400 γυναίκες φωτογράφοι απ’ όλον τον κόσμο ένωσαν τις δυνάμεις τους απαθανατίζοντας τις μονότονες και μικρές οικιακές τους στιγμές την εποχή της καραντίνας. Photo from www.wpthejournal.com Τον Μάρτιο, καθώς οι χώρες άρχισαν να μπαίνουν σε καραντίνα, 400 γυναίκες φωτογράφοι αποφάσισαν να ενώσουν εικονικά τις δυνάμεις τους προκειμένου να δίνουν η μία στην άλλη υποστήριξη, έμπνευση και ευκαιρίες. Το έργο, ονομάστηκε «The Journal», (Ημερολόγιο) και ξεκίνησε ως μια συζήτηση μεταξύ των μελών του Women Photograph, ενός οργανισμού, που ιδρύθηκε από τη φωτορεπόρτερ Ντανιέλα Ζάλκμαν το 2017 για την καταπολέμηση της μειωμένης παρουσίας γυναικών φωτογράφων στις μεγάλες εκδόσεις. Με επικεφαλής τις φωτογράφους Χάνα Γιουν και Σαρλότ Σμιτς, το Ημερολόγιο γεννήθηκε όταν η Ζάλκμαν ζήτησε από την ομάδα να σκεφτεί τρόπους με τους οποίους ο οργανισμός θα μπορούσε να συνεργαστεί για να ανταποκριθεί στην πανδημία. Η Σμιτς πρότεινε να αναπτύξουν συνεργατικά έργα και η Γιουν προσφέρθηκε να βοηθήσει. Το έργο εξελίχθηκε γρήγορα σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια σειρά φωτογραφικών συνεργασιών. Από τότε που πρωτοεμφανίστηκε τον Μάρτιο, το Ημερολόγιο έχει πλέον γίνει ένα σύστημα υποστήριξης και κινήτρων για εκατοντάδες φωτογράφους που είναι διασκορπισμένες σε όλο τον κόσμο, που χάνουν εισόδημα, είναι απομονωμένες και χρειάζονται να ανακαλύψουν εκ νέου πώς να φωτογραφίζουν τον κόσμο. Photos from www.wpthejournal.com Η Σμιτς αρχικά περίμενε να ανταποκριθούν περίπου 50 φωτογράφοι στην ανοιχτή πρόσκληση του Ημερολογίου. Και τελικά έφτασαν τις 400 - ο μέγιστος αριθμός που μπορούσαν να χειριστούν. Οργανώθηκαν σε 45 ομάδες που η κάθε μία περιέχει 8–10 φωτογράφους. Η κάθε ομάδα λειτουργεί ανεξάρτητα από τις άλλες, αλλά όλες ανταποκρίνονται σε εβδομαδιαία θέματα που ορίζονται από τις επιμελήτριες. Οι υπεύθυνες του project οργάνωσαν αυτές τις ομάδες με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται η ποικιλομορφία και να «σπάνε» τα σύνορα. Έτσι, συνδυάστηκαν φωτογράφοι από την Ευρώπη και την Αφρική ή από τις ΗΠΑ και την Λατινική Αμερική. Στη συνέχεια, οι φωτογραφίες δημοσιεύονται στο Instagram της ομάδας, η οποία δημιουργήθηκε με τη βοήθεια του Friendzone Ο Studio, που σχεδίασε επίσης τον ιστότοπο του έργου Οι Σμιτς και Γιουν σκέφτηκαν πώς η πανδημία θα άλλαζε ριζικά τον τρόπο εργασίας των φωτογράφων. «Πώς λειτουργεί η φωτογραφία όταν δεν μπορούμε να πάμε στο σπίτι ενός άλλου ατόμου;» Πώς αυτό αλλάζει τον τρόπο που τραβάμε φωτογραφίες και σκεφτόμαστε τις φωτογραφίες», ήταν μερικά από τα ερωτήματα που τέθηκαν. Με τα θέματα των φωτογράφων να έχουν περιοριστεί στην εσωτερική τους ζωή, προέκυψαν μελέτες σχετικά με την ησυχία, το φως, τη σκιά, την ενδοσκόπηση και τις μικρές χειρονομίες. Οι φωτογράφοι γύρισαν συχνά την κάμερα στον εαυτό τους, όπως η Τζέσικα Πονς με έδρα το Λος Άντζελες, όταν έβγαλε μια αυτοπροσωπογραφία πίσω από υφάσματα. Άλλες