Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα, η ζήτηση για σοκολάτα εκτοξεύεται. Όμως οι τελευταίοι που καρπώνονται τα κέρδη της ζήτησης είναι οι παραγωγοί κακάο στην Αφρική. Μια από τις μεγαλύτερες χώρες παραγωγής κακάο είναι η Ακτή του Ελεφαντοστού. Στις φυτείες της εργάζεται μεγάλος αριθμός παιδιών, συχνά νύχτα, χρησιμοποιώντας αιχμηρά εργαλεία και επικίνδυνα χημικά. Σύμφωνα με την έκθεση του αμερικανικού ερευνητικού ινστιτούτου NORC στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, τόσο στην Ακτή του Ελεφαντοστού, όσο και στη γειτονική Γκάνα εργάζονται σχεδόν 1,6 εκατομμύρια παιδιά από τα οποία το 40% υπό τις χειρότερες συνθήκες. Επίσης, σύμφωνα με το ίδρυμα Fairetrade, μόλις το 6% των κερδών της βιομηχανίας σοκολάτας διοχετεύεται στους παραγωγούς, ενώ επιπλέον προβλήματα στους παραγωγούς κακάο προκαλεί η καθοδική πορεία των τιμών, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση στην Ακτή του Ελεφαντοστού επέβαλε διατίμηση 1,50 ευρώ για κάθε κιλό κακάο. Ο παραγωγός κακάο Κόφι Ζαν Μπατίστ μιλώντας στη Deutsche Welle, δήλωσε : «Η κατάσταση είναι δύσκολη. Τα χρήματα δεν φθάνουν ό, τι και αν κάνουμε. Τα παιδιά μας πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο και οι εργάτες να πληρωθούν. Φέτος διασφαλίσαμε κάποια χρήματα λόγω της διατίμησης. Διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να επιζήσουμε. Δυστυχώς η παραγωγή μειώνεται γιατί το έδαφος δεν είναι πια τόσο εύφορο όσο παλαιά». Οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας έχουν ωστόσο διαφορετική άποψη. Ο Μπρου Αλάτιν από την οργάνωση World Cocoa Foundation στην οποία ανήκουν οι 100 κορυφαίες επιχειρήσεις κακάο τονίζει: «Η βιομηχανία κακάο υποσχέθηκε να περιορίσει την παιδική εργασία στις καλλιέργειες Υπάρχει πρόοδος. Δυστυχώς όμως σήμερα μόλις στο 10% με 20% της παραγωγής διασφαλίζονται καλύτερες συνθήκες εργασίας». Πηγή: Deutsche Welle
0 Comments
Ένα σχολείο χωρίς αποκλεισμούς που αγκαλιάζει την εξέγερση, την αναβλητικότητα και την αποτυχία, σχεδίασε το αρχιτεκτονικό γραφείο HyperArchitects με έδρα το Σίδνεϋ της Αυστραλίας και το Χονγκ Κονγκ, οραματιζόμενο ένα ειδικά σχεδιασμένο κτίριο που ενθαρρύνει τον κριτικό στοχασμό και την καινοτομία. Πρόκειται για το «School of Originals» και χωρίζεται σε τρεις ζώνες: διδασκαλία, αναβλητικότητα και παραγωγή.
