Καταξιωμένος σεφ και πρώην επικεφαλής στο βραβευμένο με αστέρι Michelin εστιατόριο της Δανίας, –Noma– το οποίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα και ακριβότερα στον κόσμο, o Νταν Τζούστι μαγειρεύει πλέον για τις καντίνες των δημόσιων σχολείων των ΗΠΑ. Photo by Brigait // www.chefsbrigaid.com Ο Τζούστι μαγειρεύει για χιλιάδες φτωχούς μαθητές στα δημόσια σχολεία των ΗΠΑ, προσφέροντάς τους υγιεινά γεύματα στην τιμή του μόλις ενός δολαρίου για το καθένα μέσω της εταιρείας που έχει ιδρύσει και διευθύνει με την επωνυμία Brigaid. Οι «μαθητές δεν τρώνε πολύ, ίσως και καθόλου, εκτός σχολείου» επομένως τα γεύματα αυτά είναι απολύτως σημαντικά», επισημαίνει ο Τζούστι. «Έχουμε δει παιδιά να προσπαθούν να κλέψουν σάντουιτς για να τα πάνε στο σπίτι τους να ταΐσουν τις οικογένειές τους». Photo by Brigait // www.chefsbrigaid.com " Στο Εθνικό Πρόγραμμα Σχολικών Γευμάτων συμμετέχουν ήδη 21.000 σχολικές περιφέρειες και πάνω από 100.000 σχολεία, τα οποία κάθε χρόνο προσφέρουν συνολικά πέντε δισεκατομμύρια γεύματα καθιστώντας το Πρόγραμμα μακράν τον μεγαλύτερο πάροχο υπηρεσιών σίτισης στη χώρα" Εκτός όμως από οικονομικά γεύματα, ο Τζούστι με την Brigaid επιδιώκει να διδάξει τους Αμερικανούς, από μικρή ηλικία τι είναι ένα γευστικό, υγιεινό πιάτο. Όπως λέει ο ίδιος: «Πρόκειται για παιδιά που αντιμετωπίζουν πραγματικά δύσκολες καταστάσεις εκτός και εντός του σχολείου. Το να πηγαίνουν στη σχολική καφετέρια και να στρεσάρονται ακόμη περισσότερο επειδή πιέζονται να φάνε κάτι με το οποίο δεν είναι εξοικειωμένα ή το οποίο δεν θέλουν να δοκιμάσουν, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να ξαναφάνε μέχρι την επόμενη ημέρα, είναι πράγματι τρελό. Στο κάτω-κάτω, τα προετοιμάζουμε για εκείνα».
Η Brigaid συνεργάζεται με δημόσια σχολεία από το 2016 και τώρα επεκτείνεται στην μεγαλύτερη σχολική περιφέρεια της χώρας, την πόλη της Νέας Υόρκης. «Υπάρχουν 1.800 σχολεία στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Αλλά ο στόχος μας είναι να πάμε παντού. Το όνειρό μου είναι σε μια δεκαετία να είναι διαφορετικά τα πράγματα, να θεωρείται φυσιολογικό αυτό που κάνουμε», λέει ο Τζούστι.
0 Comments
Πώς θα ήταν ένα περιοδικό μόδας χωρίς φωτογραφίες; Χωρίς τα λαμπερά ενσταντανέ των μοντέλων, φωτογραφημένα σε εξωτικές τοποθεσίες και δημιούργημα ενός μικρού «στρατού» από κομμωτές, μακιγιέρ και άλλων παρατρεχάμενων; Θα ήταν ένα περιοδικό περισσότερο φιλικό στο περιβάλλον ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται η ιταλική Vogue, που σκοπεύει να κάνει μία περιβαλλοντολογική δήλωση αυτόν τον μήνα, παραλείποντας τις φωτογραφίες ρούχων. «Εκατόν πενήντα άνθρωποι εμπλέκονται. Περίπου είκοσι πτήσεις και μια ντουζίνα ή περισσότερα ταξίδια με τρένο. Σαράντα αυτοκίνητα είναι σε αναμονή. Εξήντα διεθνείς αλυσίδες εστίασης. Φώτα αναμμένα τουλάχιστον επί δεκάωρου... Πεταμένο φαγητό από υπηρεσίες κέτερινγκ. Πλαστικό για να τυλιχθούν τα ενδύματα. Ηλεκτρική ενέργεια για να φορτιστούν κινητά τηλέφωνα και κάμερες...», περιγράφει με νούμερα πώς μία φωτογράφηση βλάπτει το περιβάλλον, ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Εμανουέλε Φαρνέτι. Από κοινού με άλλους 25 editors της Vogue δεσμεύτηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο ότι «θα βοηθήσουν να διατηρηθεί ο πλανήτης για τις επόμενες γενεές» και θα δείξουν «σεβασμό για το φυσικό μας περιβάλλον». Έτσι, το πρώτο