φωτογράφοι τράβηξαν παιχνιδιάρικες εικόνες, όπως το πορτραίτο των ποδιών της Κάρολιν Κλούπελ με έδρα το Βερολίνο και ένα πεπόνι που αντικατοπτρίζεται σε μια σουρεαλιστική διπλή φόρμα. Το έργο είναι ακόμη στα σπάργανα, και οι επιμελητές ελπίζουν να δημοσιεύσουν τελικά ένα βιβλίο με όλες τις φωτογραφίες, να διοργανώσουν εκθέσεις καθώς τα μουσεία και οι γκαλερί ανοίγουν ξανά σιγά- σιγά τις πόρτες τους και να παρέχουν επιχορηγήσεις και αμειβόμενες δουλειές για φωτογράφους μέσω συνεργασιών. Θα ήθελαν επίσης να δουν τις φωτογράφους να προσλαμβάνονται βάσει της νέας δουλειάς που έχουν αναπτύξει ενώ βρίσκονται σε καραντίνα. «Ορισμένες φωτογράφοι δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ τις προσεγγίσεις που χρησιμοποιούν τώρα», δηλώνει η Σμιτς. «Και ίσως αυτό θα αλλάξει την καριέρα τους, ή να δημιουργηθεί μια διαφορετική γλώσσα στη φωτογραφία». Mπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο instagram @wpthejournal
ή στο https://www.wpthejournal.com
0 Comments
Η Διαμεσολάβηση, ένας εξωδικαστικός τρόπος επίλυσης διαφορών που συμβάλει στην ταχεία εξωδικαστική επίλυση αστικών και εμπορικών υποθέσεων, έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και η Μαρία Τσαούση, Δικηγόρος – Διαμεσολαβήτρια, εξηγεί στο Distaff πώς λειτουργεί. Photo by Tim Gouw on Unsplash Πολύς λόγος έχει γίνει τον τελευταίο καιρό για την νέα διαδικασία της Διαμεσολάβησης , τι είναι, πότε και πού εφαρμόζεται, σε τι διαφέρει από τα γνωστά σε όλους μας δικαστήρια, τι καινούργιο φέρνει, γιατί να την προτιμήσει κανείς και πολλές ακόμα απορίες για όποιον πολίτη δεν κινείται στους παραδοσιακούς χώρους των δικαστικών αιθουσών. Ας πάμε λοιπόν να δούμε μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά της και πώς μπορεί να φανεί χρήσιμη στη ζωή μας. Τι είναι η Διαμεσολάβηση; Είναι μια νόμιμη διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης των αστικών και εμπορικών διαφορών. Με απλά λόγια, είναι ένας νέος τρόπος, θεσμοθετημένος από την Πολιτεία ήδη από το 2010, προκειμένου να λύνονται οι αστικές διαφορές των πολιτών, χωρίς αυτοί να χρειάζεται να προσφύγουν στα δικαστήρια. Πως γίνεται; Εφόσον και τα δύο μέρη συμφωνήσουν να υπάγουν τη διαφορά τους στη διαμεσολάβηση, αυτή λαμβάνει χώρα ως εξής:
Πως καταλήγει η Διαμεσολάβηση; Εφόσον τα μέρη καταλήξουν σε συμφωνία, αυτή αποτυπώνεται εγγράφως, ο δε νόμος παρέχει τη δυνατότητα η συμφωνία αυτή να είναι άμεσα εκτελεστή, με μόνη την κατάθεσή της στην γραμματεία του αρμόδιου δικαστηρίου. Αν πάλι η Διαμεσολάβηση δεν καταλήξει σε συμφωνία, συντάσσεται σχετικό πρακτικό και μπορεί να ακολουθήσει η δικαστική οδός. Τι είναι αυτό που προσφέρει η παρουσία του Διαμεσολαβητή στη Διαμεσολάβηση; Όπως είπαμε, ο Διαμεσολαβητής δεν είναι δικαστής, δεν αποφασίζει αυτός για την διαφορά. Ο Διαμεσολαβητής είναι ένας ειδικά εκπαιδευμένος επαγγελματίας, ο οποίος δύναται να λειτουργήσει ανάμεσα σε ανθρώπους