Η ζώνη της διδασκαλίας ενθαρρύνει την επαναστατική σκέψη και την πρωτοτυπία. Οι μαθητές αναπτύσσουν τη δημιουργική τους σκέψη, με την υποστήριξη εκπαιδευτικών που τους ωθούν να αμφισβητήσουν τους κανόνες. Οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν επίσης έναν χώρο με διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες που επιτρέπουν στους μαθητές να κάθονται εκεί που αισθάνονται πιο άνετα για να μελετήσουν μόνοι τους ή με άλλους. Μετά τη ζώνη διδασκαλίας, οι μαθητές περνούν στη δεύτερη ζώνη, τον χώρο της σύντομης αναβλητικότητας. Εδώ, οι μαθητές ενθαρρύνονται να χρονοτριβούν. Είναι ένας χώρος που τους επιτρέπει να ασχοληθούν υποσυνείδητα με ένα θέμα που τους είχε αποσπάσει την προσοχή στο παρελθόν, ενθαρρύνοντας έτσι τη «γέννηση» δημιουργικών ιδεών. Στην τελική ζώνη, αυτήν της παραγωγής, κάθε μαθητής αναλαμβάνει ένα έργο για τη διάρκεια του σχολικού έτους, αλλά λόγω της πολυπλοκότητάς του, είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί, για παράδειγμα, ένας μαθητής που θέλει να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης το οποίο θα θεραπεύει την παγκόσμια πείνα. Κι αυτό γιατί οι καινοτόμοι άνθρωποι βιώνουν πολλές αποτυχίες πριν γευτούν την επιτυχία. Δεδομένου ότι το έργο είναι μακροπρόθεσμο και αδύνατο να πραγματοποιηθεί, οι μαθητές ενθαρρύνονται να σκεφτούν καινοτόμες ιδέες και να αποδεχθούν την αποτυχία ως μέρος της διαδικασίας της μάθησης. Ωστόσο, η αποτυχία ενός μαθητή μπορεί να δώσει μια πρωτότυπη ιδέα σε κάποιον άλλο. Η ζώνη της αποτυχίας αποτελείται από γυάλινα κουβούκλια που επιτρέπουν στους μαθητές να βλέπουν τους συμμαθητές τους να εργάζονται σε διαφορετικούς κλάδους, προάγοντας την έμπνευση και τη διεπιστημονική μάθηση. Αυτά τα κουβούκλια είναι προσαρμόσιμα και μπορούν να λειτουργήσουν και ως γκαλερί. Η πιο διάσημη ερωτική ιστορία του κόσμου, του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας προσελκύει κάθε χρόνο, περισσότερους από δύο εκατομμύρια τουρίστες στην Βερόνα που συρρέουν κάτω από το μπαλκόνι του σπιτιού της οικογένειας των Καπέλο, των εύπορων Καπουλέτων που ο Σέξπιρ μνημονεύει στο διαχρονικό του αριστούργημα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Οι ερωτευμένοι όλου του κόσμου, ανεβαίνουν στο μπαλκόνι της Ιουλιέτας για να φιληθούν και να φωτογραφηθούν ή φωτογραφίζονται δίπλα στο άγαλμα της Ιουλιέτας που βρίσκεται στον κήπο. Σύμφωνα με τον θρύλο, οι γυναίκες πρέπει να αγγίζουν το δεξί στήθος της ηρωίδας για να τους φέρει ευτυχία, αιώνια αγάπη και γονιμότητα. Ο τοίχος του σπιτιού είναι γεμάτος από ερωτικά σημειώματα ή επιστολές που καρφιτσώνουν εκεί οι... απανταχού της γης ερωτευμένοι. Σε χιλιάδες ανέρχονται και τα γράμματα ερωτικού πόθου, απόγνωσης ή απογοήτευσης που φθάνουν κάθε χρόνο, από κάθε γωνιά του κόσμου, με παραλήπτη την… Ιουλιέτα και κοινή παράκληση για μία σωτήρια συμβουλή από καρδιάς!
Το έργο αυτό έχει αναλάβει μία ομάδα εθελοντών, με την επωνυμία «Κλαμπ της Ιουλιέτας», η δράση του οποίου αποτέλεσε μάλιστα την κεντρική ιδέα στο σενάριο της ρομαντικής κομεντί «Γράμματα στην Ιουλιέτα», παραγωγής του 2010. Κρυμμένο στους πίσω δρόμους της Βερόνας, από το 1972, το «Κλαμπ της Ιουλιέτας, στελεχώνεται από μια μικρή εναλλασσόμενη ομάδα εθελοντών που εργάζονται επιμελώς για να απαντήσουν στις 50.000 επιστολές που λαμβάνει το κλαμπ κάθε χρόνο – είτε είναι κολλημένες στους τοίχους της αυλής ή τοποθετημένες στο γραμματοκιβώτιό της, ή μέσω email από άτομα που ζητούν ρομαντικές συμβουλές. Οι άνθρωποι που απαντούν σε αυτά τα γράμματα ονομάζονται Γραμματείς της Ιουλιέτας. Η ανάγνωση αυτών των γραμμάτων δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα παγκόσμιο πορτρέτο αγάπης. Υπάρχουν επιστολές από έφηβες, από ανθρώπους που πληγώθηκαν απ’ ένα διαζύγιο, ιστορίες μακροχρόνιας αγάπης, αναποφασιστικότητας για το αν θα τελειώσει ή όχι μία σχέση , ιστορίες εγκυμοσύνης, γάμου ή και θανάτου Οι πρώτες απαντήσεις ξεκίνησαν να αποστέλλονται τη δεκαετία του 1930 όταν ο φύλακας του τάφου της Ιουλιέτας άρχισε να συλλέγει τα γράμματα που άφησαν οι επισκέπτες και ένιωσε τόσο συγκινημένος από κάποιους τότε, αποφάσισε να αρχίσει να απαντά. |
Archives
September 2023
Categories |