τεύχος για το 2020 που κυκλοφόρησε στις 7 Ιανουαρίου αντί για φωτογραφήσεις, έχει εικονογραφήσεις. Κυκλοφορεί σε οκτώ διαφορετικές εκδοχές με αντίστοιχα εξώφυλλα. Το καθένα απ′ αυτά απεικονίζει ένα μοντέλο να φορά - μια διαφορετική - δημιουργία Gucci αλλά σε όλα αναγράφεται ότι δεν χρειάστηκε να γίνει καμία φωτογράφηση προκειμένου να παρουσιαστεί το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Η ιταλίδα δημιουργός πολυμέσων, Βανέσα Μπίκροφ, ο αμερικάνος ζωγράφος, Κάσι Ναμόντα, κι ο ιταλός δημιουργός κόμικ, Μίλο Μανάρα, είναι μεταξύ των όσων υπογράφουν τις εικονογραφήσεις αυτές. Δεν είναι πρώτη φορά πάντως που η ιταλική Vogue ασχολείται με κοινωνικά θέματα υπό το πρίσμα της μόδας. Το 2008, η διευθύντρια της, Φράνκα Σοτζάνι έβγαλε ένα τεύχος μόνο με μαύρα μοντέλα και συχνά έγραφε editorials για την τρομοκρατία, τις μολύνσεις που προκαλούν πετρελαϊκές εταιρείες και την ενδοοικογενειακή βία. Αλλά και ο Φαρνέτι που ανέλαβε τα ηνία μετά τον θάνατό της το 2016, συνέχισε την παράδοση: το 2017 προκάλεσε πολλές αντιδράσεις αλλά και… πρωτοσέλιδα, βάζοντας στο εξώφυλλο φιλί μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και στη συνέχεια αφιέρωσε ένα ζήτημα στις γυναίκες άνω των 60 ετών. «Αόρατοι» άνθρωποι, «αόρατες» ζωές οι άστεγοι της Αθήνας και των άλλων πόλεων που ζουν σαν να μην υπάρχουν από τους περαστικούς, στο κρύο, την βροχή και κυρίως με την πραγματικότητα ότι η καθημερινότητά τους δεν περιλαμβάνει σπίτι, εργασία, κοινωνική ζωή. 40 χιλιάδες ζουν στους δρόμους, οι περισσότεροι στην Αθήνα και συνεχώς δραστηριοποιούνται όλο και περισσότερα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης Το One Stop, μία ιδέα της ομάδας STEPS είναι μια μικρή γιορτή αλληλεγγύης, με στόχο να δώσει λίγη χαρά σε ανθρώπους που θέλουν να συνεχίσουν να ζουν με αξιοπρέπεια. Κάθε Τετάρτη και Κυριακή απόγευμα στην στέγη του συνΑθηνά, δίνεται ένα ραντεβού για ανθρώπους σε κατάσταση δρόμου ή απόρους προκειμένου να καλύψουν πρακτικές τους ανάγκες και να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες. Πλύσιμο ρούχων, μια μερίδα φαγητού, πρόσβαση σε φάρμακα και πρώτες βοήθειες, νομική συμβουλευτική υποστήριξη, ενημέρωση για τα δικαιώματά τους ακόμα, ένα αυτοσχέδιο κουρείο, θεατρικά δρώμενα είναι μερικά από τα συστατικά μιας πρωτοβουλίας με κεντρικό της στόχο να προάγει το δικαίωμα των ανθρώπων που ζουν σε κατάσταση δρόμου να συμμετέχουν, να προσφέρουν, να ανήκουν. Το STEPS, ξεκίνησε να δομείται τον Απρίλιο του 2016. Εμπνευστής και ιδρυτής της οργάνωσης, που σήμερα αριθμεί 40 εθελοντές, είναι ο Τάσος Σμετόπουλος. Μεταξύ των project είναι τα προγράμματα φιλοξενίας, Night Stop, πρόγραμμα άμεσης και επείγουσας φιλοξενίας από 1-9 ημέρες σε συνεργαζόμενα ξενοδοχεία ή μικρά διαμερίσματα. Στόχος είναι να προστατευθούν άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο. Το Safe Passage είναι ένα πρόγραμμα ενδιάμεσης φιλοξενίας από 1 ημέρα έως 6 μήνες σε μικρά διαμερίσματα. