Μαθήματα μπαλέτου που γεφυρώνουν το ταξικό χάσμα

Σε μια γειτονιά της Λίμα στο Περού, όπου οι οικογένειες θεωρούν το τρεχούμενο νερό πολυτέλεια, νεαρά κορίτσια βάζουν τις πουέντ τους κι εξασκούνται στο plié.

«Όταν χορεύω ξεχνώ για τα πάντα», δηλώνει η 16χρονη Μαρία Θιέλο Καρδένας. «Είναι σαν να πετάω». 
Η δασκάλα της τάξης, Μαρία ντελ Κάρμεν Σίλβα, πρώην χορεύτρια του κρατικού μπαλέτου του Περού, θεωρεί πως η αποστολή της δεν είναι μόνο να διδάξει στα κορίτσια το plié κι άλλες κινήσεις, αλλά να τις ετοιμάσει για ένα μέλλον έξω από τα όρια της φτωχογειτονιάς όπου μεγαλώνουν. Μάλιστα, συχνά παίρνει τις μαθήτριες της να χορέψουν σε σχολές σε πιο εύπορες περιοχές της Λίμα, ελπίζοντας ότι θα δημιουργηθούν σχέσεις στις οποίες οι ταξικές ανισότητες δεν θα έχουν σχέση.
 
Τα κορίτσια γοητεύονται από τον κόσμο του μπαλέτου και της μουσικής, ενώ και οι περισσότεροι γονείς γνωρίζουν το μπαλέτο μέσα από τα παιδιά τους. «Το μόνο που ήξερα για το μπαλέτο», λέει η μητέρα δύο μαθητριών της Σίλβα, «ήταν ένα παραμύθι για ένα ποντικάκι που χόρευε». Τώρα δεν χάνει καμία από τις παραστάσεις που δίνουν τα κορίτσια. 
 
Το Περού είναι μια χώρα όπου επτά εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με μόλις 105 δολάρια το μήνα. Παρά την οικονομική σταθερότητα της χώρας, έχει έναν από τους χαμηλότερους προϋπολογισμούς για την παιδεία στην Λατινική Αμερική, οπότε το μπαλέτο είναι για τους πλουσιότερους. 
 
Πολλοί από τους πιο εύπορους της Λίμα έχουν αγκαλιάσει την πρωτοβουλία της κι βοηθούν στην αγορά ρούχων, ενώ και τα κορίτσια που επισκέπτονται τις σχολές των πλούσιων προαστίων αισθάνονται άνετα σε ένα χώρο τόσο ξένο με τις δικιές τους ζωές. «Όταν μπήκα σε μια τέτοια τάξη, τέσσερα χρόνια πριν», λέει η Καρδένας, «αισθάνθηκα άβολα, χόρευα με κορίτσια από εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο. Τώρα είμαστε συμμαθήτριες κι αδελφές». 

---

Photo by Plush Design Studio on Unsplash