζει με μουσική και το Μοσχάτο, όπου συνεργάζεται με την ΜΚΟ Αποστολή, τον Άλιμο όπου συνεργάζεται με τα Νέα Εκπαιδευτήρια Γ. Μαλλιάρα και το κέντρο της Αθήνας, σε συνεργασία με το Ένα Παιδί Ένας Κόσμος. Η εκπαιδευτική προσέγγιση βασίζεται στη μέθοδο του κοινωνικού προγράμματος El Sistema της Βενεζουέλας, ένα πρόγραμμα που υιοθέτησαν 60 χώρες σ’ όλο τον κόσμο και έχει αναγνωριστεί από τη UNICEF για την αποτελεσματικότητά του στην καταπολέμηση της παιδικής εγκληματικότητας. Βασίζεται στο συνδυασμό μάθησης και καλλιτεχνικής αρτιότητας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις διαπροσωπικές σχέσεις, γεγονός που αποδεικνύεται εξαιρετικά σημαντικό για τους μαθητές. Πηγή: https://www.elsistema.gr
Μετά από πέντε σχεδόν χρόνια κυκλοφόρησε σήμερα στην Ιταλία το νέο βιβλίο της Έλενα Φεράντε, για το οποίο λίγα είχαν γνωστά ως σήμερα, καθώς ο εκδοτικός οίκος Edizioni E/O, ήταν φειδωλός στα πληροφορίες του, εκδίδοντας μόνο ένα σύντομο απόσπασμα στις αρχές Σεπτεμβρίου. Είχε τότε αποκαλυφθεί ότι η ιστορία λαμβάνει χώρα στη Νάπολη, στο ίδιο σκηνικό με το επιτυχημένο κουαρτέτο βιβλίων «Τετραλογία της Νάπολης». Η μυστικότητα εξάλλου είναι χαρακτηριστικό της συγγραφέως αφού το Φεράντε είναι ψευδώνυμο και η ταυτότητά της έχει απασχολήσει πολύ τον Τύπο. Οι συνεντεύξεις που έδινε ήταν γραπτές, ενώ το 2016, ο δημοσιογράφος Κλαούντιο Γκάτι, ακολουθώντας τον δρόμο του χρήματος, κατέληξε στον τραπεζικό λογαριασμό της Anita Raja, Ιταλίδας μεταφράστριας που ζει στη Ρώμη. Η αποκάλυψη προκάλεσε σάλο και πολλοί συγγραφείς μίλησαν για παραβίαση της ιδιωτικής της ζωής. Εν συνεχεία, το 2017, τη σκυτάλη πήραν οι πανεπιστημιακοί ερευνητές με παρακίνηση του Πανεπιστημίου της Πάντοβα. Το στοίχημα τώρα ήταν να δώσουν απαντήσεις οι υπολογιστές. Κατέληξαν σε έναν άνδρα, τον Ντομένικο Σταρνόνε, που είναι συγγραφέας, σεναριογράφος κα δημοσιογράφος, όπως και σύζυγος της Raja. Η ίδια πάντως ης Φεράντε έχει αρνηθεί ότι είναι… άνδρας. Φυσικά, η Έλενα Φεράντε δεν είναι η μόνη συγγραφέας που γράφει με ψευδώνυμο. Υπάρχουν πλήθος παραδειγμάτων ανδρών κα γυναικών που χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμο και ιδίως γυναικών που τον 19ο και τον 20ο αιώνα υπέγραφαν με ανδρικό ψευδώνυμο προκειμένου να γίνουν δεκτές από τους εκδοτικούς οίκους και από το κοινό. ● Οι αδερφές Μπροντέ έγραψαν αρχικά μια ποιητική συλλογή με τα αντρικά ψευδώνυμα Currer, Ellis και Acton Bell, μια που στην εποχή τους δεν ήταν πολύ εύκολο να εκδόσεις βιβλίο αν ήσουν γυναίκα. Η ποιητική συλλογή δεν τα πήγε καλά, αλλά συνέχισαν να γράφουν η καθεμία ξεχωριστά. Η Σαρλότ έγραψε την «Τζέιν Ειρ» με το ψευδώνυμο Currel Bell, ενώ και η Έμιλι εξέδωσε τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» με το ψευδώνυμο Ellis Bell. Αργότερα δύο από τις τρεις αδερφές ταξίδεψαν στο Λονδίνο και γνωρίστηκαν με τον εκδότη τους, αποκαλύπτοντάς του, αναπόφευκτα, ότι ήταν γυναίκες. Τα ψευδώνυμα τους, πάντως, έχουν τα ίδια