που βρίσκονται σε σύγκρουση, οπότε η μεταξύ τους επικοινωνία είναι δύσκολη, αν δεν έχει διακοπεί εντελώς. Δίνοντας ίσο χρόνο και στους δύο και χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές, οδηγεί τα μέρη σταδιακά στο να βρουν μία λύση που να ικανοποιεί τις πραγματικές τους ανάγκες , μία λύση την οποία οι ίδιοι θα έχουν επιλέξει και θα είναι βιώσιμη. Ποιες διαφορές υπάγονται στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης; Στη διαμεσολάβηση υπάγονται όλες οι διαφορές αστικού και εμπορικού δικαίου, στις οποίες τα μέρη έχουν εξουσία διαθέσεως του αντικειμένου τους. Εξάλλου, με το νέο νόμο 4640/2019, καθιερώθηκε στο ελληνικό δίκαιο η έννοια της Υποχρεωτικής Αρχικής Συνεδρίας (ΥΑΣ) διαμεσολάβησης, δηλαδή της υποχρεωτικής ενημέρωσης των μερών πριν την προσφυγή τους στα δικαστήρια, για την δυνατότητα επίλυσης με διαμεσολάβηση των οικογενειακών διαφορών, όπως και των διαφορών της τακτικής διαδικασίας με αντικείμενο άνω των 30.000 Ευρώ. Με λίγα λόγια, διαφορές, όπως οικογενειακές (επιμέλεια, διατροφή κλπ.), διαφορές από συμβάσεις, διαφορές εμπόρων ή εταίρων μεταξύ τους, κληρονομικές διαφορές και πολλές άλλες μπορούν να υπαχθούν στη διαδικασία της διαμεσολάβησης. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Διαμεσολάβησης;
Η Διαμεσολάβηση μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά εφόσον επιλεγεί από τα μέρη, αποτελώντας ένα νέο τρόπο επίλυσης, αλλά και γενικά αντιμετώπισης των διαφορών. Και τούτο γιατί πλέον τα μέρη έχουν τη δυνατότητα να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να συζητήσουν και να καταλήξουν σε μία συμφωνία η οποία θα εξυπηρετεί τα ίδια και με την οποία θα μπορούν να ζήσουν, αντί να εναποθέτουν την ευθύνη αυτή σε ένα τρίτο κριτή, τον Δικαστή, που ούτε το πρόβλημά τους τον αφορά, ούτε με τη λύση που θα επιβάλει, θα κληθεί να ζήσει ο ίδιος. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μία νέα αντίληψη και νοοτροπία στη κοινωνία, προς την κατεύθυνση της ειρηνικής επίλυσης των συγκρούσεων και της βελτίωσης των ανθρώπινων σχέσεων.
XΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ // DISTAFF • ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ Η Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών εορτάζεται από το 1965 σε όλο τον κόσμο κάθε 12η Μαΐου, την επέτειο της γέννησης της Florence Nightingale, της Βρετανίδας πρωτοπόρου νοσηλεύτριας που επηρέασε και σημάδεψε το σύγχρονο υγειονομικό σύστημα, με το έργο της να θεωρείται η αρχή μιας νέας εποχής στην ιστορία της Νοσηλευτικής Επιστήμης. Photo from rawpixel.com Φέτος ειδικά, που η ανθρωπότητα βιώνει την πανδημία του covid 19, το νοσηλευτικό προσωπικό, οι υγειονομικοί και γενικότερα η επιστημονική κοινότητα βρέθηκαν μπροστά σε αχαρτογράφητα νερά και κλήθηκαν να υπερασπιστούν την ανθρώπινη ζωή, βάζοντας σε καθημερινό κίνδυνο την δική τους, αφού ο ιός είναι άγνωστος όπως και η ενδεδειγμένη θεραπεία.