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον. Το My Home είναι ένα πρόγραμμα φιλοξενίας από 7 μήνες έως και 2 χρόνια σε μικρά διαμερίσματα με στόχο την κοινωνικοποίηση μέσα από την εκπαίδευση. Συνοδεύεται από ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών εκπαίδευσης, ψυχοκοινωνικής στήριξης και εργασιακής συμβουλευτικής. Αν η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά η άλλη μισή είναι η προσφορά και η αλληλεγγύη, είναι η φράση που ταιριάζει στην «Ithaca laundry», ένα κινητό πλυντήριο ρούχων που ταξιδεύει σε διάφορα σημεία της Αττικής, φροντίζοντας για τη διατήρηση της υγιεινής των αστέγων, πλένοντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα ρούχα τους. Η μονάδα αποτελείται από δύο πλυντήρια και δύο στεγνωτήρια, ενώ το νερό και το ρεύμα παρέχονται δωρεάν από συνεργαζόμενους φορείς και οργανώσεις. Η κάθε πλύση διαρκεί περίπου 40’ και το στέγνωμα των ρούχων άλλα 45’. Οι ωφελούμενοι παραδίδουν τα ρούχα τους στην αρχή της βάρδιας, λαμβάνοντας έναν αριθμό προτεραιότητας με τον οποίο παραλαμβάνουν τα ρούχα τους κατά τη λήξη της διαδικασίας. Σε κάθε σημείο που πάει το πλυντήριο, ακολουθούν και εθελοντές που συνεισφέρουν στο έργο υποστήριξης των αστέγων. Κάποιοι τους μαγειρεύουν. Άλλοι τους κουρεύουν. Και κάποιοι τους προσφέρουν ψυχολογική υποστήριξη. Η δράση της «Ithaca laundry» βραβεύτηκε το 2015 από το Social Impact Award 2015. Η ιδέα της Κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος» ξεκίνησε όταν ο εμπνευστής της, Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος, τον Δεκέμβριο του 2011, είδε δυο παιδιά να μαλώνουν για λαχανικά στον κάδο απορριμμάτων της λαϊκής αγοράς. Αποφασίζοντας να αναλάβει δράση, έφτιαξε δέκα τόστ και πήγε στη λαϊκή αγορά για να τα μοιράσει σε ανθρώπους που έψαχναν για τροφή στα σκουπίδια. Ο κόσμος στην αρχή δεν ανταποκρίθηκε, μέχρι που άρχισε ο ίδιος να τρώει ένα από τα τοστ. Μετά από αυτό οι άνθρωποι άρχισαν να ξεπερνούν τις αναστολές τους και πλησίασαν να πάρουν τοστ και να τα φάνε μαζί του. Στη συνέχεια πήγε στη λαϊκή και έκανε όπως λέει ο ίδιος αυτό που σπούδασε (μάρκετινγκ): ζητούσε από τους πωλητές να συνεισφέρουν πρώτη ύλη από τον πάγκο τους και άρχισε να μαγειρεύει στο δρόμο και να τρώει μαζί με τον κόσμο. Με τον τρόπο αυτό ξεκίνησε η ιδέα της "κοινωνικής κουζίνα. Από τότε μαγειρεύει ζωντανά το φαγητό στον κόσμο, τρώγοντας όλοι μαζί. Επίσης στόχος της κοινωνικής κουζίνας είναι να καταφέρει μεσα από την δράση της, να δίνει σε άνεργους που ασχολούνται καθημερινά με την κουζίνα, ό,τι χρήματα περισσεύουν από το ταμείο (30-40 ευρώ τον μήνα). Επίσης, το «σπίτι του Άλλου Ανθρώπου», που βρίσκεται στην οδό M Αλεξανδρου 122 και Αρτεμισιου 28 στο Μεταξουργείο, είναι ανοικτό για όποιον έχει ανάγκη να κάνει μπάνιο, να πάρει το πρωινό του ή να πιεί έναν καφέ. Προσφέρεται επίσης για πρόβες στην Θεατρική ομάδα, Ο Αλλος Ανθρωπος (ΑΑ)και παρέχει ενισχυτική διδασκαλία σε μαθητές με τη βοήθεια εθελοντών εκπαιδευτικών Στον αριθμό 132 στο ισόγειο ενός ακατοίκητου κτηρίου σε 400 τετραγωνικά μέτρα στεγάζεται το παλαιοβιβλιοπωλείο των αστέγων. Ο Λεωνίδας Κουρσούμης, εκ των ιδρυτών του παλαιοβιβλιοπωλείου βρέθηκε στο δρόμο και προσπαθώντας να βγάλει χρήματα για να επιβιώσει, μάζευε βιβλία και τα πουλούσε σε παλαιοβιβλιοπώλες. Ωστόσο, κατέληξε να έχει στην αποθήκη που του είχε παραχωρηθεί για στέγη, 2000 βιβλία και έτσι με δύο άλλους αστέγους αποφάσισαν να ανοίξουν ένα κατάστημα και να πουλούν απευθείας τα ευρήματά τους με το αντίτιμο των 2 ευρώ. Το όραμά τους είναι να φτιάξουν κι άλλα υπαίθρια ανοιχτά βιβλιοπωλεία και να δοθούν ευκαιρίες εργασίας και σε άλλους αστέγους. Το ωράριο λειτουργίας είναι από τις 11:00 μέχρι και τις 16:00 καθημερινά. Φωτογραφικό υλικό από τη σελίδα του STEPS: https://steps.org.gr |
Archives
September 2023
Categories |