αρχικά με τα πραγματικά τους ονόματα. ● Η Λουίζα Μέι Αλκοτ, διάσημη για τις «Μικρές Κυρίες» της, υπέγραφε ως άντρας με το ψευδώνυμο A. M. Barnard τα πρώτα της βιβλία, «A Long Fatal Love Chase» και «Πίσω από τη μάσκα». ● Αφήνοντας εκτός το «Nelle», η Χάρπερ Λι κατάφερε να κάνει το όνομα της «ουδέτερου φύλου» για να μην προκαλέσει. Παρότι ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου, «Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια» («To Kill a Mockingbird») είναι ένα νεαρό κορίτσι, το βιβλίο ασχολείται με ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως ο ρατσισμός και οι κοινωνικές ανισότητες. ● Γεννημένη στο Παρίσι το 1804, η Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν είναι ευρύτερα γνωστή με το ανδρικό της ψευδώνυμο, Γεωργία Σάνδη. Η συγγραφέας των «Rose et Blanche», «Indiana» και «Un hiver à Majorque », ήταν μια από «τους» παραγωγικούς συγγραφείς της Γαλλίας. Ήταν επίσης, γνωστή για το «θράσος» της να φορά αντρικά ρούχα και να καπνίζει δημόσια. ● Η βραβευμένη Δανή συγγραφέας, Κάρεν Μπλίξεν χρησιμοποίησε όχι ένα, αλλά δύο αντρικά ψευδώνυμα για να εκδώσει τα βιβλία της. Στην Αμερική, το βιβλίο της «Seven Gothic Tales» ήταν υπό το όνομα Isak Dinesen, ενώ για να εκδώσει το «The Angelic Avengers» χρησιμοποίησε το Pierre Andrézel Την «Τετραλογία της Νάπολης» μπορείτε να τη βρείτε στο βιβλιοπωλείο ΝΙΚΟΛΕΤΑΚΗΣ: Σοφούλη 3, Πεύκη - τηλ./fax: 210 8020.153 email: nikoletakis@yahoo.gr Φίλοι; Φως Φανάρι, Μπελάδες με Μουστάκια, Οι λέξεις των Ποιητών, Αλλαγές κι άλλα παραμύθια…1/11/2019 Μία ζωή λίγο σαν παραμύθι σαν αυτά που τόσο αριστοτεχνικά ξέρει να υφαίνει, διηγείται στο Distaff, η Φραντζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη, συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Ξετυλίγοντας τον μίτο της επαγγελματικής πορείας της, βρισκόμαστε στην Σχολή Κινηματογράφου Λ. Σταυράκου όπου σπούδασε Σκηνογραφία- Ενδυματολογία, σπουδές που είχε αποφασίσει να συνεχίσει στη Ρώμη ώσπου ένα ατύχημα την καθήλωσε- κυριολεκτικά- για δύο χρόνια στην Αθήνα. «Επειδή δεν μπορούσα να μένω άπρακτη», μας λέει, «γράφτηκα στο Τμήμα Παιδαγωγών-Νηπιαγωγών του ΙΕΚ Σωτηροπούλου». Εκεί είχε την τύχη να έχε καθηγητή τον Νίκο Πιλάβιο, τον αγαπημένο «παραμυθά» της τηλεόρασης ο οποίος και την «ανάγκασε» να γράψει τις πρώτες της μίνι ιστοριούλες. «Κάθε εβδομάδα έπρεπε να παίξουμε στην τάξη κουκλοθέατρο με μια δικιά μας μικρή ιστορία και να συναγωνιστούμε για την καλύτερη πλοκή». «Έτσι φύτρωσε ο σπόρος και κατά κάποιο τρόπο ολοκληρώθηκε το πάζλ που φανέρωσε τη μεγάλη εικόνα, αυτή της συγγραφής», μας λέει η Φραντζέσκα. Στη συνέχεια δούλεψε για αρκετά χρόνια ως βοηθός σκηνοθέτη σε ταινίες και σίριαλ, ενώ αργότερα ανέλαβε τις δημόσιες σχέσεις του εκδοτικού οίκου Παπαδόπουλος, όπου κι εργάστηκε 22 χρόνια. Αν και στην πηγή, όπως μοιάζει ένας εκδοτικός οίκος στον συγγραφέα, άργησε να πιει νερό γιατί υπήρχε ένας δισταγμός να εκδώσουν βιβλία του