Δούλεψαν και δουλεύουν σε συνθήκες υποτιμημένης και κακοπληρωμένης εργασίας, υποστελέχωσης των δημόσιων υπηρεσιών υγείας (το ποσοστό κάλυψης των οργανικών θέσεων, σήμερα, φθάνει περίπου το 60%) και εντατικοποίησης της εργασίας τους. H πολιτεία όμως, όπως επισημαίνουν στο Distaff o Γιώργος Τσόλας, Πρόεδρος Ε Ε της Πανελλήνιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας Νοσηλευτικού Προσωπικού, Πα.Σ.Ο.Νο.Π και ο Έφορος Οργανωτικού Στέλιος Κατσικαρέλης, «ως έμπρακτη αναγνώριση του έργου και της κοινωνικής προσφοράς του Νοσηλευτικού προσωπικού στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Φροντίδας στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην σύσταση Ειδικού Επαγγελματικού Κλάδου Νοσηλευτικού Προσωπικού στο ΕΣΥ». Η «Ομοσπονδία από το ιδρυτικό της έτος 2002, έχει θέσει ως πρωταρχικό αίτημα τη σύσταση Ειδικού Επαγγελματικού Κλάδου Νοσηλευτικού Προσωπικού στο ΕΣΥ, στα πρότυπα του Ιατρικού Κλάδου, διεκδικώντας σειρά ειδικών ρυθμίσεων που αφορούν στον τρόπο πρόσληψης, εξέλιξης, μισθολογικής αποζημίωσης, καθώς και ασφαλιστικών – συνταξιοδοτικών ζητημάτων (Βαρέα κι Ανθυγιεινά Επαγγέλματα-ΒΑΕ) για το σύνολο του Νοσηλευτικού Προσωπικού όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης (ΠΕ ΤΕ ΔΕ)». Πρόκειται για διαχρονικό αίτημα που έχει τεθεί σε όλες ανεξαιρέτως τις ηγεσίες του υπουργείου μέχρι τώρα όπως και η ένταξη του νοσηλευτικού προσωπικού στα ΒΑΕ, τονίζει ο κύριος Τσόλας. Ωστόσο, στις 8 Μαϊου η ομοσπονδία συναντήθηκε με τον Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Υγείας κ. Παναγιώτη Πρεζεράκο που έδωσε, όπως επισημαίνεται από την Πα.Σ.Ο.Νο.Π, «τελεσίγραφο της απόφασης για την ίδρυση δυο ξεχωριστών κλάδων, έναν Νοσηλευτών ΤΕ και ΠΕ και έναν ΔΕ Βοηθών Νοσηλευτών, σε ένα άρθρο της επικείμενης πράξης νομοθετικού περιεχομένου για τον COVID 19». Κι αν «τελικά προκριθεί η συγκεκριμένη λογική των ξεχωριστών κλάδων, μπαίνει οριστικά και αμετάκλητα ταφόπλακα στο όραμα της ενιαίας νοσηλευτικής», επισημαίνει σε ανακοίνωση της η Ομοσπονδία. Πάντως, τονίζει ο κ. Τσόλας η «Νοσηλευτική κοινότητα της χώρας δεν διεκδικεί αποσπασματικά τη διευθέτηση μίας μόνο παραμέτρου αυτής της ένταξης στα ΒΑΕ, χωρίς να λαμβάνεται μέριμνα για μια σειρά ειδικών προβλέψεων που άπτονται του τρόπου πρόσληψης και στελέχωσης των Μονάδων Υγείας ή της ειδικής μισθολογικής αποζημίωσης του Νοσηλευτικού προσωπικού». Είναι χαρακτηριστικό, μας επισημαίνουν «ότι προσλήφθηκαν 3400 νοσηλευτές με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ωστόσο τα κενά εξακολουθούν να είναι τρομακτικά πολλά: 22.000 είναι οι κενές οργανικές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού στο ΕΣΥ, ενώ εκατοντάδες συνταξιοδοτούνται κάθε χρόνο χωρίς να αναπληρώνονται». Τέλος, η Ομοσπονδία ζήτησε από τοπικούς φορείς να φωταγωγήσουν, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών, ένα από τα αξιοθέατα τους, τιμώντας τους νοσηλευτές που μάχονται ανελλιπώς, καθώς επίσης, για αυτούς που χάθηκαν εκπληρώνοντας το καθήκον τους. |
Archives
September 2023
Categories |