ανθρώπου από το μάρκετινγκ. «Όλα άλλαξαν όταν πήγα σε ένα ραντεβού στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος για να μιλήσω με την υπεύθυνη του πολιτιστικού», μας διηγείται. «Επειδή έφτασα πολύ νωρίτερα, κάθισα σε ένα καφέ κι άρχισα να γράφω μια ιστορία που είχα ήδη στο μυαλό μου. Την τελείωσα πριν καν πάω στο ραντεβού και την έδειξα σε συναδέλφους. Με ενθάρρυναν να την προωθήσω στους υπευθύνους κι αποφασίσαμε να αλλάξω το όνομα για να μην την απορρίψουν αμέσως. Και πράγματι το παραμύθι «Φίλοι; Φως - Φανάρι!» της Μυρτώς Τορόντου (!) έγινε αποδεκτό με μεγάλο ενθουσιασμό». Γρήγορα βέβαια αποκάλυψε ότι η Μυρτώ ήταν η ίδια, το παραμύθι εκδόθηκε και τιμήθηκε με το βραβείο Πηνελόπη Μαξίμου (προσχολική - πρωτοσχολικής ηλικίας) από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (Απρίλιος 2006) και το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης (εικονογράφος Μαρία Τζαμπούρα), ενώ το δεύτερό της βιβλίο με τίτλο «Θέλω να γίνω ήρωας» (2007) ήταν ένα από τα εννιά παιδικά βιβλία της short list των βραβείων του λογοτεχνικού περιοδικού «Διαβάζω». Κι αυτό ήταν η αρχή ενός όμορφου ταξιδιού που την έχει πάει μέχρι σήμερα σε χιλιάδες σχολεία σε όλη τη χώρα με αποσκευές τα 15 βιβλία που έχε γράψει μέχρι σήμερα. «Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στα σχολεία, τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια, έτοιμα να χωθούν στον κόσμο που τους ανοίγεις, ενώ συχνά με καταπλήσσουν για τις προτάσεις που μου κάνουν, όταν τα ρωτάω πώς θα συνέχιζαν ή θα τελείωναν μία ιστορία. Τόσο που καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου να λέει, «ουπς πώς δεν το σκέφτηκα αυτό!», μας λέει για την εμπειρία της με την επαφή που έχει με τα παιδιά. Παιδιά που, όπως επισημαίνει, έχουν αλλάξει πολύ, είναι πιο «δυναμικά, σβέλτα, ζουν με γρήγορους ρυθμούς» και για αυτό καμιά φορά αλλάζει ακόμα και στη μέση της ιστορίας τη ροή της, προκειμένου να έχει απήχηση στα σύγχρονα παιδιά. Τελειώνοντας την κουβέντα μας, μας μίλησε για το νέο της- υπό έκδοση βιβλίο- που πραγματεύεται το πώς ο καθένας μέσα σε μία οικογένεια ακούει αυτό που θέλει να ακούσει , πώς η οικογένεια είναι μία μικρή Βαβέλ. Την ιδέα πήρε στη διάρκεια μιας εκδήλωσης όπου ήταν καλεσμένη για να ζωγραφίσει μάσκες με παιδιά, κι ένα κοριτσάκι μουρμούριζε ότι δεν θέλε κάτι που η συγγραφέας ερμήνευσε ως «δεν θέλω αστεράκια», η γιαγιά της ως δεν «θέλω λουλουδάκια», ενώ η μικρή δεν ήθελε «ασπράκια» στη ζωγραφιά. Κι αυτά τα μικρά καθημερινά και η επαφή της με τα παιδιά ή τους δασκάλους τους είναι που της δίνουν τις ιδέες που θα κάνει βιβλία. Παιδί και Δημιουργία Η Φραντζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη είναι εθελόντρια στον Πανελλαδικό Σύλλογο για παιδιά με Αιματολογικές παθήσεις και Σύνδρομο Down. Δημούργησε το επιτραπέζιο, Αιμοδοσία, Παιχνίδι Ζωής, που έχει ως στόχο να εξοικειώσει τα παιδιά με την ιδέα της αιμοδοσίας.
|
Archives
January 2023
Categories
All
|